Telewizory Philipsa określane mianem The One występują w kilku seriach, ale w nasze ręce trafił przedstawiciel tej najwyższej. Jeżeli chcecie wiedzieć, co 65-calowa „jedynka” ma pod maską i czy warto ją kupić, przeczytajcie recenzję telewizora Philips 65PUS8807.
Zgodnie z dewizą producenta, telewizory z serii The One mają stanowić złoty środek pomiędzy jakością a opłacalnością (ceną). Obecnie w skład The One wchodzi kilka serii telewizorów, z których 8807 jest bardziej zaawansowaną (wyświetlacz klasy 120 Hz) i wyżej pozycjonowaną.
Philips 65PUS8807/12 (dalej dla uproszczenia zwany 65PUS8807) jest telewizorem LCD z ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160 pikseli. W trakcie testu pracował pod kontrolą systemu Android 11 (Google TV) oraz oprogramowania systemowego w wersji TPM211EA_R.101.001.004.105.
| Informacje z tabliczki znamionowej: | |
|---|---|
| Model | 65PUS8807/12 |
| Kraj produkcji | Assembled in Poland |
| Data produkcji | 04/2023 |
Philips 65PUS8807 jest telewizorem o wyróżniającej się stylistyce: obudowa i podstawa są koloru srebrnego, co w połączeniu z ładnym akcentem w postaci poziomej metalowej listwy pod ekranem wyróżnia ten model z tłumu konkurentów. Do konstrukcji zastosowano materiały dobrej jakości, a do montażu i spasowania elementów nie mam istotnych zastrzeżeń.
W konstrukcji Philips 65PUS8807 można wyróżnić następujące cechy:
Biorąc pod uwagę cenę telewizora oraz zastosowane w nim komponenty, reprodukcję barw na wprost ekranu uważam za dobrą.
W ocieplonym (tj. wykazującym niewielki nadmiar [5720K] składowej czerwonej) trybie film średni błąd odwzorowania kilkudziesięciu testowych próbek barw wyniósł 3,9, a więc 0,9 powyżej progu postrzegalności (3,0).
To niezły wynik, a odstępstwa od normy wynikają głównie ze zbyt ciepłej fabrycznej kalibracji telewizora. Reprodukcję barw można oczywiście dodatkowo poprawić stosując kalibrację: albo samego balansu bieli, albo pełną.
Wyświetlacze LCD typu VA nie są takie same i różnią się pomiędzy sobą stopniem degradacji kolorów pod kątem. Na szczęście panel zastosowany w 65PUS8807 jest pod tym względem jednym z lepszych, tzn. wykazuje stosunkowo małą degradację jak na panel tego typu.
Możliwości testowanego telewizora w zakresie wyświetlania poszerzonej palety barw są całkiem spore. Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło 89%, co jest wynikiem dobrym.
Z kolei średni błąd odwzorowania barw w trybie HDR (przy MaxCLL=1000; MaxFALL=400 cd/m^2) wyniósł 8,5, co jest raczej słabym wynikiem.
Wysoki natywny współczynnik kontrastu jest jednym z głównych, a może nawet czołowym atutem Philipsa 65PUS8807. Zaleta ta pozytywnie odróżnia go od niektórych „braci” z tej samej serii (np. niskokontrastowego modelu 55PUS8807).
Współczynnik kontrastu ANSI wyniósł 6757:1, co jest znakomitym wynikiem – jednym z najlepszych w swojej klasie. Co prawda w ustawieniach fabrycznych telewizor odnotowuje jeszcze lepszy rezultat (7206:1), ale został on sztucznie zawyżony za pomocą „podrasowanego” poziomu czerni. Na szczęście wystarczy go zmienić z fabrycznych 50 na 56, aby przyczerniowe detale odzyskały swoją widoczność.
Zwracam uwagę, że w ustawieniach fabrycznych trybu film telewizor ma włączoną funkcję tryb kontrastu i to w opcji zoptymalizowany dla obrazu. Funkcja ta zmienia i kształtuje charakterystykę jasności telewizora, zwłaszcza w pobliżu czerni oraz w pobliżu bieli. Moim zdaniem lepsze efekty (tj. obraz bardziej zbliżony do wzorca) daje jednak jej wyłączenie, co też zalecam. Problem w tym, że aby osiągnąć zoptymalizowany obraz potrzebna będzie precyzyjna kalibracja gammy (charakterystyki jasności), co warto powierzyć doświadczonemu kalibratorowi. Ten telewizor ma spory potencjał, który warto zrealizować w pełni właśnie poprzez profesjonalną kalibrację.
Nasza standardowa scena testowa z filmu Zjawa (The Revenant, 2015, HDR 10) z jednej strony cechowała się głęboką czernią (co było zasługą wysokokontrastowego wyświetlacza LCD), ale z drugiej dało się zauważyć, że widoczność ciemnych detali pozostawia sporo do życzenia.
