Kontynuujemy testy telewizorów Sony z serii X80J. Po modelach 50- i 55-calowych na placu boju pozostały tylko 43- i 65-calowy. Dziś kolej na ten pierwszy, który w gamie telewizorów Sony na rok 2021 pełni ważną rolę najbardziej przystępnego ekranu z szeroką paletą barw. Czy oprócz tego ma jeszcze jakieś inne zalety? A jakie są jego słabe strony? Przeczytajcie recenzję poniżej, to się dowiecie.
Sony KD-43X80J (dalej dla uproszczenia zwany 43X80J) jest telewizorem LCD z 43-calowym ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160. W trakcie testu działał pod kontrolą oprogramowania w wersji 6.4284.0521EUA. Telewizor wyprodukowano w październiku 2021 r., a fabrycznie nowy egzemplarz pochodził ze sklepu x-kom.pl.
43-calowa Bravia z serii X80J nie różni się wyglądem od innych modeli z serii X80J/X85J.
W konstrukcji tego telewizora można wyróżnić następujące cechy:
Do wykonania i wykończenia tego telewizora nie mam żadnych istotnych zastrzeżeń.
W Sony 43X80J zastosowano wyświetlacz ciekłokrystaliczny typu ADS. Zaletą tego typu wyświetlaczy jest dobra reprodukcja kolorów pod kątem. Wadą kontrast – niższy niż w matrycach typu VA.
Termogram wykazał, że zastosowano podświetlenie bezpośrednie (stąd grubsza obudowa).
W wyraźnie ochłodzonym (tj. zaniebieszczonym) trybie własnym (7226K) średni błąd odwzorowania barw wyniósł 3,4, a więc nieco powyżej progu postrzegalności.
Tak się złożyło, że bezpośrednio przed Bravią 43X80J testowałem 43-calowy telewizor innego producenta. Ten kosztujący dwa razy mniej model nie posiadał szerokiej palety barw ani tak dobrej reprodukcji barw podstawowych jak w Sony 43X80J. To właśnie reprodukcja czerwieni, dzięki zastosowaniu zaawansowanego fosforu KSF od firmy GE, jest znakiem rozpoznawczym współczesnych telewizorów Sony. Czerwień była intensywna (może nawet ciut za bardzo), co sprawiało, że obraz był żywy i atrakcyjny. Reprodukcja czerwieni miała też pozytywny wpływ na reprodukcję kolorów pochodnych jak np. żółtego. Jeżeli ktoś uważa, że małe elcedeki świecą blado i bez wyrazu, to powinien bliżej zainteresować się Bravią 43X80J.
Połączenie dobrej reprodukcji ww. barw zarówno na wprost, jak i pod kątem…
…sprawiało, że codzienną telewizję oglądało mi się bardzo przyjemnie, niemalże komfortowo.
Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło aż 92%, co jest świetnym wynikiem jak na telewizor tej klasy.
W trybie HDR błędy reprodukcji barw były w górnym zakresie błędów średnich, co było pozytywnym zaskoczeniem, zważywszy cenę telewizora. Jest to zasługą zarówno szerszej palety barw (czytaj: fosfor KSF), jak i wyższej niż typowa wysokiej luminancji (ale o tym więcej w sekcji „HDR”).
Tu dochodzimy do najsłabszej strony 43-calowej Bravii. Współczynnik kontrastu ANSI wyniósł zaledwie 954:1.
Testowa scena z filmu Zjawa (The Revenant, 2015), którą zapisano w HDR10 nie wypadła przekonująco, a to ze względu na niemożność poprawnej reprodukcji bardzo ciemnych szarości i mały kontrast.
Zwracam uwagę, że w trybie własnym telewizor ma fabrycznie włączoną funkcję „zaawansowane zwiększenie kontrastu” (ZZK), która przyciemnia obraz (w tym także czerń), ale kontrastu jako takiego nie poprawia. Poniżej animowany GIF pokazujący różnicę pomiędzy włączonym a wyłączonym ZZK.
Jak widać, ZZK lekko ściemnia czerń, ale i tak obraz wygląda mało atrakcyjnie. W związku z tym zalecam ZZK wyłączyć, tym bardziej że ma ono jeszcze jeden negatywny skutek uboczny, który opisuję w sekcji HDR.
Na koniec jeszcze kilka uwag:
W trybie własnym na planszy 10% maksymalna luminancja po trzech minutach pomiaru była stabilna i wyniosła 399 cd/m^2.
Jest to wynik nieco powyżej przeciętnej. Pomimo tego zwracam uwagę, że:
Jak widać, tzw. „zaawansowane zwiększenie kontrastu” obniża luminancję maksymalną o 50 kandeli. Jest to kolejny powód, by ZZK wyłączyć, bo gra jest naprawdę warta świeczki (tj. wyższej jasności).
