Kroczek do przodu. Test i recenzja telewizora Philips 55OLED707

Oczywiście nie byłbym sobą, gdybym nie poszukał dziury w całym. W telewizorach WOLED problemy występują najczęściej w bardzo ciemnych, tj. przyczerniowych szarościach i wynikają głównie z niedoskonałości samego panelu, a zwłaszcza z jego nieliniowej reakcji na natężenie prądu podawanego do wyświetlacza. A jak sobie z tym problemami poradził 55OLED707? W większości trudnych ciemnych scen zachowywał się tak samo lub bardzo podobnie jak 55OLED806, chociaż odnotowałem też kilka zmian na lepsze. Krótko mówiąc:

• w bardzo ciemnych szarościach wyświetlanych na całym ekranie panel był czysty i pozbawiony jakichkolwiek plam, pasów czy nierównomierności;
• telewizor zbyt wcześnie „wpadał w czerń”, tzn. przedstawiał bardzo ciemne, przyczerniowe szarości jako czerń, co tłumiło lub gubiło ciemne detale redukując plastykę obrazu w tych obszarach; inaczej mówiąc, w wielu scenach tam, gdzie powinna być bardzo ciemna szarość, na ekranie testowanego telewizora widać głęboką czerń;
• dzięki wydajnemu procesorowi telewizor w czasie rzeczywistym analizuje sygnał wejściowy i zależnie od jego jakości i jasności włącza lub wyłącza określone mechanizmy poprawy jakości obrazu; w związku z tym na materiałach niższej jakości (np. 8-bitowych treściach SDR) telewizor dodaje specjalny szum „dither”, który ma za zadanie poprawiać reprodukcję przyczerniowych szarości;