Jak widać kluczowe obiekty w tej scenie (głowa Hawka, twarz stojącego w tle Hugh oraz drzewo) były dobrze widoczne, natomiast pozostałe detale zostały albo przytłumione albo całkowicie utracone. Oczywiście można je przywrócić, ale niezbędna będzie do tego profesjonalna kalibracja, bowiem podczas testu ani prosta modyfikacja poziomu czerni, ani zmiana ustawień opcji HDR Premium nie dawały w tej scenie pożądanego rezultatu. Więcej o HDR Premium w następnym rozdziale.
I jeszcze jedno. W testowanym egzemplarzu poziom bieli (kontrast obrazu) musiałem zredukować z fabrycznych 100 na 98, aby uniknąć przepalania detali w światłach.
Zastosowane w 65PUS8807 podświetlenie oferuje ponadprzeciętną jasność na potrzeby HDR. W trybie film na planszy zajmującej 10% powierzchni ekranu maksymalna luminancja wyniosła 474 cd/m^2 pod koniec trzyminutowego pomiaru. Co najważniejsze, luminancja ta była stała i jednakowa niezależnie od rozmiaru planszy testowej. To niezły wynik jak na telewizor tej klasy.
Bardzo ważną i często lekceważoną funkcją jest HDR Premium. To właśnie za pomocą niej inżynierowie Philipsa zmieniają i kształtują charakterystykę jasności telewizora (EOTF). Ma ona również istotny wpływ na konwersję tonalną (ang. tone mapping), czyli sposób, w jaki telewizor dopasowuje wymagające treści HDR, których jasność przekracza fizyczne możliwości podświetlenia do swoich potrzeb.
I tak HDR Premium w opcji minimum poprawia widoczność detali w światłach. Na przykład przy wyłączonym HDR Premium na sygnale z MaxCLL 1000cdm i 2000 cd/m^2 telewizor pokazuje więcej detali niż potrzeba. Z kolei włączenie HDR Premium w opcji minimum sprawia, że telewizor respektuje metadane zawarte w sygnale źródłowym, czyli pokazuje obraz lepiej dopasowany do sygnału wejściowego. Z drugiej strony HDR Premium ma wpływ na jasność tonów średnich (przebieg krzywej jasności w środkowym zakresie) i nie zawsze jest to wpływ pozytywny. Doświadczony kalibrator będzie musiał poświęcić czas na wybór optymalnych ustawień i tak skorygować charakterystykę, aby była jak najbliższa normie.
Z jednej strony Philips 65PUS8807 cechowała niska ostrość obrazów ruchomych, ale z drugiej mógł się on pochwalić skutecznie działającym układem upłynniania ruchu.
Philips 65PUS8807 pokazał 300 linii (TVL) na 1080 maksimum, co jest słabym wynikiem. Z drugiej strony zauważyłem kilka pozytywnych zjawisk, tj.:
65PUS8807 oferuje naprawdę sporo możliwości kontroli obrazów ruchomych:
Upłynnianie ruchu (PNM) działało skutecznie, ale zalecam, aby nie przesadzać z ustawieniami, bowiem (podobnie jak u większości rywali), im większe upłynnianie, tym większe skutki uboczne (artefakty) tego procesu. Warto wypróbować różne ustawienia, aby znaleźć złoty środek. Nie zawsze jest to łatwe i oczywiste, ale gra jest warta świeczki.
Pomiary wykazały, że charakterystyka częstotliwościowa jest bardzo równomierna w zakresie 150-500 Hz, co ma pozytywny wpływ na jakość brzmienia. Widoczna na wykresie górka w pobliżu 90 Hz pochodzi najprawdopodobniej od jakiegoś układu rezonansowego wspomagającego pracę głównego przetwornika.
Jeśli chodzi o możliwości regulacji dźwięku 65PUS8807 posiada aż 7 trybów (stylów) dźwięku.
Przyznam, że styl rozrywka był dla mnie nowością i nawet przypadł mi go gustu: moim zdaniem grał nawet lepiej od trybu muzyka. A dla lubiących regulacje: tak, dostępny jest także korektor.
| W Philipsie 65PUS8807 znajdziecie: | |
|---|---|
| HDMI 1 | 2.1 ARC |
| HDMI 2 | 2.1 eARC |
| HDMI 3 | 2.0 ARC |
| HDMI 4 | 2.0 ARC |
Pełną listę złączy podano w specyfikacji Philips 65PUS8807.
Funkcje dedykowane graczom trzeba ocenić pozytywnie: są one podstawowe, ale input lag w grach jest bardzo niski.
Producent deklaruje, że 65PUS8807 udostępnia graczom następujące funkcje:
Jeśli chodzi o input lag, to na sygnale 1080/60p zmierzyliśmy opóźnienie sygnału równe 15,7 ms, co jest dobrym wynikiem.
