Philips 55PUS7504 – test i recenzja pięknego telewizora z metalową podstawą i głośnikami w nodze

Pod względem pozycjonowania w gamie telewizorów LCD Philipsa na rok 2019 model 55PUS7504 zajmuje trzecią pozycję, zaraz po dwóch modelach z „flagowej” (na krajowym rynku) serii 8804.

Design

Jakim cechom Philips 55PUS7504 zawdzięcza to, że zdecydowanie wyróżnia się z tłumu? Po pierwsze, srebrnej ramce wokół ekranu zamiast dominującej u rywali czarnej lub ciemnej. Po drugie, pokrytej tekstyliami nodze, w której znajdują się głośniki. Po trzecie, ciężkiej i solidnej podstawie wykonanej z jednolitego kawałka grubego metalu. Ponieważ takich cech nie spotyka się często w tej klasie cenowej, po rozpakowaniu telewizora nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że naprawdę wygląda on atrakcyjnie.

Jakość obrazu Philipsa 55PUS7504

Wyświetlacz

W telewizorze zastosowano wyświetlacz ciekłokrystaliczny innego rodzaju niż w droższym modelu 55PUS8804. Choć nie mam 100% pewności, moim zdaniem możemy tu mieć do czynienia z wyświetlaczem LCD typu ADS wyprodukowanym przez chińską firmę BOE (Beijing Opto-Electronics Technology Co. Ltd.).

Matryce ADS mają podobne parametry do paneli IPS, a ich głównym producentem jest właśnie firma BOE – aktualnie jeden z największych producentów paneli LCD na świecie.

Kolory

Najlepsze tryby obrazu w tym telewizorze to isf dzień, isf noc oraz film; pozostałe (osobisty, jaskrawy, naturalny, standard, gra) dają stanowczo zbyt zaniebieszczony obraz (CCT > 10000K!).

Odwzorowanie barw w ustawieniach fabrycznych trybu „film” na materiałach SDR było naprawdę dobre. Średni błąd odwzorowania testowej próbki kilkudziesięciu barw wyniósł 3,2, czyli nieznacznie powyżej tzw. progu postrzegalności (żółta, pozioma linia na wykresie). Oznacza to, że przeciętny widz nie odróżniłby większości testowanych próbek kolorów od wzorca.

Pod kątem w poziomie kolory nieco ciemnieją; w pionie to zjawisko jest jeszcze bardziej intensywne, a pod bardzo dużym kątem kolory mocno bledną.

Szeroka paleta barw

Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło niecałe 54% (słownie: pięćdziesiąt cztery procent).

Oznacza to, że 55PUS7504 nie posiada nie tylko szerokiej, lecz nawet poszerzonej palety barw. I to właśnie było powodem, dla którego błędy odwzorowania barw na materiałach HDR były tak wysokie.

Rzut oka na diagram chromatyczności pokazuje, jak daleko (pod względem nasycenia) kolorom (szare kropki) do wzorca (białe kwadraty).

Dla porównania poniżej zamieszczam identyczny wykres, ale dla modelu Philips 55OLED854.

Jak widać, wbrew temu, co sądzą niektórzy, dopłacając do droższego telewizora, zyskujemy czasem bardzo, bardzo wiele.

Aby ratować sytuację, spróbowałem włączyć opcję wzmocnienia kolorów. Niestety, nie przyniosła ona żadnych pozytywnych zmian w saturacji barw.

Muszę przyznać, że po tym, jak odkryłem, że 55PU7504 ma zupełnie inną matrycę od 55PUS8804, spodziewałem się różnic w reprodukcji barw, ale nie sądziłem, że będą aż tak duże.

Czerń i kontrast

Współczynnik kontrastu ANSI był typowy dla tego paneli IPS (w tym wypadku prawdopodobnie ADS) i wyniósł zaledwie 1075:1. Co ciekawe, ponieważ maksymalna jasność obrazu przy wyświetlaniu pełnoekranowym była bardzo niska (zaledwie 244 cd/m^2), ciemne sceny wypadły lepiej niż u niektórych IPS-owych rywali, ale tylko z powodu niskiej jasności.

Moim zdaniem zdecydowanie warto włączyć opcję „tryb kontrastu zoptymalizowany dla obrazu”, która poprawia jego subiektywną jakość w bardzo ciemnych scenach.

HDR

Niezależnie od wielkości planszy (czy to 5 czy 10 procent powierzchni ekranu) maksymalna luminancja wyniosła około 290 cd/m^2.

Oznacza to, że o ile do oglądania treści SDR model 55PUS7504 się nadaje, to do oglądania materiałów HDR już niestety nie.

Mała uwaga: przy korzystaniu z treści HDR warto przełączyć się z domyślnego trybu obrazu „HDR – naturalny” na „HDR – film”. Wbrew pozorom, to właśnie ten drugi daje obraz naturalny, tj. bardziej zbliżony do wzorca. Nie wierzycie? Sorry, ale „ten typ tak ma”.

Jakość dźwięku

Philips lubi wyposażać swoje telewizory w niekonwencjonalne systemy fonii, o czym pisałem już w recenzji telewizora Philips 55PUS8804, a model 55PUS7504 podtrzymuje tę tradycję.