Podobnie jak modele z serii X80J i krewniacy z serii X85J, Sony 43X80J posiada funkcję upłynniania ruchu. Zależność stopnia upłynnienia ruchu od wybranej opcji przedstawia zestawienie poniżej:
Sony 43X80J również wyposażono w matrycę LCD klasy 60 Hz. Oto wyniki pomiarów ostrości ruchu (rozdzielczości dynamicznej):
Inne uwagi:
Za odwzorowanie ruchu Sony 43X80J otrzymuje ode mnie ocenę dostateczną.
Sony 43X80J wyposażono w dwa przetworniki szerokopasmowe promieniujące dźwięk do dołu.
Podobnie jak w innych telewizorach z serii X80J/X85J brak jakichkolwiek trybów dźwięku (na szczęście jest 7-punktowy korektor). Brzmienie jest ogólnie przyzwoite, akceptowalne, a często całkiem przyjemne ze słyszalnym, raczej miękkim, choć płytkim, lecz przy tym niepodbitym basem.
Sony 65X85J pracuje pod kontrolą systemu Android w wersji 10. Oprogramowanie działało szybko i stabilnie i nie odnotowałem żadnych istotnych problemów.
Oto jak przedstawia się dostępność aplikacji do strumieniowania filmów:
*Jest wersja w języku hiszpańskim (Rakuten TV – Peliculas y Series), która po instalacji i zalogowaniu sama aktualizuje się do wersji polskiej.
A oto aplikacje do strumieniowania muzyki:
Jeśli chodzi o multimedia, to zainstalowany fabrycznie odtwarzacz:
Pliki można sortować rosnąco lub malejąco, czyli jest możliwość odwracania kierunku sortowania (ta funkcja to rzadkość). Domyślny sposób wyświetlania plików to siatka, ale można wybrać listę.
Oczywiście system Android pozwala na instalację innego odtwarzacza (jak np. VLC), choć wymaga to zalogowania się na konto Google.
Najnowsza konsola Xbox podłączona do testowanego telewizora tak oto oceniła jego możliwości:
Warto zaznaczyć, że:
Sony 43X80J jest telewizorem, którego zaletami są reprodukcja barw, zwłaszcza na wprost, ponadprzeciętna jasność w trybie HDR, bogate multimedia, łatwa obsługa i żwawy system operacyjny. 43-calowa Bravia sprawdzi się głównie w ciągu dnia lub oglądana wieczorem przy zapalonym świetle. Warunkowo polecam.
W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.
Nie każdy ogląda TV przy całkowicie zgaszonym świetle. Ze względu na higienę wzroku jest to nawet nie wskazane. Też mam telewizor z matrycą ADS i uważam że w oświetlonym pokoju sprawdza się, zwłaszcza jak światło jest z tyłu TV. Wtedy niski kontrast nie przeszkadza i da się oglądać.Wolę niski kontrast niż nierównomierne podświetlenie albo światło LED wychodzące z ramek telewizora. Wtedy to rzeczywiście tragedia.
Tylko, że o ADS nadaje się do oglądania raczej tylko w dzień czy przy świetle a VA nadaje się zarówno na dzień jak i noc oferując jednocześnie wielokrotnie głębszą czerń i dużo lepszy kontrast. A ze względu na słabą czerń matryc IPS/ADS bardziej są widoczne wady, które tak bardzo chcesz uniknąć, czyli wylewanie się światła spod ramek TV czy nierówne podświetlenie.
Nie ma co ukrywać, z paroma wyjątkami, IPS/ADS lądują głownie w najtańszych TV bo to najtańsze i jednocześnie najgorsze matryce w TV.
Nieco inaczej sytuacja ma miejsce w monitorach ale to inny temat.
Nie ma to jak „fanboye” matryc VA opowiadający swoje „mundrości” na forach. Po pierwsze, to jest dokładnie odwrotnie i to matryce VA są generalnie tańsze w produkcji od matryc IPS. Po drugie to właśnie matryce VA lądują w tańszych telewizorach – proszę sobie dla przykładu poczytać o telewizorach Philips i ich problemach w odbiorze ciemnych scen (wszystkie mają matryce VA). W swoim życiu przerobiłem kilkadziesiąt telewizorów z różnych półek cenowych (własne zakupy plus znajomi i rodzina) i jednego się nauczyłem. Nigdy nie kupować telewizora z matrycą VA. Dla przeciętnego odbiorcy, telewizory te nie nadają się do oglądania telewizji, bo kto normalny siedzi jak posąg, idealnie naprzeciwko telewizora. Wystarczy się ruszyć na bok i np. położyć się na kanapie i cały czar kontrastu matryc VA pryska, zastępując go ich wadami. IPSy są bardziej uniwersalne i cechują się lepszą kolorystyką, a ta sławetna słaba czerń dla większości osób nie stanowi żadnego problemu. Szczególnie gdy nocą zastosuje się lekkie źródło światła za telewizorem – co każdy rozsądny człowiek powinien robić ze względu na stan swojego wzroku.
