Król może być tylko jeden. Lockheed Martin F-22 Raptor to absolutny dominator współczesnego pola walki. Maszyna w zasadzie nie ma konkurencji i z tronu zepchnąć ją mogą dopiero powstające samoloty 6 generacji.
Jest tak dobry, że Stany Zjednoczone nikomu go nie sprzedały. Koniec zimnej wojny zaowocował ogromnymi cięciami pierwotnych planów zakupowych i w sumie zbudowano jedynie 187 maszyn operacyjnych z 750 planowanych.
Ostatnia maszyna zeszła z taśmy w 2012 roku i pomimo co jakiś czas pojawiających się pomysłów reaktywacji produkcji nie ma na to szans, zwłaszcza w kontekście już trwających prac nad nową generacją samolotów.
Kombinacja właściwości stealth, możliwości aerodynamicznych, potężnych silników z wektorowaniem ciągu i pakietu awionik daje w sumie możliwości, których nie da się porównać z innym samolotem. Silniki są tak mocne, że F-22 jest w stanie przekroczyć prędkość dźwięku bez dopalania. Niewielu to potrafi.
F-22 to klasyczny myśliwiec przewagi powietrznej, który posiada jedynie okrojone możliwości atakowania celów naziemnych. Jego głównym zadaniem jest czyszczenie przedpola po to, by cała reszta amerykańskiej menażerii lotniczej mogła wchodzić w przeciwnika jak w masło.
Jeśli patrzymy na Raptora i chcemy go krytykować, to pamiętajmy o tym, że jego pierwszy lot miał miejsce w roku 1997, a do służby wszedł w roku 2005. Zastanówmy się jaki wtedy mieliśmy telefon, a jaki mamy teraz.
F-22 pomimo tak ogromnego postępu nadal jest niepokonany i jest to kolejny argument za jego palmą pierwszeństwa. Dodatkowo samolot przez te kilkanaście lat w linii ciągle ewoluował i nie jest tym, co opuściło taśmę montażową w roku 1997.
W sieci jest mnóstwo historyjek o tym, jakie cuda wyczynia się na F-22. Nam spodobała się stosunkowo niedawna sztuka. Irańczycy w 2013 zaczęli odgrażać się zestrzeliwaniem dronów MQ-1 Predator.
W obstawie tych aparatów zaczęły latać też F-22. Podczas jednej z misji dwa irańskie F-4 Phantom II zbliżyły się na 16 mil do drona i uchwyciły go na radarach. Pilot F-22 podleciał pod przeciwnika od dołu, obejrzał sobie jego uzbrojenie, po czym niezauważony pojawił się na lewej flance formacji i grzecznie powiedział Irańczykom, że lepiej niech już wracają do domu…
