Najlepsze filmy z Johnnym Deppem

Nie tylko Jack Sparrow z Piratów z Karaibów. Najlepsze role Johnny’ego Deppa

Kariera filmowa Johnny’ego Deppa rozpoczęła się w latach 80. XX wieku od filmu Koszmar z ulicy Wiązów. Potem Pluton Olivera Stone’a, serial 21 Jump Street, by wreszcie mógł zagrać główną rolę w filmie Tima Burtona – Edward Nożycoręki. To właśnie od tej produkcji jego kariera w Hollywood nabrała rozpędu. Johnny Depp miał nie tylko aparycję i charyzmę, ale także aktorski talent, co pozwoliło mu przebierać w ofertach.

W latach 90. szybko wyrastał na jednego z najsłynniejszych aktorów, ale szczyt jego popularności nastąpił wraz z pojawieniem się filmu Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły w 2003 roku. Wcielił się w nim w postać kapitana Jacka Sparrowa. Johnny Depp nie grał Sparrowa, on nim był, co potwierdziła również pierwsza nominacja do Oscara (ostatecznie żadnej statuetki – jeszcze – nie dostał).

Aktor słynie głównie z ekscentrycznych, wręcz dziwacznych postaci – to nie tylko wspomniany Edward Nożycoręki, ale także m.in. Willy Wonka w filmie Charlie i fabryka czekolady, Szalony Kapelusznik w Alicji w Krainie Czarów czy Sweeney Todd w Demonicznym golibrodzie z Fleet Street, za którego rolę nagrodzony został Złotym Globem i wyróżniony kolejną (trzecią po Marzycielu) nominacją do Oscara.

W ostatnich latach jego kariera podupadła – niekoniecznie przez to, że po Piratach z Karaibów zarzucano mu grę na autopilocie, ale przede wszystkim przez oskarżenia Amber Heard, byłej żony. Wystąpił zaledwie w kilku mniej znanych i mocno przeciętnych tytułach. Stracił również role w wysokobudżetowych Fantastycznych zwierzętach 3 i kolejnej, szóstej części Piratów z Karaibów.

Jego kariera aktorska powinna jednak odżyć w najbliższych latach. 1 czerwca 2022 roku wygrał bowiem sprawę o zniesławienie. Zwycięstwo w „procesie dekady” oznacza, że na stole powinny zacząć pojawiać się oferty. W sieci od jakiegoś czasu krążą doniesienia o tym, że Johnny Depp może wystąpić w Beetlejuice 2 (kontynuacji Soku z żuka) u boku Michaela Keatona i że Robert Downey Jr chce go w Sherlocku Holmesie 3.

Zanim jednak zobaczymy Deppa w nowych produkcjach, warto przypomnieć sobie – lub obejrzeć po raz pierwszy – najlepsze filmy z jego udziałem. Poznaj subiektywny ranking godnych polecenia tytułów z Johnnym Deppem.

TOP 10 filmów z Johnnym Deppem

Filmy z Johnnym Deppem. Najlepsze z najlepszych

Edward Nożycoręki (Edward Scissorhands)
Co gryzie Gilberta Grape’a (What’s Eating Gilbert Grape)
Ed Wood
Don Juan DeMarco
Donnie Brasco
Jeździec bez głowy (Sleepy Hollow)
Blow
Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły (Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl)
Rozpustnik (The Libertine)
Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street (Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street)

Ranking filmów z Johnnym Deppem

Johnny Depp to aktor, który wystąpił w wielu dobrych filmach. Zestawienie ograniczyłem do dziesięciu ulubionych – nie było łatwo wybrać! Pamiętaj tylko, że ten ranking jest całkowicie subiektywny. Gwoli ścisłości – tytuły ułożyłem w kolejności chronologicznej.

Edward Nożycoręki (1990)

Pierwsza tak duża rola Johnny’ego Deppa i pierwsza, w której tak mocno się wyróżnił. Nie tylko z powodu postaci, w jaką się wcielił, ale także dlatego, jak doskonale ją zagrał. Pod szatą dziwacznego, baśniowego filmu skrywa się niezwykle wzruszające kino o samotności.

