Siedem tysięcy do jednego. Test i recenzja telewizora Samsung 55Q67D

Telewizory określane mianem QLED u Samsunga zaczynają się od serii Q6x, która plasuje się pomiędzy niższą serią DU8002, a wyższą Q7xD (120Hz). Od kilku lat Q-szóstki należą do najlepiej sprzedających się telewizorów tej marki, w związku z czym Geex regularnie je testuje. Czy najnowszy 55Q67D to udany telewizor? Jakie ma mocne, a jakie słabe strony? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w teście i recenzji Samsunga 55Q67D.

Samsung 55Q67D to rozsądna propozycja dla tych, którzy przede wszystkim cenią sobie czerń, kontrast i ponadprzeciętnie wysoką jasność. To udany ekran do oglądania telewizji i np. YouTube’a w dzień lub przy zapalonym świetle.
Raczej tak. 55Q67D sprawdzi się podczas oglądania telewizji, a po redukcji jasności obrazu w menu również i w kinie domowym, chociaż na treściach SDR. Atutem telewizora jest też łatwy w obsłudze i całkiem żwawy system operacyjny Tizen.
W przypadku diod LED rozmieszczonych na krawędzi ryzyko nierównomierności podświetlenia jest spore, w związku z czym warto taki telewizor szczegółowo sprawdzić po zakupie. Poza tym dźwięk jest raczej słaby, więc warto pomyśleć o dokupieniu dobrej grajbelki.

O telewizorze Samsung 55Q67D

Seria Q67C obejmuje modele o przekątnych 43, 50, 55, 65 oraz 75 cali (wersja 85-calowa jest dostępna w serii Q60D). Z wyglądu telewizory te bardzo przypominają zarówno modele z serii DU8002, jak i poprzedników z serii Q67C z roku 2023.

Samsung QE55Q67DAUXXH (dalej dla uproszczenia zwany 55Q67D) jest telewizorem LCD z ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160 pikseli. W trakcie testu pracował pod kontrolą systemu Tizen oraz oprogramowania systemowego w wersji 1120.6. Zastosowano sprawdzoną platformę sprzętową NIKEL.

Informacje z tabliczki znamionowej:
Model QE55Q67DAUXXH
Kraj produkcji Made in Slovakia
Wersja panelu 02
Testowany egzemplarz telewizora został udostępniony przez producenta, za co dziękujemy.

Design

Samsung 55Q67D zachowuje duże rodzinne podobieństwo do modeli z serii DU8002 i podobnie jak one jest telewizorem o smukłej, ładnej i atrakcyjnej stylistyce. Ogólna jakość wykonania jest dobra i adekwatna do ceny.

W konstrukcji Samsunga 55Q67D można wyróżnić następujące cechy:

Widok z przodu Samsung 55Q67D
  • tylna ścianka (w tym zintegr. pokrywa elektroniki): plastik;
  • ramka wokół ekranu: plastik;
  • szerokość ramki: 5 mm;
  • nóżki: plastik;
  • rozstaw nóżek: 890 mm;
  • prześwit: 66 mm (na środku);
  • gniazda: po lewej stronie;
  • kabel sieciowy: odłączany;
  • pilot: ze zmniejszoną liczbą przycisków (TM2360E).
Pilot Samsung 55Q67D

Jakość obrazu Samsunga 55Q67D

Wyświetlacz

W telewizorze zastosowano wyświetlacz LCD typu VA. Główną zaletą matryc typu VA jest kontrast – wyższy niż w matrycach typu IPS czy ADS.
Struktura subpikseli Samsung 55Q67D
Termogram wykazał, że zastosowano podświetlenie krawędziowe, dzięki czemu telewizor ma naprawdę smukłą obudowę.
Termogram Samsung 55Q67D

Kolory

Odwzorowanie barw przez Samsunga 55Q67D oceniam jako akceptowalne, a w niektórych aspektach dość dobre. Ten telewizor spodoba się osobom, które lubią żywsze kolory, zwłaszcza czerwień i żółty.

W ocieplonym (tj. wykazującym nadmiar składowej czerwonej i niedobór niebieskiej [5653K]) trybie filmmaker średni błąd odwzorowania kilkudziesięciu testowych próbek barw wyniósł 4,8, a więc powyżej progu postrzegalności (3,0).

