Zazwyczaj kiedy znajomy prosi mnie o radę dotyczącą wyboru laptopa do gier, to przybieram ton głosu kaznodziei i pytam go: Synu, czy jesteś pewny, że chcesz wejść w ten ryzykowny związek? Wszak, stworzenie to gwałtowne i toporne, co zionąć żywym ogniem potrafi i ryczeć złowieszczo śmigłami donośnymi. Kiedy odpowiedź brzmi twierdząco, mówię: Ok, zatem wybierz Dell’a. Obecnie najciekawszy model, to Inspirion 15 G3 (2020).
Mówi się, że pierwszego wrażenia nie da się powtórzyć. Jednak testowany przeze mnie Dell Inspirion G3 miał taką szansę. Na jego szczęście pomiędzy wyjęciem go z pudełka i oględzinami a szczegółowymi testami gier i aplikacji minęło kilkanaście dni. Dzięki tej krótkiej przerwie mieliśmy czas poznać się na nowo. I na całe szczęście, przy drugim spotkaniu nasze relacje znacznie się poprawiły.
Nie będę ukrywał, że chwilę przed otrzymaniem testowanego laptopa, miałem przyjemność recenzować dwa modele ultrabooków, reprezentujących wagę piórkową. Miesiąc z lekkimi, aluminiowymi maszynami sprawił, że Dell G3 wyróżniał się zdecydowanie bardziej agresywną stylistyką.
Dodatkowo to, co zazwyczaj określa się mianem zasilacza, w tym wypadku bardziej przypominało mi narzędzie zbrodni… (kubek dla skali).
Po pierwszych oględzinach przyszedł czas na testy praktyczne. Zerknąłem na specyfikację urządzenia i od razu na mej twarzy pojawił się uśmiech.
NVIDIA GeForce GTX 1660Ti (6144 MB GDDR6),
Intel UHD Graphics
16 GB (SO-DIMM DDR4, 2933MHz) z możliwością rozbudowy do 32 GB
15,6-calowa matowa matryca LED WVA z rozdzielczością FullHD (1920 x 1080 px) i częstotliwością odświeżania ekranu na poziomie 144 Hz
USB 3.1 Gen. 1 (USB 3.0) – 1 szt.
USB 2.0 – 2 szt.
USB Typu-C (z Thunderbolt 3) – 1 szt.
HDMI 2.0 – 1 szt.
Czytnik kart pamięci – 1 szt.
Mini Display Port – 1 szt.
RJ-45 (LAN) – 1 szt.
Wyjście słuchawkowe/wejście mikrofonowe – 1 szt.
DC-in (wejście zasilania) – 1 szt.
2,51 kg (z baterią)
Nowy, gamingowy Insiprion, kontynuuje design znany ze swojego zeszłorocznego wcielenia.
Dell G3 – recenzja niepozornego gamingowego laptopa, który daje radę
Laptop z zewnątrz prezentuje się minimalistycznie, jak na produkt dedykowany graczom.
Z pewnością fakt ten ucieszy wszystkich tych, którzy poszukują komputera również do pracy. A w szczególności osoby, które zabierają sprzęt na spotkania biznesowe, gdzie kolorowa maszyna wypchana po brzegi podświetleniem RGB by się nie sprawdziła.
Dość szybko rzucają się w oczy również błękitne akcenty zdobiące kadłub, oraz wnętrze urządzenia.
Klawisze posiadają wyraźne, przyjemne, nie bijące po oczach podświetlenie, spójne z kolorystyką akcentów urządzenia. Jest ono regulowane w dwóch zakresach luminacji – delikatnym oraz intensywnym.
Zastosowany font jest czytelny i wyraźny. Nie miałem problemów z rozpoznawaniem znaków lub trafianiem w odpowiednie klawisze. Należy jednak nadmienić, że skok klawiszy jest dość specyficzny. Cechuje się on niskim progiem aktywacji i płytkim zakresem ruchu. Plastik, z którego są wykonane jest dość twardy.
Klawiatura jest wygodna, jednak wymaga przyzwyczajenia zarówno do rozmieszczenia przycisków, jak i do emitowanych przez nią dźwięków. Luźno osadzone klawisze wywołują charakterystyczne, sprężynujące „cykanie” podczas pisania lub przesuwania palcem po ich powierzchni. Nie mniej, komfort pracy stoi na wysokim poziomie. Całość nie ugina się i nie zacina.
W laptopie do gier gładzik zdaje się jednym z najmniej istotnych elementów. I to samo stwierdzili prawdopodobnie inżynierowie z Dell’a, ponieważ zastosowany w modelu G3 touchpad jest bardzo podstawowy.
Standardowych rozmiarów płytka zgrabnie rejestruje ruchy palca, jednak nie jest szczególnie precyzyjna. Ot jest, bo być musi i tyle. Cieszy natomiast fakt, że touchpad nie zapada się w palmreście i pracuje poprawnie. Gdyby tylko był on centymetr bardziej w prawo…
Dochodzimy w końcu do elementu, który spowodował zgrzyt na samym początku mojej znajomości z modelem G3 – wykonania. Markę Dell zawsze utożsamiałem ze sprzętem, który może nie powala designem, ale od strony użytkowej jest niezawodny.
W testowanej przeze mnie sztuce, zawias klapy matrycy osadzony był dość niefortunnie, przez co wywoływał lekkie skrzypienie. Na szczęście był to odosobniony przypadek. Kolejne dwa modele, które sprawdzałem pod tym katem były wolne od powyższej wady.
Sztywność konstrukcji stoi na bardzo dobrym poziomie. Palmrest nie ugina się pod naciskiem palców, ciężko również odnaleźć inne niedoskonałości.