Główny bohater jest (niedokończonym) androidem, który zamiast dłoni ma wielkie nożyce. Po śmierci swojego stwórcy żyje samotnie w ponurym zamczysku z dala od innych mieszkańców. Próbuje odnaleźć się w nowej, pełnej ludzi rzeczywistości z pomocą Kim Boggs (Winona Ryder), w której zaczyna się zakochiwać.

Edward Nożycoręki był nie tylko ważnym punktem w karierze Deppa, ale też początkiem długiej i owocnej współpracy aktora z reżyserem Timem Burtonem.

Co gryzie Gilberta Grape’a (1993)

Co gryzie Gilberta Grape’a jest ekranizacją powieści Petera Hedgesa o tym samym tytule, i to nie byle jaką! Opowiada ona o dwudziestokilkuletnim bohaterze (Johnny Depp), który po samobójczej śmierci swojego ojca musi opiekować się upośledzonym umysłowo bratem (w tej roli młody Leonardo DiCaprio) i otyłą, niewychodzącą z domu matką (Darlene Cates). Jego monotonne i pełne trudów życie odmienia się, gdy poznaje Becky (Juliette Lewis), dziewczynę, która pojawia się przejazdem w miasteczku.

To poruszający dramat o trudach codziennego życia i jeszcze trudniejszych wyborach rozdartego Gilberta Grape’a. Co prawda Johnny Depp nie gra tu roli życia, a na ekranie przyćmiewa go DiCaprio, to jest to zdecydowanie jeden z najlepszych filmów z tym aktorem.

Ed Wood (1994)

Ed Wood w reżyserii Tima Burtona to film, który po pierwszym seansie wywołał u mnie bardzo skrajne odczucia. Nie wiedziałem, czy go lubić, czy nienawidzić. Z czasem jednak coraz bardziej go doceniałem.

To historia o „najgorszym reżyserze wszech czasów”, którego kiczowate filmy były synonim złej jakości. To twórca takich „hitów”, jak Glen czy Glenda z 1953 roku, Narzeczona potwora z 1955 roku i Plan 9 z kosmosu z 1959 roku. Mimo licznych niepowodzeń reżyser nie rezygnował ze swojej pasji i kręcenia kolejnych filmów.

Depp wspiął się w biograficznym filmie Tima Burtona na wyżyny swojego kunsztu aktorskiego. Produkcja pokazuje skrawek życia osobliwego Edwarda D. Wooda Jra. Skupia się nie tylko na kulisach powstawania kilku największych tytułów reżysera. Przedstawia również relacje z podupadającą wówczas hollywoodzką gwiazdą – Belą Lugosim (w tej roli nagrodzony Oscarem Martin Landau), który zasłynął z odgrywania ról Drakuli. Reżyser zatrudniał go za grosze do swoich produkcji.

Film o Edzie Woodzie nie mógł trafić w lepsze ręce. Styl Tima Burtona pasuje tutaj jak żaden inny.

Don Juan DeMarco (1994)

Don Juan DeMarco zachwyca lekkością i nietuzinkowością – to, krótko podsumowując, jedyny w swoim rodzaju film romantyczny. Opiera się na krótkim opowiadaniu napisanym przez reżysera i scenarzystę filmu, Jeremy’ego Levena (właściwy przebieg akcji), oraz legendzie o Don Juanie w wersji wybitnego poety George’a Lorda Byrona (retrospekcje).

Johnny Depp wciela się w postać, która uważa się za największego uwodziciela w historii. Bohater, który utracił chęć do życia z powodu niespełnionej miłości, postanawia popełnić samobójstwo. Ostatecznie trafia pod skrzydła psychiatry – dra Jacka Micklera (Marlon Brando w jednej ze swoich ostatni ról). Odchodzący na emeryturę lekarz stopniowo zaczyna zmieniać swoje nastawienie do życia pod wpływem nieprawdopodobnych historii i urojeń Dona Juana DeMarco.

Donnie Brasco (1997)

Johnny Depp miał wiele okazji w swojej karierze współpracować z prawdziwymi legendami kina. W Donnim Brasco, filmie gangsterskim, wystąpił u boku samego Ala Pacino. Mimo to Depp nie ma się czego wstydzić – bez problemu dotrzymał kroku bardziej doświadczonemu aktorowi.