Powody takiej, a nie innej reprodukcji barw były następujące:

  • zbyt ciepła fabryczna kalibracji telewizora (trochę zbyt dużo czerwieni i żółtego);
  • zbyt jasna charakterystyka jasności (gamma);
  • zbyt mocno nasycona czerwień.

Ponieważ testowany telewizor miałem u siebie dłużej niż zwykle, przez pierwszych kilka dni ciut bardziej intensywna czerwień i żółty trochę za bardzo dawały o sobie znać, ale z czasem przyzwyczaiłem się do tego. Tak podrasowany obraz wygląda na bardziej żywy i soczysty niż normalnie, co na niektórych treściach jest bardzo atrakcyjne (do tej pory pamiętam kolorowe bolidy kierowców F1 podczas jednego z wyścigów).

Pod kątem kolory lekko bledną i nieco ciemnieją, ale ogólna degradacja w poziomie jest, jak na matrycę VA, całkiem niewielka. W pionie jest gorzej.

Biel w testowanym egzemplarzu 55Q67D była jednolita i pozbawiona winietowania, czym telewizor ten przewyższa wielu rywali.

Szeroka paleta barw

Podobnie jak inne modele Dual LED od Samsunga, telewizor potrafi wyświetlać paletę barw jedynie poszerzoną w stosunku do standardowej. Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło 84%, co jest wynikiem raczej słabym (i takim samym jak w poprzedniku, czyli 55Q67C).

Natomiast średni błąd odwzorowania barw w trybie HDR (przy MaxCLL=1000; MaxFALL=400 cd/m^2) wyniósł 5,1, co jest wynikiem niezłym i to w dodatku lepszym niż w modelu ubiegłorocznym. 

Powodem poprawy jest sporo wyższa luminancja telewizora, ale o tym szerzej w sekcji HDR.

Czerń i kontrast

Matryca LCD typu VA zapewnia na treściach SDR głęboką czerń (jak na telewizor LCD oczywiście) oraz wysoki kontrast. W warunkach domowego kina treści HDR będą jednakże wyglądać nie tak dobrze jak materiały SDR, zwłaszcza w ciemnych scenach.

W ustawieniach fabrycznych trybu filmmaker współczynnik kontrastu ANSI wyniósł 7080:1, co jest znakomitym wynikiem. A ponieważ poziom czerni wymagał tylko niewielkiej korekty („szczegóły cieni” z 50 na 52), frajda z oglądania treści SDR była duża. Niestety, gdy załącza się tryb HDR, podświetlenie maksymalizuje się, co sprawia, że nierównomierności niewidoczne lub prawie niewidoczne na SDR teraz są łatwo zauważalne. I tak właśnie było w naszej standardowej scenie testowej z filmu Zjawa (The Revenant, 2015, HDR 10).

Telewizor oddał bardzo dobrze szczegółowość tej sceny, ale niestety rozjaśnienia w kilku miejscach psuły radość z jej oglądania. Co gorsza, jeżeli wyświetlimy specjalną planszę testową, to wtedy skala problemu stanie się aż nazbyt oczywista.

Sytuację ratuje wyłączenie HDR-u i przejście na SDR. Wtedy to, jeżeli jasność podświetlenia zmniejszymy z fabrycznych 29/50 (nie mówiąc o 50/50 w HDR) do 08/50 (co daje luminancję bieli rzędu 120 cd/m^2), sytuacja poprawi się, a nierównomierności staną się prawie niewidoczne.

Inaczej mówiąc, Samsung 55Q67D to telewizor, którego, dość paradoksalnie, nie można polecić do oglądania wymagających treści HDR w domowym kinie, ale treści SDR już jak najbardziej. Tym bardziej, że w 55Q67D nie ma już przyciemniania całego kadru, jak w 55DU8002 oraz w poprzedniku (55Q67C). To bardzo pozytywna zmiana.

