Producentów soundbarów można podzielić na dwie grupy. Do pierwszej należą ci, którzy sprzedają głównie kompletne soundbaroboksy, tj. zestawy obejmujące grajbelkę (soundbar) i fabrycznie dopasowane baspudło (subwoofer). Z kolei do drugiej, mniej licznej grupy, należą producenci, którzy oferują wyłącznie pojedyncze moduły. Inaczej mówiąc, grajbelki i subwoofery są sprzedawane osobno, a konsument może wybrać, z jakich elementów zbuduje sam zestaw. I tą właśnie drogą od lat podąża amerykański Sonos, który ostatnio rozszerzył swoją ofertę o mały, lecz niezwykle ważny subwoofer Sonos Sub Mini. Jego recenzję znajdziecie poniżej.
W aktualnej ofercie subwooferów firmy Sonos Sub Mini plasuje się poniżej większego Suba trzeciej generacji (Sub Gen3, Sub G3 lub SG3). Jest też od niego tańszy mniej więcej o 800-1500 złotych (zależnie od chwilowej promocji lub jej braku).
Sonos Sub Mini (dalej zwany „SSM”) jest subwooferem w obudowie o kształcie walca. Jego cechą charakterystyczną jest szeroka pionowa szczelina, przez którą dźwięk wydostaje się na zewnątrz.
SSM ma wysokość 305 mm, średnicę 230 mm i ciężar 6,4 kg (wg pomiarów autora). Pracują w nim dwa przetworniki o następujących parametrach:
Obudowa składa się z dwóch warstw: wierzchniej wykonanej z poliwęglanu oraz wewnętrznej (nośnej, „akustycznej”), którą wykonano również z poliwęglanu, ale wzmocnionego włóknem szklanym.
Jak już wspomniałem, obudowa jest typu zamkniętego, co inżynierowie Sonosa motywują dążeniem do reprodukcji jak najniższych częstotliwości przy zachowaniu jak najmniejszych wymiarów. Jako pasmo przenoszenia Sonos podaje „już od 25Hz”, choć nie precyzuje, przy jakim spadku to następuje (np. -3dB, -6dB itd.)
Na koniec dodam tylko, że cylindryczna obudowa nie ma rogów i ostrych kantów, dzięki czemu zajmuje mniej miejsca od klasycznej konstrukcji i jest bardziej praktyczna – trudniej o nią przypadkowo zahaczyć czy zawadzić, no i, a może przede wszystkim, jest bezpieczniejsza dla małych dzieci.
Sonos Sub Mini dostępny jest w dwóch kolorach: czarnym i białym. Testowany SSM miał kolor biały.
Nieliczne, bowiem zaledwie dwa gniazda umieszczono na spodniej ściance obudowy. Do dyspozycji mamy:
Jeśli chodzi o łączność bezprzewodową, do dyspozycji mamy Wi-Fi (pasmo 5GHz), przez które SSM komunikuje się z innymi urządzeniami systemu Sonos. SSM nie oferuje możliwości połączenia za pomocą subwooferowego kabla z końcówką cinch (RCA).
Do obsługi SSM przewidziano aplikację – tę samą i dobrze znaną z innych produktów Sonosa. Instalacja jest prosta, wymaga włączenia NFC w smartfonie lub tablecie (choć możliwa jest instalacja i bez NFC), a jej skrócony przebieg można zobaczyć w poniższej galerii:
System Sonosa sam dobiera częstotliwość podziału sygnału pomiędzy suba a podłączoną grajbelkę (Ray, Beam, Arc) czy głośnik (One, One SL) – tak było w przypadku testowanej pary, tj. SSM i Raya.
W przypadku drugiego testowego zestawu tj.:
…użytkownik może samemu ustawić częstotliwość podziału, która nie może być jednakże wyższa niż 110Hz (słuszne ograniczenie systemowe). W przypadku moich monitorów DT D7 wybrałem podział od 70Hz.
Oprócz tego możliwa jest regulacja poziomu wysterowania subwoofera w typowym dla aplikacji Sonos zakresie.
Ponieważ dostarczony SSM był fabrycznie nowy, testy rozpocząłem od docierania – na szczęście nie trwało ono długo. Po podłączeniu do grajbelki Sonos Ray przystąpiłem do pomiarów. Jeżeli wykonamy pomiar bliskiego pola przed przetwornikiem średnio-niskotonowym, okaże się, że Ray ma dobrą, wyrównaną charakterystykę (niebieska linia), która lekko opada od ok. 162Hz, ale od 60Hz spadek jest już gwałtowny.
Na szczęście Ray ma też system basrefleks, który poprawia reprodukcję basu (zielona linia). W związku z tym da się zauważyć, że basrefleks poprawia w dużym stopniu reprodukcję niskich tonów: spadek zaczyna się nie od 60, lecz 55Hz, a przy 50Hz wynosi on -3dB, w związku z czym można uznać, że Ray przenosi do tej właśnie częstotliwości.