Głównym bohaterem opowieści jest Joseph D. Pistone (Johnny Depp), agent FBI, który przenika w szeregi mafii Bonano, jednej z pięciu rodzin Nowego Jorku. Pracując jako tajniak pod pseudonimem Donnie Brasco w latach 70. i na początku 80. XX wieku i poznaje od środka przestępcze środowisko. Zaczyna nie tylko coraz bardziej wsiąkać w struktury mafii, ale także nawiązywać przyjaźń z jednym z celów operacji – Benjaminem „Lewusem” Ruggiero (to w niego wcielił się Al Pacino).

Jest to dobre, klasyczne kino gangsterskie, które warto polecić nie tylko miłośnikom kryminałów. To produkcja bez fajerwerków z niespiesznym, dobrze wyważonym tempem akcji, której fabuła jest oparta na faktach.

Jeździec bez głowy (1999)

To kolejny tytuł duetu Tim Burton i Johnny Depp i kolejny, który zachwyca klimatem. Mimo przypisania do gatunku horrorów film niespecjalnie mrozi krew w żyłach. Nie można jednak zaprzeczyć temu, że potrafi trzymać w napięciu, a to sobie cenię najbardziej w tego typu rozrywce. Krótko: takie horrory to ja lubię!

Fabuła, która bazuje na Legendzie o Sennej Kotlinie amerykańskiego pisarza Washingtona Irvinga, opowiada o młodym policjancie, Ichabodzie Cranie. Wyrusza on do miasteczka Sleepy Hollow, by zbadać sprawę morderstw, w które jakoby ma być zamieszany upiorny Jeździec bez głowy. Bohater jako racjonalista niespecjalnie wierzy w bajania, przynajmniej początkowo. Kolejne, niepokojące wydarzenia sprawiają, że zaczyna coraz bardziej wierzyć w opowieści mieszkańców…

Jeździec bez głowy, który jest zrealizowany w typowo burtonowskim stylu, ogląda się jak romantyczno-horrową baśń, która często nawiązuje do klasyki gatunku, m.in. Frankeinsteina Jamesa Whale’a. Nie ukrywam, że jest to jeden z moich ulubionych filmów Tima Burtona – obok chociażby Dużej ryby czy Edwarda Nożycorękiego.

Blow (2001)

W biograficznym Blow Johnny Depp gra George’a Junga, jednego z najsłynniejszych przemytników narkotyków. Amerykanin pracował dla kartelu z Medellin Pablo Escobara, który nadał El Americano pseudonim Boston George.

W filmie bohater, nie chcąc żyć w biedzie, zaczyna robić interesy, które zapewnią mu wielkie pieniądze. Zaczyna wyjątkowo niewinnie, handlując marihuaną na plażach Los Angeles. Choć szybko się wzbogaca, to równie szybko ląduje w więzieniu.

Czy ta „wpadka” wpłynęła mocno na życie George’a Junga? I tak, i nie – ten nie zamierza poprzestać na handlu narkotykami, ale tym razem w grę wchodzi cięższy kaliber. W więzieniu poznaje osobę, która ma kontakty z Medellin. I tak zaczyna się wielka kariera handlarza, która doprowadza go na sam szczyt kokainowego kartelu. Staje się jednak celem DEA i FBI.

Blow to zgrabnie nakręcone kino, które w sposób hollywoodzki pokazuje historię od zera do czołowego przemytnika narkotyków oraz obraz zalewanej kokainą Ameryki. Obok Johnny’ego Deppa na ekranie błyszczy Penelope Cruz, która wciela się żonę Junga – Mirthę, którą George poznał w Kolumbii.

Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły (2003)

Pierwsza część Piratów z Karaibów to jeden z moich ulubionych filmów z Johnnym Deppem. Nie dlatego, że jest najlepszy. Po prostu idealnie trafił w moje gusta i przypomniał mi takie filmy, jak Kapitan Blood czy Karmazynowy pirat.

Pirackich klimatów w wysokobudżetowym kinie to szukać jak ze świecą, a twórcom Klątwy Czarnej Perły udało się doskonale wyważyć ton produkcji. To nie tylko wybitna rola Johnny’ego Deppa, ale także: świetny humor, porywająca przygoda, plejada barwnych postaci i niesamowita muzyka. Wisienką na torcie są efekty specjalne, które nawet dziś nie trącą przesadnie myszką.