Jak już wspomniałem, do oglądania treści SDR w zaciemnionym pomieszczeniu mogę śmiało ten telewizor polecić, ale do HDR już nie. Zdaję sobie sprawę, z tego, że takie zalecenie może być dla wielu zaskakujące, zważywszy na to, że mamy tu przecież nowoczesną matrycę VA z kontrastem natywnym powyżej siedmiu tysięcy do jednego. Jednakże kontrast natywny to jedno, a możliwości podświetlenia (które przecież stanowi odrębny od matrycy moduł) to drugie. A winnym braku rekomendacji dla treści HDR w kinie domowym nie jest tylko i wyłącznie nierównomierne podświetlenie, lecz także wyższa niż w poprzedniku jasność w trybie

HDR

Samsung 55Q67D ma zdecydowanie ponadprzeciętne możliwości reprodukowania jasnych treści HDR. W trybie filmmaker na planszy zajmującej 10% powierzchni ekranu maksymalna luminancja wyniosła 586 cd/m^2 pod koniec trzyminutowego pomiaru.
Jest to wynik aż o 150 kandeli lepszy niż w poprzedniku (55Q67C), a przyrost luminancji o 34% jest zauważalny gołym okiem i od razu widoczny w codziennym użytkowaniu. W ustawieniach fabrycznych trybu filmmaker jasność podświetlenia to 29/50, co w ciągu dnia jest często zbyt dużo, a mnie w zupełności wystarczało 7-9 na 50 lub 15-18 w bardziej słoneczny dzień.

Luminancja była stała i taka sama dla plansz testowych o różnych rozmiarach. Oznacza to, że producent nie zastosował sztuczek w rodzaju chwilowego przesterowywania diod LED czy „dostrajania” luminancji pod konkretne plansze.

Analiza charakterystyki jasności HDR (EOTF) wykazała, że w dolnym i średnim zakresie tonalnym krzywa jest nieco rozjaśniona. Jeśli zaś chodzi o widoczność detali w światłach, to do dyspozycji mamy opcję o nazwie „mapowanie tonów HDR”. Funkcja ta ma dwa ustawienia:

  • statyczne;
  • aktywne.

Domyślne (statyczne) mapowanie tonów HDR przepala (tj. gubi) informacje w światłach, ale daje wyższą jasność. Z kolei ustawienie „aktywne” daje lepszą gradację (widoczność jasnych detali), ale kosztem niższej jasności. Wybór leży w gestii użytkownika.

Odwzorowanie ruchu

Pod względem ostrości obrazów ruchomych Samsung 55Q67D wypadł dość dobrze, a wynik pomiaru uplasował go w czołówce 60-hercowych ekranów z matrycami typu VA.

Na 1080 testowych pionowych linii (TVL) Samsung 55Q67D pokazał 450 linii, a po włączeniu opcji WRLED („wyraźny ruch LED”) aż 1080 linii, co w tej klasie jest wynikiem dobrym. Niestety, tradycyjnym ubocznym skutkiem działania WRLED jest spadek jasności, migotanie obrazu oraz spore echo za poruszającym się obiektem (ruchomy obiekt zostaje przez WRLED praktycznie zdublowany)

A oto pozostałe spostrzeżenia i uwagi odnośnie reprodukcji obrazów ruchomych:

  • smużenie było duże (to w końcu matryca VA);
  • zjawisko brudnego ekranu (ang. DSE, dirty screen effect) było bardzo małe, słabo zauważalne i w ogóle nieirytujące;
  • przy ekstremalnie szybkim ruchu w poziomie dało się zauważyć zielone smużki;
  • układ upłynniania ruchu działał skutecznie.

W sumie reprodukcję ruchu przez 60-hercowy 55Q67D oceniam pozytywnie.

Jakość dźwięku telewizora Samsung 55Q67D

Jakość brzmienia oferowanego przez Samsunga 55Q67D można ocenić jako akceptowalną do oglądania wiadomości i programów publicystycznych. Możliwe jest też słuchanie muzyki, chociaż tej wymagającej od sprzętu bardzo mało.

Według producenta zastosowano głośniki o łącznej mocy 20 W. Ponieważ obudowa jest bardzo smukła, wymusiło to na konstruktorach pionowe ustawienie głośników wewnątrz obudowy i dlatego nie widać ich z zewnątrz (widać tylko otwory, w tym wylot basrefleksu).

Głośniki Samsung 55Q67D
Pomiary wykazały, że charakterystyka opada od około 94 Hz, co jest wynikiem słabym.
Charakterystyka częstotliwościowa Samsung 55Q67D

Bas jest szczupły, żeby nie powiedzieć słaby i w zasadzie można mówić o jego zalążku lub namiastce. Na odtwarzanych głośno wymagających materiałach (gitara basowa, bas syntetyczny) dadzą się niekiedy słyszeć zniekształcenia niskich tonów, zwłaszcza w najbardziej narażonym na nie trybie wzmocnienie.

