Jak powstaje efekt 3D?
Efekt 3D w przeciwieństwie do holografu, to jedynie iluzja trójwymiarowości obiektów. Aby stworzyć wrażenie głębi obrazu, w filmach 3D zestawia się ze sobą dwa różne obrazy. Technologia wykorzystuje właściwości ludzkiego wzroku związane z nieco innym kątem patrzenia na dany obiekt przez lewe i prawe oko. Aby stworzyć film w trójwymiarze, stosowane są różne techniki, między innymi:
Technika anaglifów
Najprostszą i już praktycznie nieużywaną techniką wyświetlania obrazu 3D jest technika anaglifów. Pamiętacie może, jak w latach 90-tych dołączano do czasopism papierowe okulary z jednym szkiełkiem czerwonym, a drugim niebieskim? Później za ich pomocą mogliśmy oglądać w trójwymiarze specjalnie przygotowane zdjęcia lub filmy w telewizji. To właśnie ta technika. Elementy obrazu, które przeznaczone były dla lewego oka zabarwione były na niebiesko, dla prawego były czerwone. Po założeniu okularów dostrzegaliśmy tylko obraz w danym kolorze, co dawało właśnie efekt iluzji 3D. Stosowanie tej techniki jest tanie, ale jakość obrazu bardzo niska.
Metoda polaryzacyjna
To technologia, która odmieniła kino 3D i, mimo że już powoli wypierana jest wciąż jednak najpopularniejszą metodą odtwarzania filmów 3D w kinach i telewizorach. Specjalne okulary posiadają analogiczne filtry, wpuszczając do każdego oka tylko jeden rodzaj światła, dzięki czemu każde oko odbiera właściwy obraz. Mózg, tak jak w przypadku pierwszej metody, łączy oba obrazy w jedną całość.
Naprzemienna sekwencja klatek
Najprościej powiedzieć, że zgodnie z tą metodą na ekranie na zmianę wyświetlany jest obraz dla lewego i prawego oka. Tu również potrzebne są specjalne okulary. Te posiadają aktywne ekrany LCD z aktywną migawką, dzięki czemu kolejne klatki są albo przepuszczane, albo zatrzymywane, zależnie od oka. Z sekwencji reżyserowanych kadrów mózg konstruuje przestrzenny obraz.
Autostereoskopia
Istnieje również technologia umożliwiająca oglądanie obrazu stereoskopowego bez konieczności używania okularów. To właśnie autostereoskopia. Nie rozpisując się o niej za dużo, w skrócie, polega ona na jednoczesnym wyświetlaniu na ekranie dwóch obrazów i optycznym ich rozdzieleniu dla lewego i prawego oka za pomocą układu soczewek lub pryzmatów bezpośrednio na ekranie.