Jest to lekkie, mocno rozrywkowe kino Disneya, w którym można było poczuć ze zdwojoną siłą świeżość, którą stopniowo traciły kolejne odsłony serii. Dlatego polecam ograniczyć seans tylko do trzech pierwszych filmów. Kolejne nie są warte Twojej uwagi. Wyróżniam jednak przede wszystkim Klątwę Czarnej Perły właśnie za ten duży powiew świeżości, widowiskowy powrót pirackiego kina i brawurową rolę Deppa, która później nie robiła już takiego samego wrażenia.

Rozpustnik (2004)

Rozpustnik to historia Johnego Wilmota, hrabiego Rochester, angielskiego arystokraty i pisarza z XVII wieku. Zasłynął on satyrycznymi i obraźliwymi utworami literackimi, które często cechowały: nieobyczajność i rozwiązłość. Sam Wilmot zresztą prowadził bardzo rozpustne życie i był głównym bohaterem wielu towarzyskich skandali. Z powodu jednego z nich, tj. porwania swojej przyszłej żony Elizabeth Malet, trafił nawet do więzienia w Tower. Film opiera się na sztuce Stephena Jeffreysa o tym samym tytule i opowiada ostatnie lata hrabiego Wilmota.

Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street (2007)

Chyba ostatnia wielka, iście oscarowa rola Johnny’ego Deppa i kolejna udana współpraca między aktorem a Timem Burtonem. To chyba też jest ostatni wielki film tego reżysera, którego forma w ostatniej dekadzie wyraźnie spadła.

Johnny Depp wciela się tutaj w rolę tytułowego golibrody – Benjamina Barkera. Bohater po kilkunastoletnim skazaniu wraca do Londynu, by zemścić się na sędzim Turpinie (Alan Rickman), który doprowadził do śmierci jego żony i uwięził córkę. Aby zrealizować swój niecny plan, zrozpaczony Sweeney Tood postanawia przybrać nową tożsamość i otworzyć zakład fryzjerski. Ma zamiar pozbawić życia wszystkich tych, którzy doprowadzili do przykrości, na jakie został skazany. Pomaga mu w tym przerabiająca ciała na… mięsne ciasteczka Nellie Lovett (Helen Bonham Carter).

Sweeney Todd jest kinem specyficznym – to musical o psychopatycznym mordercy, w którym krew leje się strumieniami. Urzeka klimatem ponurego miasta. Wiele scen potrafi być przesiąknięta groteskowością, a w skrajnych przypadkach – bywają one nawet niesmaczne. W każdym razie jest to jeden z tych filmów, które nie pozostawiają widza obojętnym.

Jakie jeszcze filmy z Johnnym Deppem warto obejrzeć?

Ścisła „dziesiątka” najlepszych filmów z Johnnym Deppem to naturalnie nie wszystko, co warto obejrzeć z tym aktorem (niekoniecznie w roli głównej). Nie mogłem więc nie pokusić się o rozbudowanie listy o produkcje, na które również warto rzucić okiem. Jakie jeszcze tytuły mogą Cię zaciekawić? Poznaj więcej polecanych filmów z Johnnym Deppem:

Pluton (Platoon, 1986)
Beksa (Cry-Baby, 1990)
Benny & Joon (1993)
Arizona Dream (1993)
Truposz (Dead Man, 1995)
Las Vegas Parano (Fear and Loathing in Las Vegas, 1998)
Dziewiąte wrota (The Ninth Gate, 1999)
Czekolada (Chocolat, 2000)
Z piekła rodem (From Hell, 2001)
Marzyciel (Finding Neverland, 2004)
Sekretne okno (Secret Window, 2004)
Charlie i fabryka czekolady (Charlie and the Chocolate Factory, 2005)
Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka (Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest, 2006)
Piraci z Karaibów: Na krańcu świata (Pirates of the Caribbean: At World’s End, 2007)
Wrogowie publiczni (Public Enemies, 2009)
Alicja w Krainie Czarów (Alice in Wonderland, 2010)
Mroczne cienie (Dark Shadows, 2012)
Jeździec znikąd (The Lone Ranger, 2013)