Philips 55OLED804 – test telewizora OLED nagrodzonego przez EISA

Choć gamę OLED-ów marki Philips na rok 2019 otwiera model 55OLED754, to 55OLED804 jest najbardziej przystępnym OLED-em pracującym pod kontrolą systemu Android. W związku z tym, ze względu na większe wymagania odnośnie pamięci i procesora, seria 804 wykorzystuje platformę sprzętową TPM19.1 oraz układ MediaTek MT5599 zamiast TPM19.6 i MT5806 w serii 754.

Design

Przyznam, że nie wiem, który model ukazał się na rynku jako pierwszy: 804 czy 754. Wiadomo na pewno, że pomimo różnic sprzętowych design modelu Philips 55OLED804 jest niemal identyczny jak w 55OLED754. Tę niezwykle atrakcyjną i minimalistyczną stylistykę cechuje smukły ekran osadzony na parze pięknych metalowych nóżek-sztabek. Cechą charakterystyczną jest bardzo mały prześwit pomiędzy dolną krawędzią ekranu a podłożem. Krótko mówiąc, telewizor może się podobać. Jakość obudowy i spasowanie poszczególnych elementów nie budzą zastrzeżeń.

Jakość obrazu Philipsa 55OLED804

Wyświetlacz

W telewizorze zastosowano wyświetlacz OLED od LG Display.

Matryca ma subpiksele w typowym (dla produktów LG Display) układzie RGBW. Kształt subpikseli wskazuje na to, że jest to wyświetlacz najnowszej generacji z roku 2019.

Kolory

Zarówno w trybie film, jak i isf noc biel była cieplejsza, niż być powinna (odpowiednio 6321K i 6221K zamiast 6505K), ale ponieważ ten pierwszy był bliżej wzorca (a także miał mniejsze sztuczne wyostrzenie obrazu) to właśnie w nim dokonałem pomiarów.

Średni błąd odwzorowania barw wyniósł w ustawieniach fabrycznych zaledwie 2,6, czyli poniżej progu postrzegalności. Choć niektóre barwy go przekraczały, nie miało to wpływu na ogólne wrażenia z oglądania, który były niezwykle pozytywne, a obraz przemawiał swoją naturalnością i bardzo dobrą plastyką.

Mimo że mamy do czynienia z OLED-em, pod kątem sytuacja ulegała zmianie. Jeżeli scena była zróżnicowana, tj. bez dominacji jednego koloru, problemu nie było. Dopiero gdy na ekranie pojawiały się duże powierzchnie w tym samym kolorze, można było dostrzec, że ten sam kolor ma nieco inny odcień przy krawędziach ekranu, a inny na wprost. Widać to było szczególnie podczas meczów piłki nożnej.

Jak widać, im większy kąt pomiędzy nami na ekranem, tym chłodniejszy odcień barw. W związku z tym najlepiej usiąść na wprost ekranu, jeśli to oczywiście możliwe. Moim zdaniem pod tym względem model 754 wypada jednakże nieco lepiej.

W bardziej wymagającym od telewizora trybie HDR błędy odwzorowania barw były nieco większe…

…ale diagram chromatyczności jednoznacznie wskazuje, że 55OLED804 ma bardziej precyzyjne barwy…

…od krewniaka z niższej serii 754.

Zaraz, zaraz, przecież matryca jest taka sama, a więc skąd te różnice? Jak widać, korekcyjna matryca LUT i lepszy procesor potrafią skuteczniej naprowadzić kolory na właściwe „miejsce”. I co na to powiedzą wszyscy ci, którzy twierdzą, że taka sama matryca OLED gwarantuje taką samą jakość obrazu, a więc nie warto przepłacać za droższe OLED-y?

No cóż, kolejny stereotyp obalony. Chcesz mieć zatem na ekranie bardziej precyzyjne barwy? Dopłać do bardziej zaawansowanej technicznie serii 804. Warto.

Szeroka paleta barw

W ustawieniach fabrycznych trybu HDR film pokrycie przestrzeni UHDA-P3 wyniosło 95% wg 1931xy oraz 97% wg 1976uv, co jest bardzo dobrym wynikiem.

W ogólnej ocenie uznaję reprodukcję kolorów przez 55OLED804 za bardzo dobrą, choć w przypadku meczów lub (kolorystycznie) podobnych do nich spektakli warto mimo wszystko usiąść na wprost ekranu.

Czerń, kontrast i HDR

O absolutnej czerni i niemal nieskończonym kontraście OLED-ów napisano już tak wiele, że pozwolę sobie tylko stwierdzić, że również i nabywca 55OLED804 nie będzie pod tym względem rozczarowany. Oto kadr z filmu Morderstwo w Orient Ekspresie (Branagh, 2017).

Przyznam, że film ten (jak i wiele innych) obejrzałem na 55OLED804 z ogromną przyjemnością, także z powodu tego, że telewizor pozbawiony był pionowych pasów (ang. vertical banding) przy wyświetlaniu przyczerniowych szarości.

Telewizor gubił nieznacznie ciemne szczegóły: na treściach HDR10 mniej, na Dolby Vision – trochę więcej, ale już szybka korekta poziomu czerni (opcja jasność w menu) potrafi poprawić sytuację.

Jasność obrazu w trybie HDR

W trybie HDR – film (domyślny to HDR – naturalny) na planszy zajmującej 10% powierzchni ekranu maksymalna luminancja podczas 5-minutowego pomiaru wahała się od 610 do 691 cd/m^2, co widać na wykresie poniżej:

Choć, podobnie jak w modelu 55OLED854 są to dość konserwatywne (tj. niewyżyłowane) osiągi jak na model z roku 2019 i niektórzy rywale potrafią więcej, zapewniają one teoretycznie dłuższy okres użytkowania panelu OLED.