A propos trybów, użytkownik ma do dyspozycji trzy fabrycznie zdefiniowane tryby: standardowy, dopasowujący się oraz wzmocnienie. 7-punktowy korektor dostępny jest tylko w trybie standardowym.

Funkcje smart telewizora Samsung 55Q67D

Liczba oraz różnorodność dostępnych aplikacji oraz dobra obsługa plików audio-wideo sprawiają, że multimedia Samsunga 55Q67D oceniam pozytywnie. Także szybkość działania systemu jest całkiem przyzwoita (poza okresem bezpośrednio po wybudzeniu telewizora ze stanu gotowości – wtedy trzeba dać mu trochę czasu na załadowanie wszystkiego do pamięci).

Aplikacje:

  • Apple TV
  • Deezer
  • Disney+
  • Filmbox
  • Max
  • Netflix
  • Player
  • Polsat Box Go
  • Prime Video
  • Rakuten TV
  • SkyShowTime
  • Spotify
  • TVP Sport
  • TVP VOD
  • YouTube
  • Viaplay

Niestety zabrakło dwóch aplikacji, które były w poprzedniku, tj.:

  • Canal+
  • Tidal.

Obsługa plików wideo stała na dobrym poziomie – telewizor odtworzył prawie wszystkie testowe pliki z USB (w tym avi, flv, mkv, mov, mp4, mts, tp i wmv). Z kolei opcje sortowania nadal nie dają możliwości zmiany jego kierunku, a szkoda.

Złącza i interfejsy

Złącza boczne Samsung 55Q67D
złącza boczne
W Samsungu 55Q67D znajdziecie:
HDMI 1 2.0
HDMI 2 2.0 eARC
HDMI 3 2.0

Pełną informację o złączach podano w specyfikacji Samsunga 55Q67D.

Złącza tylne Samsung 55Q67D
złącza tylne

Współpraca z konsolą i komputerem

Producent deklaruje dostępność następujących funkcji dla graczy:

  • tryb gry;
  • samoczynne przełączanie się telewizora w tryb gry (ALLM);
  • ultraszeroki widok w grach;
  • upłynnianie w grach (tzw. game motion plus);
  • mini map zoom;
  • obsługa HGiG.

Opóźnienie sygnału w grach jest bardzo niskie, bowiem na sygnale 1080/60p zmierzyliśmy input lag równy zaledwie 9,7 ms.

Input lag Samsung 55Q67D
Konsola Xbox Series X podłączona do testowanego telewizora tak oto oceniła go pod kątem możliwości współpracy:

Podsumowanie testu Samsunga 55Q67D

Samsung 55Q67D
źródło: Samsung
Muszę przyznać, że chociaż na samym początku testu Samsung 55Q67D jakoś mnie do siebie nie przekonał, to w miarę upływu czasu i poznaniu jego zalet i wad zmieniłem zdanie. Oprócz żywych kolorów głównym atutem tego telewizora jest nowoczesna, wysokokontrastowa matryca LCD typu VA, która zapewnia bardzo wysoki kontrast oraz głęboką czerń na treściach HDR. Z kolei znacznie wyższa od poprzednika jasność (aż o 34%) to broń obosieczna: sprawdza się znakomicie podczas oglądania w ciągu dnia, ale nadmiernie rozjaśnia czerń na treściach HDR. Pomimo tego, jeżeli znajdziecie egzemplarz z równomiernym podświetleniem, to Samsunga 55Q67D do treści SDR mogę Wam śmiało polecić.

Minusy

  • nierównomierne podświetlenie (w testowanym egzemplarzu)
  • ocieplony obraz w ust. fabrycznych trybu filmmaker
  • paleta barw nie tak szeroka jak u rywali
  • słaby bas

Plusy

  • brak global dimmingu (nareszcie!)
  • bardzo wysoki kontrast
  • niski input lag
  • bogate multimedia
  • przyjazny system operacyjny
  • nóżki z regulacją wysokości
  • wygodny pilot

Ocena redakcji

6/10

W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.