Jakie filmy Quentina Tarantino są najlepsze? Oto lista:

DjangoNienawistna ósemkaBękarty wojnyPulp FictionWściekłe psyPewnego razu w HollywoodKill Bill 2Kill BillGrindhouse: Death ProofJackie Brown

Najlepsze filmy Quentina Tarantino. Które warto obejrzeć?

Polecane filmy Quentina Tarantino

Django
Nienawistna ósemka
Bękarty wojny
Pulp Fiction
Wściekłe psy
Pewnego razu w Hollywood
Kill Bill 2
Kill Bill
Grindhouse: Death Proof
Jackie Brown

Kim jest Quentin Tarantino?

Quentin Tarantino urodził się 27 marca 1963 roku w Knoxville w stanie Tennessee. Jest jedynym dzieckiem Connie McHugh, która jest po części Cherokee, a po części Irlandką, oraz aktora Tony’ego Tarantino, który opuścił rodzinę, zanim urodził się jego syn. Przeprowadzając się do Kalifornii w wieku 4 lat, Tarantino rozwinął swoją miłość do filmów w młodym wieku.

Quentin Tarantino stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych reżyserów w Hollywood. Nie dość, że zdołał zgromadzić rzeszę fanów, to w przeciwieństwie do swojego poprzedniego pokolenia filmowców doskonale zrozumiał, jaki rodzaj filmów sprawia, że widzowie gromadzą się w salach kinowych. Od słynnego Pulp Fiction przez Bękarty Wojny i Wściekłe psy po Urodzeni mordercy przeszedł długą drogę. Zaczął od pracy w wypożyczalni wideo, a przerodził się w jednego z najbardziej legendarnych reżyserów i scenarzystów wszechczasów.

Przez większą część swojego życia żonglował jako wszechstronny aktor, reżyser, scenarzysta i producent – jednak w pewnym momencie postanowił trzymać się tego, co znał najlepiej – reżyserii i produkcji. Klasyka Quentina Tarantino można by dostrzec z odległości mili. Jego filmy pełne są odmiennych tradycji, gangsterskiej przemocy, motywów Blaxploitation i akcentowanego języka. To wszystko sprawia, że ogląda się te filmy w ogromnym napięciu i przejęciu, którym towarzyszy uśmiech i zachwyt.

Django / Django Unchained (2012)

Udawana heroiczna wrażliwość Tarantino nigdy nie była lepsza, jego anachronizmy bardziej odpowiednie, a ogólne poczucie humoru tak wyrafinowane. Tarantino opowiada ekscytującą przygodę tytułowego bohatera jako uwolnionego niewolnika, który zapytany o imię odpowiada: Django. The D is silent.

Django łączy się z łowcą nagród – doktorem Kingiem Schultzem, aby zabijać poszukiwanych złych mężczyzn, dopóki Django i Schultz nie będą mogli uwolnić – Broomhildy von Shaft i zabić jej porywaczy. Jej właścicielem jest jednak Calvin Candie, potentat plantacji dandysów, który jak można się spodziewać, nie będzie chętny do jej uwolnienia.

Nie bez powodu jest to klasyk, przykuty na zawsze do dzieł wielkiego reżysera, który ryzykuje i odnosi sukcesy praktycznie w każdym kadrze.

-Jak ci się podoba biznes poszukiwania nagród?

–Zabijać białych ludzi i zarabiać za to? Czego nie lubić?

Nienawistna ósemka / The Hateful Eight (2015)

Jakiś czas po wojnie secesyjnej przez zimowy krajobraz Wyoming pędzi dyliżans. Łowca nagród John Ruth i jego uciekinierka Daisy Domergue pędzą do miasta Red Rock, gdzie Ruth postawi Daisy przed obliczem sprawiedliwości. Po drodze spotykają majora markiza Warrena – niesławnego łowcę nagród i Chrisa Mannixa – mężczyznę, który twierdzi, że jest nowym szeryfem Red Rock.

Zagubiona w śnieżycy grupa szuka schronienia w pasmanterii Minnie. Po przybyciu witają ich nieznane twarze: Bob, który twierdzi, że zajmuje się tym miejscem, podczas gdy Minnie nie ma. Oprócz nich poznajemy Oswaldo Mobray’a, kata z Red Rock, Joe Gage, pogromcę krów i generała konfederacji Sanford’a Smithers.

Gdy burza ogarnia zbocze góry, ośmiu podróżników dowiaduje się, że mimo wszystko może nie dotrzeć do Red Rock. Bohaterów Nienawistnej ósemki można nazwać łajdakami w taki czy inny sposób, ale cechuje ich prawdziwa determinacja, aby przetrwać zamieć bez względu na wszystko.

