Mimo wszystko to było odważne zagranie. Nie kojarzę, żeby któryś polski tech YouTuber wypowiedział się wprost na ten temat, więc jestem pod wrażeniem.
Odbiór widzów, co ważne, też był dobry. Spojrzałem, że po 2 dniach komentarze są pozytywne, a stosunek pozytywnych łapek do negatywnych jest bardzo na plus – 98% w górę, więc tylko jakieś 2% ludzi się z tym nie zgadza. Ja to rozumiem i szanuję, każdy może mieć własne zdanie, ale ogólnie odbiór jest pozytywny.
Chciałem zerwać ze stereotypem typowego sadownika Apple
Widziałem jeden ciekawy komentarz, w założeniu sarkastyczny, że fanboy Apple’a krytykuje Apple’a.
Od momentu założenia kanału to był motyw przewodni mojej osoby w Internecie. Kiedy zakładałem kanał, Apple było postrzegane jako synonim burżujstwa, osoby zamożnej. Nawiasem mówiąc, nie jestem osobą zamożną, nie pochodzę z zamożnej rodziny, a wszystko, co mam, wypracowałem sam. Chciałem zmienić sposób postrzegania użytkowników Apple’a i mam wrażenie, że po wielu latach trochę się to udało. Być może przez większy dostęp do tańszych urządzeń Apple’a, a być może przez w wielu przypadkach wyższe zarobki Polaków. Mam jednak wrażenie, że ktoś, kto używa iPhone’a, nie jest już postrzegany jako snob czy jako osoba, która chce się pokazać. I od momentu założenia kanału wiedziałem, że chcę od tego zacząć, czyli zerwać z tym stereotypem typowego sadownika, który ma w dupie Androida, gardzi Windowsem i którego nie interesuje nic poza Applem.
Chciałem pokazać, że są takie osoby jak ja, które przez wiele lat pracowały na Windowsie, użytkowały smartfony z Androidem i w międzyczasie dalej to robią. Staram się znaleźć ten złoty środek między elektroniką z Cupertino, a innymi producentami smartfonów na Androidzie czy customizowanymi komputerami na Windowsie.
A z ręką na sercu – nigdy, przenigdy nie byłeś takim stereotypowym Appleboyem? W końcu każdy ma jakieś grzechy młodości, z których wyrasta.
Nigdy. Można mi zarzucić wiele i jestem tego świadomy, natomiast są rzeczy, których nikt mi nie wmówi, że tak jest. Po pierwsze tak jak często powtarzam, czy to podczas prowadzenia podcastów z Michałem Pisarskim, czy podczas filmów – nie jestem osobą, która byłaby kiedykolwiek o cokolwiek zazdrosna. Nie wiem, co to zazdrość. Nie mam złego nastawienia do kogoś, kto osiągnął jakiś sukces na zasadzie „ma więcej niż ja”. U mnie czegoś takiego nie ma. Jeżeli widzę, że ktoś ma więcej, to po pierwsze gratuluję, a po drugie, jeżeli mi to w jakimś stopniu imponuje, staram się zrobić wszystko, aby również to mieć.
Czyli według Ciebie to zazdrość jest winna całemu zamieszaniu?
Mam wrażenie (być może mylne), że zazdrość oraz brak empatii są prowodyrami wszystkich konfliktów na świecie. Czasami człowiek nawet nie stara się zrozumieć drugiego człowieka, widząc w nim tylko efekt finalny tego, gdzie się teraz znajduje. Nie zadaje sobie pytań: jak do tego doszło? Co go ukształtowało? Ile musiał poświęcić i ile rzeczy sobie odmówić, aby być w tym miejscu, gdzie teraz jest?
Temat pieniędzy oraz cen za produkty, którymi się otaczamy od zawsze był kontrowersyjny. Niestety niektórzy wychodzą z założenia, że „skoro ja nie mam tyle, to pewnie ten drugi kradnie”. Słyszałeś kiedyś w jakimkolwiek obcym języku powiedzenie „Pierwszy milion trzeba ukraść”? No właśnie. Mamy 2021 rok, a część społeczeństwa (na szczęście już niewielka) w dalszym ciągu żyje według zasad wpajanych im przez rodziców, dziadków czy pradziadków. Idź do pracy na etacie, miej świadczenia i trzymaj się tego do końca życia. Mam wrażenie, że Polska jako naród jest niesamowicie ambitnym, bystrym i głodnym sukcesu narodem, skutecznie hamowanym przez (niekiedy) otaczające nas środowisko. Nikt za nas życia nie przeżyje, róbmy to, co chcemy, a nie to, czego wymagają od nas inni.
Bartek robi spoko materiały, ciekawie opowiada w inny sposób, no i odskakuje nawet na tematy gier. Niestety praktycznie nie odpowiada na wiadomości widzów
Ów.