Według mnie wszystko zależy od tego do czego ktoś głównie potrzebuje telewizor. Ale od początku pana wpisu. Koszty produkcji chyba nie mają znaczenia, bo matryce IPS są spotykane w najtańszych telewizorach 32 calowych podobnie jak matryce VA w najtańszych 40-43 calowych (chociażby wspomniany Philips i matryce TP Vision). Faktem jest natomiast, ze czołowi producenci (Sony, Samsung) w swoich topowych telewizorach stosują matryce VA ( z nakładką zwiększającą kąty widzenia) a nie IPS. Jeżeli ktos potrzebuje telewizor do pubu do oglądania meczów lub ma dużą rodzinę i ma to byc taki typowy „family tv” do oglądania głównie w dzień lub wieczorem przy włączonym duzym oświetleniu, gdzie na środku dużego salonu jest kanapa, po bokach jeszcze fotele, na których siedzą dzieci i jeszcze żona zerka na ekran z kuchni robiąc obiad to oczywiście jedynym słusznym wyborem może być matryca IPS. Jeżeli jednak ktoś ma kanapę ustawioną na wprost telewizora na wysokosci oczu i jest entuzjastą dobrej wizji jednocześnie gustuje w kinie domowym i jest to dla niego coś więcej jak obejrzenie serialu w dzień tylko traktuje to jak audiofil słuchanie swojej ulubionej płyty CD na zestawie stereo, a nie na smartfonie z głośnika bluetooth to wtedy matryca VA jest jedynym wyborem bok oczywiście OLED. Reasumując wszystko zależy od tego kto w jakich mieszka warunkach i jak traktuje konsumowanie treści telewizyjnych, czy ma to byc rodzinna rozrywka lub oglądanie bez skupienia na detalach czy oglądanie entuzjasty filmowej przygody coś jak audiofil słuchający muzyki. Tutaj wszystko zależy od tego kto jaką przykłada wagę do czego. Dla przykładu moja siostra byłaby zupełnie obojętna czy matryca będzie VA czy IPS, bo ona nie ogląda tv w przyciemnionym pomieszczeniu tak samo wystarczy jej do słuchania muzyki miniwieża. Ja mam zestaw stereo za kilka tysięcy i nie wyobrażam sobie słuchania mojej kolekcji CD i plików hi-res na miniwieży. Ta samo jak oglądania filmu na patrycy IPS w warunkach kina domowego.
Generalnie zgadzam się z wydźwiękiem całego wpisu. Mówiąc o kosztach produkcji odnosiłem się do fałszywej wypowiedzi mojego przedmówcy, bo faktycznie są zarówno tanie matryce VA jak i IPS, i trafiają one do różnych formatów telewizorów – proszę np. spojrzeć na tanie i kiepskiej jakości telewizory 32 calowe firmy Toshiba czy Philips z matrycami VA. Precyzyjniej mówiąc, technologia IPS jest generalnie droższa w produkcji od VA – słowo „generalnie” jest tu kluczem. Historycznie rzecz ujmując to firma LG jest uznawana za „króla IPSów”, natomiast Samsung zawsze forsował matryce VA w swoich telewizorach. Oczywiście cała sytuacja jest bardziej skomplikowana, bo obecnie na rynek trafia cała masa matryc od chińskich producentów np. BOE. Odnośnie drugiej części wpisu, to właściwie potwierdził pan moją uwagę, że matryce IPS są bardziej uniwersalne i dlatego dla przeciętnego Kowalskiego, są lepszym wyborem. Wynika to z faktu, że większość ludzi używa telewizora zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli do codziennego, często rodzinnego, oglądania telewizji i to niekoniecznie w warunkach całkowitej ciemności. Żeby zakończyć „ekumenicznie” to powiem, że każdemu jego typ matrycy. Ja znając wady i zalety obu technologii, świadomie wybieram IPS i jednocześnie doskonale rozumiem zwolenników matryc VA. Jednak niezmiernie mierzi mnie tania propaganda polegająca na wciskaniu wszystkim matryc VA jako 8 cudu świata.
Zapomniałeś dodać, że wszystkie zalety VA przestają być zaletami już pod niewielkim kątem oglądania. Nawet zmiana pozycji siedzenia czy leżenia np na łóżku/kanapie/sofie, powoduje drastyczny spadek kontrastu i równie drastyczną utratę nasycenia kolorów. Zatem może się okazać, że rzekomo cudowne liczby dotyczące kontrastu matryc VA, mają się nijak do tego co realnie wiedziemy. Wystarczy naprawdę lekki kąt i kontrast na VA jest gorszy niż na IPS.
*widzimy
Autor chyba spał podczas pisania, a korektor był na urlopie 🙂
„Miejsce na tekst. Pamiętać o zmianie poniższego zdjęcia.” ?
„ale i tak obraz wygląda mało nieatrakcyjnie. ” ?
„Korektor” rzeczywiście zaspał! Ale już się obudził i bardzo dziękuje za zwrócenie uwagi. Poprawione. 🙂
dodał bym tandetnie wykonane ramki,które są „ruchome”w każdym rozmiarze.