Samodzielne nadrabianie materiału w domu. Jak się do tego zabrać?

Czym różni się nadrabianie materiału od nauki?

Najprościej mówiąc, nadrabianie materiału jest częścią nauki i wiąże się z przyswajaniem większej ilości wiedzy w czasowo ograniczonym terminie. Zwykle wynika z tego, że dziecko z jakiegoś powodu nie mogło uczęszczać na tradycyjne zajęcia, więc oprócz nauki bieżącej musi również nadrobić te, które opuściło. Wymaga jeszcze poważniejszego podejścia do zasad nauki w domu, zhierarchizowania materiału oraz niebywałej systematyczności. Jak się do tego zabrać? Dokładnie tak samo – zaczynając od początku i konsekwentnie dążąc do celu.

Nauka w domu to wyzwanie nie tylko dla dziecka

W tym miejscu przechodzimy do konkretów. Skoro czytasz ten artykuł, z pewnością jednym z nurtujących Cię pytań jest to, jak pomóc dziecku przygotować się do samodzielnej nauki, a przede wszystkim, jak je do niej zachęcić. Jest na to kilka sposobów, które zebrałam poniżej.

Wskazówki dla rodzica

1. Przeanalizuj metody uczenia, które obowiązują w szkole Twojej pociechy i postaraj się, aby Wasze były podobne. Da Ci to pewność, że dziecko nie zgubi się pośród rozbieżności, a jedyne czego będzie się uczyć to kwestie rzeczywiście wartościowe, a nie kolejna metodologia.
2. Nie wyręczaj dziecka. To chyba największy grzech, jaki możesz popełnić. Pozorna pomoc i szybsze zakończenie zadań wykonanych głównie przez Ciebie w dłuższej perspektywie nie będą stanowić żadnych edukacyjnych walorów dla ucznia. Jeżeli nawet dziecko nie potrafi poradzić sobie z jakimś zadaniem, o wiele lepiej wytłumaczyć mu, jak je zrobić niż wykonać je za nie.
3. Dzieci chcą wiedzieć wszystko już i natychmiast. Są niecierpliwe, bo cierpliwość też nabywają z wiekiem i w trudzie doświadczeń. Wiem, że czasem możesz mieć dość kolejnych pytań, ale nigdy nie daj tego po sobie poznać. Dziecko może wówczas uznać, że nie warto pytać, a wtedy kaplica – motywacja i poczucie wartości spada mu do poziomu zero.
4. Pomóż dziecku odnaleźć siebie. Chwal za każdy sukces i buduj w nim poczucie samospełnienia. Nie wymagaj najlepszych ocen ze wszystkich przedmiotów, a bardziej zwracaj uwagę na postępy i zdobądź się na miłe słowo lub gest doceniający jego wysiłek.
5. Umiejętnie wychwytuj, czy problemy w nauce wynikają z lenistwa, czy może są skutkiem niewłaściwego podejścia i dopiero wówczas wyciągaj ewentualne konsekwencje, zawsze odpowiednio je przy tym motywując.
6. Nie skupiaj się na błędach. Krytyka i ciągłe wypominanie niepowodzeń to coś, co potrafi odcisnąć na psychice dziecka niemałe piętno i wcale mu nie pomoże. Staraj się raczej zrozumieć źródło problemu i wskazać dziecku drogę do jego możliwie najlepszego rozwiązania.
7. Na koniec to, od czego w zasadzie trzeba byłoby zacząć cały proces motywacji pociechy. Pamiętaj o ciągłym uświadamianiu dziecka. Mów mu o tym, jak ważna dla jego przyszłości jest edukacja i co zyska, poświęcając jej czas. Wskaż, gdzie i w jakich sytuacjach przydadzą mu się konkretne umiejętności i jak może wykorzystać je w praktyce.