Seria CU7192 zajmuje sam dół oferty telewizorów koreańskiej firmy Samsung. Oznacza to, że są to modele najmniej zaawansowane technicznie, ale też i jedne z najtańśzyc. Pomimo tego rodzi się pytanie: na jaką jakość obrazu tak naprawdę można liczyć? Czego się spodziewać? Czy w ogóle warto ten telewizor kupić? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w re recenzji telewizora Samsung 50CU7192.
Seria CU7192 plasuje się na samym dole oferty telewizorów marki Samsung. W jej skład wchodzą modele o przekątnych 43, 50, 55, 65, 75 i 85 cali, co sprawia, że jest to jedna z najbardziej rozbudowanych serii telewizorów w gamie koreańskiego producenta.
Samsung UE50CU7192UXXH (dalej dla uproszczenia zwany 50CU7192) jest telewizorem LCD z ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160 pikseli. W trakcie testu pracował pod kontrolą systemu Tizen oraz oprogramowania systemowego w wersji 1310.3. Zastosowano platformę sprzętową KANTSU2E.
| Informacje z tabliczki znamionowej: | |
|---|---|
| Model | UE50CU7192UXXH |
| Kraj produkcji | Made in Hungary |
| Wersja panelu | 09 (!) |
Samsung 50CU7192 jest telewizorem o spokojnej i niekontrowersyjnej stylistyce. Jakość wykonania wydaje się dostateczna i adekwatna do ceny urządzenia, chociaż testowany egzemplarz miał (znowu) zabrudzoną tylną ściankę.
W konstrukcji Samsunga 50CU7192 można wyróżnić następujące cechy:
Z punktu widzenia zwykłego użytkownika reprodukcja kolorów jest moim zdaniem nadal akceptowalna.
W wyraźnie ocieplonym (tj. wykazującym nadmiar składowej czerwonej i niedobór niebieskiej) trybie filmmaker (5911K) średni błąd odwzorowania kilkudziesięciu testowych próbek barw wyniósł 5,4, a więc powyżej progu postrzegalności (3,0).
Innymi słowy, kolory na ekranie były trochę zbyt mocno nasycone i miały niewłaściwą jasność: jedne były zbyt ciemne, a inne jaśniejsze niż przewiduje norma.
W sumie dominowało to drugie zjawisko, w związku z czym jaśniejsze barwy z wyższą saturacją niż przewiduje norma — były żywe i atrakcyjne, co spodoba się niektórym użytkownikom. Ponadto inna propagacja światła w matrycy ADS dodawała kolorom jeszcze większej atrakcyjności i plastyczności, której nie miały one np. w modelu 43-calowym z tej samej serii (ale tam był panel VA).
Pod kątem kolory nie tracą wiele ze swoich właściwości: w zasadzie tylko lekko ciemnieją.
Telewizor wyposażono w klasyczne (czytaj: tanie) diody WLED, co oznacza, że potrafi on wyświetlać tylko standardową paletę barw. Potwierdzeniem tego jest pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy), które wyniosło 82%. Oznacza to, że telewizor nie będzie w stanie wyświetlać mocno nasyconych kolorów na treściach HDR.
Ze względu na zastosowanie niskokontrastowej matrycy LCD Samsung 50CU7192 nie może niestety pochwalić się głęboką czernią, a kontrast jest niski. W związku z tym telewizor sprawdzi się podczas oglądania w ciągu dnia lub przy włączonym świetle, a do oglądania w całkowicie zaciemnionym pomieszczeniu się raczej nie nadaje.
W trybie filmmaker współczynnik kontrastu ANSI wyniósł 1112:1, co jest słabym wynikiem, typowym dla matryc ADS/IPS. I chociaż poziom czerni („szczegóły cieni”) był dobrze ustawiony, to nasza standardowa scena testowa z filmu Zjawa (The Revenant, 2015, HDR 10) wypadła raczej słabo.
Specjalnie napisałem „raczej słabo”, bowiem może się wydawać, że szczegółowość jest znakomita. Problem w tym, że obrazy HDR zostały celowo przez producenta rozjaśnione, najprawdopodobniej po to, aby zamaskować bardzo niską maksymalną jasność telewizora. Co gorsza, rozjaśnienie to występuje w całym zakresie, i jest największe w dolnym, co potwierdza wykres charakterystyki jasności (EOTF) dla HDR.
Z powodu stosunkowo niskiej jasności maksymalnej Samsung 50CU7192 nie nadaje się do krytycznego oglądu wymagających treści HDR. W trybie filmmaker na planszy zajmującej 10% powierzchni ekranu maksymalna luminancja wyniosła słabiutkie 249 cd/m^2 pod koniec trzyminutowego pomiaru, czyli o 8 kandeli mniej niż w modelu 43-calowym.
Luminancja była stała i jednakowa niezależnie od rozmiaru planszy testowej, a producent nie zastosował sztuczek w rodzaju chwilowego przesterowywania diod LED.