Głośniki umieszczono w nodze łączącej obudowę telewizora z metalową podstawą. Noga ma postać kasety o wysokości 5 cm, w której ulokowano przetworniki obsługujące zakres tonów średnich i wysokich.

Producent nie podaje ani liczby, ani rodzaju przetworników, a ja niestety tego nie ustaliłem, bowiem nie udało mi się dostać do środka komory.

Z tyłu nogi widać dwa otwory wentylujące komorę głośników: każdy ma średnicę około 1,8 cm.

Nieco wyżej, w tylnej ściance obudowy, zamontowano pojedynczy głośnik niskotonowy znany z innych telewizorów tej marki. Średnica stożkowej membrany wykonanej z papieru wynosi około 6 cm.

A jak to gra? Pierwsze wrażenia były pozytywne: rozmieszczenie głośników tak, aby promieniowały bezpośrednio w stronę widza, daje czytelne i klarowne dialogi. Tu 55PUS7504 ma przewagę nad większością telewizorów w swojej klasie, których przetworniki promieniują do dołu.

Jeśli chodzi o pozostałe parametry, takie jak rozciągnięcie basu, zakres dynamiki, czy barwa dźwięku, to 55PUS7504 niestety rozczarowuje. Basu jest bardzo mało: jest on co prawda niedudniący i szybki, lecz przy tym bardzo, bardzo obcięty, a brzmienie pozbawione niskich składowych jest tak odchudzone, że do komfortowego słuchania muzyki niezbędny będzie soundbar lub innego rodzaju sprzęt audio. Pomimo tego jakość i klarowność dialogów oceniam pozytywnie.

Funkcje smart telewizora Philips 55PUS7504

O zaletach systemu Android pisałem już przy okazji testów telewizora Philips 55OLED854 oraz 55PUS8804, więc po szczegóły odsyłam do ich recenzji.

Philips 55PUS7504 obsługuje wiele rodzajów plików, jak: avi, mkv (choć nie wszystkie), mov, mp4, mts, tp, ale bez flv (nie widzi) oraz wmv (widzi je, ale nie odtwarza: „format nieobsługiwany”). Pozostałe aspekty obsługi multimediów są w zasadzie takie same jak w ww. wcześniej testowanych modelach.

Złącza i interfejsy

HDMI – 4
USB – 2
Ethernet – 1
Optyczne – 1
Słuchawkowe – 1
Bluetooth – tak
Wi-Fi – tak

Specyfikacja sprzętowa

Parametry wg producenta:

rodzaj wyświetlacza – LCD
przekątna (cale) – 55
kształt wyświetlacza – płaski
maksymalna rozdzielczość – 3840×2160
tunery TV – DVB-C, DVB-S/S2, DVB-T/T2

Parametry zmierzone (ustawienia fabryczne)

kontrast ANSI(x:1) – 1075:1
średni błąd odwz. barw dE2000 (BT709) – 3,2
pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (%) – 54
input lag (ms) – 18,4

Warto zaznaczyć, że:

im wyższy współczynnik kontrastu, tym lepiej,
średni błąd odwzorowania barw poniżej 3,0 to bardzo dobry wynik, a jeśli wynosi poniżej 1,0 – świetny wynik; generalnie im mniej, tym lepiej,
im większe pokrycie przestrzeni UHDA-P3, tym kolory bardziej nasycone, a tym samym żywsze i bardziej atrakcyjne.

Podsumowanie

Choć zewnętrzne piękno Philipsa 55PUS7504 nie ma przełożenia na jego możliwości techniczne, nie ulega wątpliwości, że wykorzystanie tego telewizora do oglądania treści standardowych (tj. innych niż HDR) może być pozytywnym przeżyciem, zwłaszcza w odpowiednich warunkach oświetleniowych. I właśnie do tego rodzaju treści, na których 55PUS7504 „czuje się” najlepiej, mogę Wam go polecić.

Minusy

Jasna czerń i niski kontrast,
tylko standardowa paleta barw – brak szerokiej lub choćby poszerzonej,
bardzo duże błędy odwzorowania barw w trybie HDR,
niska jasność w trybie HDR,
niewłaściwa charakterystyka jasności w trybie HDR,
niska ostrość obrazów ruchomych (matryca 60Hz),
zbyt mało stopni upłynnienia ruchu,
symbole na przyciskach pilota mało kontrastowe – trudno odczytać je na pierwszy rzut oka i trzeba pilota odpowiednio ustawiać do światła,
elementy sterujące odtwarzacza multimediów nie chowają się samoczynnie w trakcie pauzy, trzeba użyć przycisku „back” (powrót),
nie czyta niektórych mkv.

Plusy

Dobre odwzorowanie barw na treściach SDR (standardowych),
niezłe odwzorowanie barw pod kątem,
skuteczne upłynnianie ruchu,
niski input lag,
zrozumiałe dialogi,
bardzo atrakcyjny i nietuzinkowy wygląd,
solidna metalowa podstawa,
boczki pilota nie „łapią” odcisków palców, jak w modelach ze spodnią klawiaturą,
Ambilight.