Philips 65PUS8807 jest wyróżniającym się z tłumu rywali telewizorem, którego zalety docenią użytkownicy ceniący jakość wykonania i styl. Warto też podkreślić takie zalety jak ponadprzeciętne brzmienie oraz bogate funkcje multimedialne. Jednakże kluczowym atutem tego telewizora jest jego kontrastowy obraz: dzięki zastosowaniu matrycy typu VA Philips 65PUS8807 zapewnia bardzo wysoki kontrast, co daje mu przewagę nad innymi modelami z serii 8807.
W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.
Jak wypada ten zeszłoroczny Philips 65PUS8807 w stosunku do nowego na ten rok 65PUS8818 na nowym procesorze Mediatek Pentonic 1000 ?
Najważniejszy jest układ Pentonic 1000. To już jest ważne. Po drugie – android 12 (google tv), a nie 11. Pozostałe ulepszenia nie są tak znaczące. Kupowanie 8807 w 23 roku żeby zastąpić 8818 jest bez sensu, tak samo jak testowanie 8807 w 2023. Autor powinien przetestować dokładnie 8818 w 65″ na panelu VA.
Tomasz, you confused the firmware with that of TCL – V8-R51MT05-LFV559.021036. The version is this – version: 101.001.003.232
You are right – my mistake. It should be: TPM211EA_R.101.001.004.105. I have already asked to have it corrected.
Pytanie do autora:
1. Dlaczego konieczne było przetestowanie modelu 2022 pod koniec 2023 roku, skoro istnieje nowy i ulepszony 8818?
2. Kiedy zostaną przetestowane modele 8518 i 8818? Bardzo interesujące tanie telewizory
3. Kiedy będzie test nowego OLED philips?
Wszystkie telewizory philips w 2023 roku korzystają z tej samej zaktualizowanej platformy z nowym procesorem, który dał wiele ulepszeń na wszystkich frontach. Nadszedł czas, aby je przetestować.
Oto odpowiedzi (w skrócie):
1. to była decyzja nie autora, lecz taka, która zapadła „na wyższym szczeblu”;
2. niestety, w chwili obecnej nie wiem, czy i kiedy te modele wejdą do 'kolejki testów”;
3. w tej sprawie coś się powoli dzieje i być może sprawy będą miały swój szczęśliwy finał; niestety, tutaj również muszę czekać na decyzję przełożonych.
Pozdrawiam
Dzień dobry. Dziękuję za odpowiedzi. Radzę kierownictwu x kom, aby się pospieszyło, ponieważ modele 2024 pojawią się wkrótce, a oni jeszcze nie dali 2023. I są popularne.
I jeszcze jedno pytanie, ale już na testach: piszesz jakie masz odwzorowanie kolorów w ustawieniach fabrycznych. Ale nie piszesz jakie wartości uzyskałeś po regulacji. Tak jak wszyscy to robią. Dlaczego tak jest?
Każdego roku na świecie sprzedaje się ponad 200 milionów telewizorów, z czego profesjonalnej kalibracji poddawanych jest tylko ułamek procenta. Po drugie, nie wszyscy recenzenci podają wyniki po kalibracji. Po trzecie, część recenzentów ma spory interes, aby wykazać dużą wyższość skalibrowanego telewizora nad nieskalibrowanym, ponieważ oferują usługi kalibracyjne i w ten sposób reklamują swoją działalność. Po czwarte, każda dobrze przeprowadzona kalibracja poprawia jakość obrazu, ale nie każda kalibracja ma sens, a to z dwóch powodów. Primo, najwięcej na kalibracji mogą zyskać tanie telewizory, które bardzo często są fatalnie skalibrowane fabrycznie. Secundo, chociaż kalibracja tych telewizorów ma sens z punktu widzenia jakości obrazu, to nie ma sensu z ekonomicznego punktu widzenia, bowiem przy koszcie prof. kalibracji rzędu 600 zł, stanowić one będzie od 20 do 50% ceny taniego telewizora. W takim wypadku lepiej kupić od razu model, który jest lepiej skalibrowany fabrycznie. Na koniec jeszcze jedno: nie każdemu podoba się obraz po kalibracji – znam osoby, które po profesjonalnej kalibracji i tak powróciły do trybu standardowego lub, o zgrozo, dynamicznego. Bo po prostu wolą taki obraz.
Kiedy recenzja Philips 55OLED818? Bardzo zastanawiam się nad zakupem. Rzetelna recenzja i lekka promocja mogłaby zdecydowanie zdecydowanie, że w końcu go zakupie i to właśnie w xkom.
Bardzo proszę o recenzje telewizora Philips 55PML9008/12. Zastanawiam się nad zakupem tego telewizora i potrzebuję porady.