Jeśli chodzi o widoczność (gradację) bardzo jasnych odcieni, to 50CU7192 zachowuje się tak samo jak 50CU8002, czyli przepala światła i do HDR się po prostu nie nadaje. W ustawieniach fabrycznych włączone jest statyczne mapowanie tonów HDR (MTHDR), które nie pokazuje nawet połowy jasnych detali przy MaxCLL równym 1000 cd/m^2. Z kolei włączenie aktywnego MTHDR poprawia trochę widoczność jasnych detali, ale nie likwiduje przepaleń całkowicie. Inaczej mówiąc, przepalenia, czyli zlewanie się jasnych detali w ustawieniach fabrycznych są jednymi z najgorszych, jakie widziałem.
Niestety, Samsung 50CU7192 rozczarował jakością swoich obrazów ruchomych i otrzymuje ocenę mierną.
Na 1080 testowych pionowych linii (TVL) Samsung 50CU7192 pokazał tylko 150 linii, a po włączeniu opcji WRLED („wyraźny ruch LED”) około 400- 450 linii. Napisałem „około”, ponieważ rozdzielczość obrazów ruchomych była trudna do ustalenia ze względu na szarpanie obrazu (skokowe poruszanie się obiektów ruchomych). Było ono bardzo duże i niezależne od ustawień menu.
Pozostałe spostrzeżenia odnośnie reprodukcji obrazów ruchomych są następujące:
Teoretycznie producent mógłby poprawić odwzorowanie ruchu w drodze aktualizacji oprogramowania, ale ponieważ testowany telewizor jest urządzeniem z roku modelowego 2023, a test przeprowadzaliśmy w marcu 2024, szanse na tego typu poprawkę są moim zdaniem niewielkie.
Samsung 50CU7192 oferuje przyzwoite, choć mało wyrafinowane brzmienie. Pomimo tego do oglądania wiadomości i programów publicystycznych powinno wystarczyć.
Telewizor wyposażono w dwa przetworniki szerokopasmowe promieniujące dźwięk do dołu. Według producenta moc głośników zainstalowanych w telewizorze to 20 W.
Bas istnieje, a w trybie wzmocnienie jest nawet całkiem mocny. Z drugiej strony, jest raczej niskiej jaskości: podbarwiony, ze skłonnością do „jednonutowości” oraz wpadania w przestery, zwłaszcza w trybie wzmocnienie. Pomimo tego brzmienie wydało mi się trochę lepsze od tego z modelu 43CU7192.
Do dyspozycji użytkownika są trzy fabrycznie zdefiniowane tryby: standardowy, dopasowujący się oraz wzmocnienie. 7-punktowy korektor dostępny jest tylko w trybie standardowym.
Za swoje multimedia Samsung 50CU7192 otrzymuje ocenę pozytywną, na co wpływa głównie duży wybór aplikacji. Tych najważniejszych nie brakuje:
Obsługa plików wideo stała na dobrym poziomie – telewizor odtworzył prawie wszystkie testowe pliki z USB (w tym avi, flv, mkv, mov, mp4, mts, tp i wmv).
Niestety, minusem telewizora jest powolne działanie. Czasem nawet przemieszczenie się po menu z góry w dół powoduje chwilowe zacinanie się.
| W Samsungu UE43CU7192 znajdziecie: | |
|---|---|
| HDMI 1 | 2.0 |
| HDMI 2 | 2.0 |
| HDMI 3 | 2.0 eARC |
Pełną listę złączy podano w specyfikacji Samsung 50CU7192.
Funkcje dla graczy są raczej podstawowe, tj.:
Opóźnienie sygnału w grach było bardzo niskie: na sygnale 1080/60p zmierzyliśmy input lag równy zaledwie 9,7 ms.
Podłączona do telewizora konsola Xbox Series X tak oto oceniła go pod kątem możliwości współpracy:
W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.
Matryce ADS w Samsung, to jest niestety tragedia, zwłaszcza w podświetleniu krawędziowym. Jedynie, gdzie zdaje egzamin, to miniled. Lepiej poszukać tv tej marki, ale z matrycami VA. Subiektywne odczucia, po zakupie 7 tv Samsung, w przeciągu kilkunastu lat.
Dziwne bo od zawsze podswietlenie tylne wlasnie bylo domena drozszych modeli i lepszej jakosci. A krawedziowe jako tansze i slabsze rozwiazanie.
Przykro mi, ale jest Pan w błędzie. Podświetlenie krawędziowe jest droższe od zwykłego (tj. niestrefowego) bezpośredniego, a to ze względu na zastosowanie kosztownego rozprowadzacza światła (potocznie zwanego przez serwisantów „pleksą”). To właśnie ta pleksa, a poprawnie LGP, czyli Light Guide Plate znacząco podnosi koszt podświetlenia krawędziowego. Poza tym każde podświetlenie jest „tylne” bowiem zawsze jest z tyłu, tj. za matrycą LCD.