DLNA jest pochodzącym z języka angielskiego skrótowcem od wyrażenia Digital Living Network Alliance. Można to luźno przetłumaczyć jako Stowarzyszenie na Rzecz [Rozwoju] Wymiany Informacji w Cyfrowym Świecie.
Celem DLNA jest ułatwienie wymiany plików pomiędzy różnymi urządzeniami, jak komputery, telewizory, smartfony, tablety itp.
Organizacja DLNA powstała w 2003 roku (wśród członków-założycieli znalazły się np. Intel i Sony) i jak sama twierdzi, osiągnęła swój cel, jakim było ustanowienie standardów wymiany informacji pomiędzy urządzeniami. W styczniu 2017 roku organizacja została rozwiązana, ale pomimo tego standardy opracowane przez nią nadal istnieją, są w użyciu i nadal trwa proces certyfikowania nowych urządzeń, choć tym razem zajmuje się nim firma SpireSpark International.
Jeżeli dane urządzenia zostało oznaczono logotypem DLNA Certified, oznacza to, że przeszło one techniczną weryfikację i jest zgodne ze standardami wykorzystywanymi przez DLNA, a jego producent ma prawo oznaczać urządzenie jako zgodne z DLNA.
DLNA pozwala na przesyłanie strumieniowe danych (plików z muzyką, filmami, grafiką itd.) z jednego urządzania do drugiego. Jedno z urządzeń działa w tym przypadku jako dostawca plików (serwer DLNA), a drugie jako odbiorca plików (klient/odtwarzacz DLNA).
Oprócz serwera i klienta, czyli dwóch urządzeń, niezbędna jest sieć, za pomocą której urządzenia będą się łączyć ze sobą. W praktyce wystarczy podłączenie ww. urządzeń do tego samego rutera. Warto zaznaczyć, że nie muszą to być połączenia kablowe: np. urządzenie A może łączyć się z ruterem za pomocą kabla, a urządzenie B za pomocą Wi-Fi.
Jeżeli chcemy udostępniać (strumieniować) pliki z danego urządzenia, musimy się upewnić, czy opcja przesyłania strumieniowego jest na nim włączona. Często jest tak, że urządzenie, mimo że ma certyfikat DLNA, ma tą funkcjonalność domyślnie wyłączoną.
Poniższe kroki pozwolą włączyć strumieniowanie treści w systemie operacyjnym Windows 10 (na przykładzie wersji Windows 10 Home 1909):
Telewizor może oczywiście odtwarzać pliki z różnych źródeł, nie tylko z laptopa. Jednym z bardziej popularnych urządzeń jest dysk sieciowy, który może służyć jako serwer multimediów.
Jeżeli mamy nowy dysk sieciowy (ang. NAS, Network Attached Storage), musi on zostać skonfigurowany zgodnie z zaleceniami producenta.
Z kolei jeżeli mamy już skonfigurowany dysk sieciowy i działa on w tej samej sieci, natomiast klient (tj. urządzenie, na którym chcemy odtwarzać pliki) go nie widzi, najprawdopodobniej na dysku nie włączono protokołu DLNA. Warto zaznaczyć, że dyski mogą obsługiwać różne protokoły, np.:
…a w domyślnych ustawieniach dysku bardzo często obsługa protokołu DLNA jest wyłączona. Aby ją włączyć, logujemy się na dysk tak, jak to przewidział producent (zazwyczaj za pomocą przeglądarki internetowej). Następnie wybieramy dany „udział sieciowy” (ang. share), czyli obszar dysku, który chcemy udostępnić i sprawdzamy, jakie protokoły są włączone. W poniższym przykładzie zrzuty ekranu pochodzą z dysku marki Netgear, na którym znajduje się udział o nazwie „4K”.
Jak widać na zdjęciu powyżej, włączona jest tylko obsługa protokołu SMB (kolor zielony), natomiast obsługa pozostałych protokołów, w tym DLNA, jest wyłączona. Aby to zmienić, klikamy na nazwę protokołu, aby wejść do ustawień szczegółowych.
Teraz widać na pewno, że obsługa jest wyłączona (napis OFF). Zmieniamy to oczywiście na ON, a następnie musimy podjąć decyzję, czy chcemy udostępniać wszystkie pliki, czy tylko wybrane, jak np.:
Po wybraniu ustawień klikamy przycisk zastosuj (apply), aby je zatwierdzić.
Chwilę później dysk ( w tym wypadku o nazwie „atom”) będzie widoczny dla urządzeń wykorzystujących protokół DLNA, np. telewizora.
Odpowiedzmy jeszcze na kilka częstych pytań związanych ze współpracą dysku sieciowego i telewizora.
Niekoniecznie. Niektóre marki, jak np. Panasonic, oferują także obsługę protokołu SMB. W tym wypadku może być konieczne każdorazowe podawanie hasła w chwili wchodzenia do danego folderu (udział). Korzystanie z DLNA jest zazwyczaj o wiele wygodniejsze.
Nie ma takiej gwarancji. Nawet jeśli pliki są nieuszkodzone i prawidłowo udostępnione, niektóre telewizory nie chcą odtwarzać niektórych plików z dysku sieciowego, oznaczając je (jak np. w przypadku telewizorów firmy Panasonic) wykrzyknikiem. Co ciekawe, ten sam telewizor może bez problemu czytać te same pliki, jeśli skopiujemy je np. na pamięć USB. Oznacza to, że teoretyczna zgodność danego urządzenia z DLNA to jedno, a właściwa implementacja tego protokołu przez konkretne urządzenia to drugie.
Niekoniecznie. Na przykład niektóre starsze dyski mogą mieć z tym kłopoty. Na przykład niektóre starsze dyski firmy Western Digital z serii My Cloud Home wymagają instalacji dodatkowej aplikacji obsługującej DLNA, np. Plex Media Server.
W przypadku wątpliwości przed zakupem konkretnego dysku sieciowego warto pobrać i przyczytać instrukcję obsługi lub skonsultować się z działem pomocy technicznej producenta.
Takie sytuacje nie należą niestety do wyjątków. Należy skonsultować się z działem pomocy technicznej producenta.
To może się zdarzyć, gdy gęstość strumienia danych przekracza możliwości przesyłowe domowej sieci. Aby poprawnie odtwarzać gęste pliki (np. 4K), warto się upewnić, że przepustowość najsłabszego komponentu w domowej sieci to co najmniej 200 Mb/s. Zasada jest jedna: im więcej, tym lepiej. Warto też pamiętać, że często problemem nie jest dysk sieciowy czy telewizor, lecz stary ruter o niskiej przepustowości.
Mam Android TV na boxie Xiaomi i niestety nie mogę zainstalować aplikacji nośniki, nie mam jej w sklepie, jak to obejść ?
Wybierz menu dla wyboru danego złącza(HDMI1,2,3,4 itp..) i wybierz Serwer multimediów
U mnie baza zdjęć na dysku sieciowym nie aktualizuje się, tj nie widzę najnowszych folderów na TV, czy też na laptopie łącząc się przez serwer DLNA. W ustawieniach zrobiłem tzw. aktualizację plików i to nie jeden raz.
Dysk WD My Cloud
Dzięki panie Tomaszu. Pomogło