Tarantino kontynuuje swoją tradycję zgryźliwego, realistycznego dialogu i przesadnej przemocy. Duża część historii koncentruje się na napięciu między postaciami, w szczególności w odniesieniu do rasy.

Bękarty wojny / Inglourious Basterds (2009)

W 1941 roku w okupowanej przez nazistów Francji pułkownik SS Hans Landa Łowca Żydów odnajduje rodzinę Dreyfus ukrytą przez sąsiadów. Jedynie Shosanna Dreyfus zdołała uciec po masakrze jej rodziny. Tymczasem porucznik Aldo Raine zbiera 8 żydowskich żołnierzy amerykańskich, aby zabić nazistów za liniami wroga. Ich brutalna kampania skalpowania budzi strach wśród Niemców. Donowitz otrzymuje nawet przydomek The Bear Jew za brutalne bicie nazistów kijem baseballowym.

W czerwcu 1944 roku dowiadujemy się, że Shosanna ma nowe imię i swój teatr. Przyciąga wzrok niemieckiego bohatera wojennego Fredricka Zollera, który pragnie wielkiej premiery w swoim teatrze, która przyciągnie największych przywódców nazistowskich. Przyciąga nawet Łowcę Żydów, a także Bękartów Wojny.

Nie są to jednak typowo fajne monologi Tarantino. W niezwykle śmiałym posunięciu reżyser w końcu kieruje wydarzeniami na fantastyczne terytorium, przepisując historię zgodnie ze swoimi zachciankami. Ci, którzy oskarżali film o brak historycznej dokładności, kompletnie nie rozumieją: Quentin przedstawia nam swoją wersję wydarzeń, w której rozrywka jest priorytetem, a fakty nie mają znaczenia. To śmiałe kino, które przynosi mnóstwo zabawy, gdy podchodzi się do niego z odpowiednim nastawieniem.

Pulp Fiction (1994)

Opowieść opowiada o bardzo różnych ludziach, których losy przeplatają się ze sobą w ciągu kilku dni. Pierwszymi wprowadzonymi postaciami są Pumpkin i Honey Bunny, którzy rozmawiają na obiedzie z planami przeprowadzenia napadu. Następnie przechodzimy do dwóch detektywów o imionach Vincent Vega i Jules Winnfield, którzy próbują odzyskać teczkę, którą mają przynieść swojemu szefowi Marsellusowi Wallace’owi.

Wallace ma również swój własny rozdział w filmie. On i bokser Butch Coolidge dobijają targu, w ramach którego Butch przyjmuje dużą sumę pieniędzy na nadchodzącą walkę. Podczas gdy Wallace jest związany tą umową, Vega idzie spotkać się i zabrać na kolację uroczą panią Mię Wallace. Następuje seria wydarzeń, które wywołują konsternację wśród Vegi, co prowadzi do bardzo dobrze napisanych i dobrze zagranych sekwencji.

Złożony scenariusz z czterema splecionymi historiami pokazał światu błyskotliwość Quentina Tarantino. To, co naprawdę sprawia, że Pulp Fiction jest warte zachodu, to właśnie genialny dialog. Tarantino tworzy najlepszy możliwy scenariusz w połączeniu z wystarczającą ilością dowcipu i przemocy, aby zadowolić najbardziej wymagającego i wybrednego fana filmów akcji.

Wściekłe psy / Reservoir Dogs (1992)

Szef przestępczości zbiera zespół sześciu doświadczonych przestępców, aby dokonać dużego napadu na biżuterię. Jednak coś poszło nie po ich myśli i zespół zostaje napadnięty przez policję. Ci, którzy przeżyli, przegrupowują się w opuszczonym magazynie, gdzie staje się dla nich jasne, że ktoś z zespołu jest tajnym policjantem.

Jest to wspaniały dramat kryminalny. Ciężko pojąć, że przy skromnym budżecie Quentin Tarantino stworzył arcydzieło. Wściekłe psy nigdy się nie starzeją ani nie tracą na sile przekazu, mimo że każdy wie jak dalej potoczy się akcja. Jeśli już, to z każdym oglądaniem jest coraz lepiej, ponieważ dostrzegasz małe rzeczy, których nie widziałeś poprzednio.

Dodatkowo rzadko zdarza się, żeby w jednym filmie było tak wiele wspaniałych i zapadających w pamięć postaci. Myślę, że to właśnie ze względu na niesamowitą obsadę – film cieszy się dalej ogromnym powodzeniem.