No dobrze, ale co robi Sub Mini, przecież to miała być jego recenzja, nieprawdaż? Otóż zgodnie z oczekiwaniami SSM wyraźnie poprawia reprodukcję niskiego basu, przesuwając granicę w okolice poniżej 30Hz (czerwona linia).
Producent mówi o 25Hz, ale nie podaje spadku. Z moich półprofesjonalnych pomiarów wynika, że spadek zaczyna się od ok. 35Hz, a -3dB osiągamy przy ok. 29Hz. Z kolei 25Hz to już ok. -8dB, więc biorąc pod uwagę moje ewentualne błędy pomiarowe można przyjąć, że producent podał prawdziwe informacje.
Przy okazji przypominam o właściwej interpretacji drugiego i trzeciego wykresu. Wykresy te przedstawiają kombinację trzech różnych i odrębnych pomiarów punktowych bliskiego pola. W związku z czym poziomy SPL nie są dopasowane.
Dla lepszego uzmysłowienia sobie, ile niskiego basu zyskujemy dzięki SSM, warto obejrzeć poniższego animowanego GIF-a.
Niezależnie od tego i tak wynik osiągnięty przez SSM jest znakomity. Niskie tony są głębokie, a przy tym szybkie i zręczne. Mają dobrą artykulację, typową dla dobrych subów z obudową zamkniętą. Oczywiście W trakcie testu nie mogłem nie porównać SSM z moim własnym REL-em Tzero.
I wiecie co? Oba brzmią bardzo podobnie i oba są bardzo dobre – to ten sam charakter brzmienia, zwłaszcza jeżeli za punkt odniesienia weźmiemy suby z basrefleksem. Da się tu usłyszeć jedną cechę wspólną, którą mają dobre suby z obudową zamkniętą: niskie tony są szybkie i precyzyjne, a podbarwienia od obudowy bardzo małe.
Chciałbym zaznaczyć, że w trakcie testu miałem też kilka kompletnych soundbarów w cenie od 1200 do 2200 złotych. Ich baspudła wykonane z płyty wiórowej przeciągały basowe nuty i nie miały szans ani w starciu z REL-em Tzero, ani tym bardziej z testowanym SSM.
Celowo i świadomie napisałem „tym bardziej”, bowiem uważam, że SSM jest pod kilkoma względami nawet lepszy od REL-a Tzero. Mam tu na myśli nie tylko to, że łączy się z Ampem bezprzewodowo, lecz przede wszystkim to, że jest bardziej odporny na zniekształcenia spowodowane świadomym i celowym przesterowaniem. W tym celu specjalnie nastawiłem dobrze mi znany testowy utwór No Sanctuary Here w aranżacji Martina Herzoga, podbiłem bas na maksa w aplikacji i … to właśnie REL pierwszy zaczął zniekształcać dźwięk, a nie SSM. Jeśli macie już suba, sprawdźcie, jak ten kawałek gra u Was.
W związku z tym, zważywszy na podobny charakter brzmienia, większą odporność na zniekształcenia oraz fakt, że SSM zajmuje mniej miejsca i nie wymaga kabla sygnałowego do Ampa, postanowiłem, że to właśnie SSM zastąpi w moim systemie REL-a Tzero (Do widzenia przyjacielu! Służyłeś mi wiernie przez 3 lata i będę Cię mile wspominał).
Krótko mówiąc, umarł król, niech żyje król!
Od kilku lat przy każdej nadążającej się okazji bombardowałem przedstawicieli Sonosa pytaniami w rodzaju „kiedy wreszcie dacie nam, Europejczykom, którzy mamy mniejsze mieszkania niż Wy, Amerykanie, mały subwoofer?”. Dziś z radością donoszę, że Sonos spełnił moje (i nie tylko moje) marzenia. Sub Mini to znakomity mały subwoofer o głębokim i precyzyjnym brzmieniu, który sprawia, że oferta Sonosa jest wreszcie kompletna. Gorąco, gorąco polecam.
Subwoofer Sonos Sub Mini White znajdziesz w x-komie
Panie Tomaszu
Przymierzam się do zestawu sonosa do muzyki i home cinema ( w tej kolejności)
Czy wybierać 2 głośniki i tego suba ? Czy beam 1 albo 2 i tego suba ?
Pozdrawiam & dziękuję za Pańskie testy tv i audio
Panie Krzysztofie, do filmów zdecydowanie wybrałbym zestaw Beam 2 + SM, natomiast do muzyki albo SM + 2 głośniki Sonosa albo SM + Sonos Ray. A gdybym miał wybrać tylko jedną, jedyną konfigurację, to wybrałbym tę ostatnią, czyli Ray + SM – jest doprawdy znakomita. A głośniki może Pan potem dokupić jako efektowe tylne. Pozdrawiam.