Warto zwrócić uwagę, że testowany przeze mnie we wrześniu zbliżony technicznie model 55OLED854 miał inny przebieg jasności w czasie od 55OLED804.

Czy ta różnica wynika z nowszego oprogramowania w 55OLED804? Przyznam, że nie wiem, ale jest to możliwe. Dodam jeszcze tylko, że pomiar dla 55OLED804 wykonałem w czasie 5 minut (górny wykres), a dla 55OLED854 (dolny wykres) w czasie 3 minut.

Jeśli chodzi o widoczność bardzo jasnych tonów, 55OLED804 (podobne jak 55OLED854 i OLED-y marki Sony) ignoruje metadane i pokazuje gradienty do poziomu 85% czyli nieco powyżej 2000 cd/m^2. I to nie jest wcale złe rozwiązanie.

Jakość dźwięku

Ogólnie rzecz biorąc, brzmienie modelu 55OLED804 jest dopracowane i dobrze wyważone. Pomimo mniejszej odległości głośników wysoko- i średniotonowych od podłoża niż w 55OLED854, brzmienie jest uderzająco podobne, tak więc aby się nie powtarzać, odsyłam do szczegółowego opisu w mojej wcześniejszej recenzji modelu 55OLED854.

Funkcje smart telewizora Philips 55OLED804

Testowany telewizor działał pod kontrolą systemu Android w wersji 9. Po szczegóły również odsyłam do testu bliźniaczego modelu 55OLED854, lecz zanim to zrobię jeszcze kilka uwag o różnicach:

model 55OLED854 testowałem we wrześniu 2019 roku z oprogramowaniem w wersji TPM191E_R.001.001.037.013,
z kolei model 55OLED854 testowany w tym artykule miał nowsze oprogramowanie w wersji TPM191E_R.001.002.173.004.

Nowe oprogramowanie sprawiło, że nie wystąpiły następujące wady i mankamenty dostrzeżone w modelu 55OLED854:

problemy z synchronizacją fonii i wizji podczas odsłuchu przez Bluetooth,
pewne okresowe problemy z responsywnością systemu operacyjnego i pilota.

To miłe, że firma Philips udoskonala swoje produkty, usuwając dostrzeżone w nich mankamenty. Tak trzymać!

Złącza i interfejsy

HDMI – 4
USB – 2
Ethernet – 1
Optyczne – 1
Słuchawkowe – 1
Bluetooth – tak
Wi-Fi – tak

Specyfikacja sprzętowa

Parametry wg producenta:

rodzaj wyświetlacza – OLED
przekątna (cale) – 55
kształt wyświetlacza – płaski
maksymalna rozdzielczość – 3840×2160
tunery TV – DVB-C, DVB-S/S2, DVB-T/T2

Parametry zmierzone (ustawienia fabryczne)

kontrast ANSI(x:1) – praktycznie niemierzalny (nieskończony)
średni błąd odwz. barw dE2000 (BT709) – 2,6
pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (%) – 95
input lag (ms) – 33,2

Warto zaznaczyć, że:

im wyższy współczynnik kontrastu, tym lepiej,
średni błąd odwzorowania barw poniżej 3,0 to bardzo dobry wynik, a jeśli wynosi poniżej 1,0 – świetny wynik; generalnie im mniej, tym lepiej,
im większe pokrycie przestrzeni UHDA-P3, tym kolory bardziej nasycone, a tym samym żywsze i bardziej atrakcyjne.

Podsumowanie

Philips 55OLED804 jest niewątpliwie bardzo dobrym telewizorem i jednym z wyróżniających się OLED-ów na rynku. Jego główne atuty to kontrastowy obraz o dobrze oddanych barwach, bogate możliwości multimedialne oraz nowoczesny i nietuzinkowy wygląd. Choć nie jest wolny od wad (a któryż telewizor ich nie ma), podczas testu sprawił mi naprawdę dużą frajdę i z żalem patrzyłem, jak odjeżdżał. Polecam.

Minusy

niewyłączalne lekkie wyostrzenie obrazu,
zbyt mało stopni regulacji upłynnienia ruchu,
niższa jasność obrazu w trybie HDR od najlepszych rywali,
brak opcji sortowania plików wideo,
nie czyta niektórych plików MKV, które czytają rywale,
podczas pauzy elementy sterujące fabrycznego odtwarzacza plików wideo nie chowają się – żeby je schować trzeba nacisnąć przycisk wstecz na pilocie,
ze względu na czujnik położenia blokujący jedną lub drugą klawiaturę pilota, jego obsługa wymaga przyzwyczajenia,
czarne boczki pilota zbierają odciski palców.

Plusy

wspaniała czerń i kontrast,
dobrze oddane kolory i szeroka paleta barw,
czyste odwzorowanie bardzo ciemnych szarości pozbawione pionowych pasów,
upłynnione obrazy ruchome (tryb osobisty/PNM minimum) wyglądają bardziej naturalnie niż tak samo upłynnione obrazy u rywali (lepsza estymacja i kompensacja),
dopracowane, nieprzejaskrawione, dobrze wyważone brzmienie,
solidne materiały i wykończenie,
nowoczesny i atrakcyjny wygląd – jeden z najlepszych na rynku,
pilot z dodatkową klawiaturą,
Ambilight.