Pewnego razu… w Hollywood / Once Upon a Time… in Hollywood (2019)

Akcja Pewnego razu… w Hollywood, czyli dziewiątego filmu reżysera-scenarzysty Quentina Tarantino, rozgrywa się w Hollywood w 1969 roku. Koncentruje się na byłym telewizyjnym kowboju Ricku Daltonie, który teraz przyjmuje mniejsze role. Oprócz niego poznajemy jego przyjaciela kaskadera – Cliffa Bootha i najbliższych sąsiadów reżysera Romana Polańskiego i jego żonę Sharon Tate.

We wczesnej części filmu dowiadujemy się więcej o historii Ricka i Cliffa i widzimy, jak Rick próbuje znaleźć nowe role lepsze niż te, które dostaje w telewizji. Złowrogo poznajemy też niesławną rodzinę Charliego Mansona w Spahn Ranch, gdy Cliff podwozi jedną dziewczynę do ich domu. Wszystko jest dość spokojne aż do pamiętnej nocy, kiedy Manson rozkazuje członkom swojej „rodziny” zabić wszystkich w domu Tate.

Wiedza o filmach i wydarzeniach z epoki prawdopodobnie poprawi przyjemność z oglądania filmu, ale nie powiedziałabym, że jest to niezbędne. Ogólnie z pewnością polecam ten film, zwłaszcza jeśli jesteś fanem Tarantino, który w dosyć dosadny sposób oddaje hołd tragicznym wydarzeniom.

Kill Bill 2 / Kill Bill: Vol. 2 2004

Poprzez swój tytuł Kill Bill 2 jest zarówno dobrą kontynuacją, jak i zupełnie nowym tworem. Panna Młoda wytrwale w swojej mściwej przygodzie, wciąż powiązana z chronologicznym nieładem ujawnia pewne fakty ze swojego przeszłego życia. Dowiadujemy się, chociażby jak stała się ekspertem w sztukach walki i jak zdobyła wiedzę w tym zakresie.

Podobnie jak Kill Bill – film wciąż jest bardzo starannie nakręcony. Wszystko jest precyzyjne, ułożone pedantycznie i wypełnione zgrabnymi pomysłami wizualnymi lub scenariuszowymi.

Kill Bill / Kill Bill: Vol. 1 (2003)

Główna bohaterka, zwana Panną Młodą, była członkinią Oddziału Zabójstw Zabójczej Żmii, prowadzonego przez jej kochanka Billa. Po uświadomieniu sobie, że jest w ciąży z dzieckiem Billa, Panna Młoda postanowiła uciec od życia jako zabójca. Trafiła do Teksasu, spotkała młodego mężczyznę, który w dniu ich próby ślubnej został zastrzelony przez wściekłego i zazdrosnego Billa (z pomocą Oddziału Zabójczej Żmii). Cztery lata później Panna Młoda budzi się ze śpiączki i odkrywa, że jej dziecko zniknęło. Następnie postanawia zemścić się na pięciu osobach, które zniszczyły jej życie i zabiły jej dziecko.

Quentin Tarantino stworzył prosty film akcji o zemście, przypominający stare filmy akcji kung-fu z Hongkongu. To skandalicznie uproszczona historia, którą podkreślają świetne sceny walki.

Grindhouse: Death Proof / Death Proof (2007)

Death Proof, wyreżyserowany przez Quentina Tarantino, to druga połowa Planet Terror Roberta Rodrigueza. W nim sędziwy kaskader, grany przez Kurta Russela, prześladuje różne grupy kobiet w swoim podrasowanym samochodzie typu muscle car.

Jest to celowy, oldschoolowy film o wyzysku, więc możesz spodziewać się wielu stereotypów, scen gore, seksualizacji kobiet, picia, palenia oraz po prostu ekstremalnych upodobań. Pomyśl o tym, co zwykle robi Tarantino, a następnie usuń najmniejsze filtry, których zwykle używa. Jeśli podoba Ci się ten styl, to zdecydowanie jest to film wart obejrzenia.

Jackie Brown (1997)

Jackie Brown jest stewardesą linii lotniczych w średnim wieku, która uzupełnia swoje dochody z przemytu broni dla króla przestępczości Ordella Robbiego. Pewnego dnia zostaje złapana, a agenci proponują jej układ, aby schwytać Robbiego. Mężczyzna jest jednak pod groźbą i próbuje wyeliminować Brown. Poniżej znajduje się niebezpieczna gra blefu, oszustwa i zdrady.

Film Jackie Brown nie jest w tej samej lidze co Pulp Fiction czy Wściekłe Psy, ale bardzo niewiele mu do nich brakuje. Sprytna, solidna fabuła, oparta na powieści Elmore Leonarda Rum Punch. Ma charakterystyczną dla Tarantino złożoność i wzajemną łączność kilku historii i postaci oraz drobiazgowych szczegółów fabuły. Wszystko to jest połączone z bardzo dowcipnymi dialogami i suchym, mrocznym humorem.