Ramki wokół matrycy w Inspirionie G3 prezentują się solidnie. Są przez to zdecydowanie grubsze i bardziej masywne niż u konkurencji. Komponują się jednak bardzo dobrze z ogólnym wyglądem komputera. Dzięki nim sztywność klapy matrycy jest wysoka.
Zastosowany w testowanym laptopie panel WVA (Wide Viewing Angle) nie ma w rzeczywistości nic wspólnego z matrycą „VA”. Ukuty przez Della akronim odnosi się jedynie do nakreślenia funkcjonalności panelu. Zatem tajemnicza matryca „WVA”, to w praktyce skrótowiec od „ekran o szerokich kątach widzenia”. Podobną praktykę stosuje ASUS, korzystając z akronimu EWV (Enhanced Wide View), co przetłumaczyć dosłownie można jako „ekran o rozszerzonych kątach widzenia”.
Czym zatem napędzany jest ekran Dell’a Inspiriona G3? Panelem IPS o szybkości odświeżania 144 Hz, prawdopodobnie marki BOE. Nazewnictwo IPS (In-Plane Switching) zastrzegła sobie marka LG. Jeśli zatem producentem panelu jest inna marka niż ta z uśmiechniętą buźką w logo, producenci muszą wykazać się kreatywnością w nazewnictwie.
Matryca odznacza się żywymi kolorami i bardzo dobrymi kątami widzenia. Do tego biel jest naprawdę biała (nie żółta lub niebieska), co świadczy o tym, że jej temperatura barwowa jest bliska wartości 6500 K.
Dodatkowo nie odnotowałem istotnego backlight bleedingu. W prawym dolnym rogu bliżej środka ekranu, na całkowicie czarnym tle można odnaleźć małą „chmurkę”, fachowo określaną jako IPS-glow, ale osobiście nie widziałem jej podczas standardowego użytkowania sprzętu. Widoczne na zdjęciu „poświaty” w górnych rogach matrycy, również nie są dostrzegalne podczas codziennego użytku.
Na krawędziach notebooka odnaleźć można, cały zestaw przydatnych złącz. Tu należy się ogromna pochwała dla konstruktorów. Bardzo rzadko spotyka się obecnie tak bogate wyposażenie w laptopach, nawet tych dla graczy.
Odnoszę jednak wrażenie, że bogactwo portów, to również ukłon w stronę osób pracujących w branży kreatywnej. Wiele z nich może być zniechęconych ultra-drogimi seriami laptopów dla profesjonalistów, a w związku z tym mogą one szukać czegoś o mniej krzykliwym wyglądzie właśnie w segmencie laptopów dla graczy.
Szczególnie miłym gościem na lewym boku obudowy jest złącze Thunderbolt. Daje one możliwość podłączenia stacji eGPU, a zatem zwiększenia wydajności układu graficznego oraz rozszerza możliwość podłączenia do komputera kolejnych monitorów lub hubów. Świetnie, że się tu znalazło!
Co tu dużo mówić – jest ciepło. Pomijając fakt, że system chłodzenia zasuwa praktycznie non-stop na wysokich obrotach, to nie sam szum wentylatorów daje się we znaki, co wysokie temperatury pracy laptopa.
W chwili kiedy temperatura otoczenia nie przekraczała 23°C, procesor rzadko przekraczał wartość 85°C, choć wiele zależy od ogrywanego tytułu. Nie bez znaczenia jest też to, gdzie stoi laptop podczas grania.
Najlepiej, aby leżał na płaskiej powierzchni z dostępem świeżego powietrza od spodu. Proponuję skorzystanie z podkładki chłodzącej lub w razie jej braku warto unieść tylną krawędź urządzenia, płaskim, sztywnym przedmiotem. Ja skorzystałem z pustego pudełka po pamięciach RAM.
Kiedy spoczywa on na blacie, nie będąc podpartym od spodu niczym, co podniosłoby go, choć o centymetr ponad blat, wewnątrz jego obudowy panuje istny Sajgon. Najczęściej, podczas sierpniowych upałów, na procesorze temperatury wahały się w przedziale pomiędzy 88 a 96 stopni Celsjusza.
Kiedy jednak zadbałem o odpowiednią wentylację lub kiedy w pomieszczeniu było relatywnie chłodno (ok 20°C), temperatury procesora nie przekraczały często 80°C.
W aplikacji Alienware Command Center są dostępne profile ustawień pracy wentylatora. Jednakże tu zachodzi mały problem, ponieważ kiedy komputer się nagrzeje, widać wyraźny opór w stosowaniu się do polecenia: „tryb cichy”. Kiedy jednak sprzęt dostatecznie ostygnie, to po zastosowaniu opcji „trybu cichej pracy”, wentylatory faktycznie będą starały się pracować ciszej.
Jeśli zastanawiacie się, jak w obliczu temperatur pracy komponentów zachowuje się zewnętrzna cześć obudowy, to uspokoję Was – jest akceptowalne. Newralgiczne strefy zostały odizolowane, zatem nasze palce nie zostaną oparzone w kontakcie z obudową. Nie polecam jednak szperać przy górnej krawędzi obudowy podczas intensywnej rozgrywki, gdyż temperatura w tamtym miejscu dochodzi do 55°C.
Klawiatura i okolice przestrzeni roboczej zachowują lepszy poziom kultury pracy. W okolicy klawiszy W,S,A,D oraz strzałek, obudowa nagrzewa się do nieco ponad 40 stopni Celsjusza. Same klawisze pozostają jednak chłodniejsze. Ich temperatura nie powoduje dyskomfortu podczas grania.
Wybawienia od powyższej sytuacji wypatrywałem w aplikacji od Intela, dzięki której można zarządzać z poziomu systemu Windows parametrami procesora. Fakt faktem w testowanym modelu zakres regulacji ustawień ograniczał się jedynie do 3 funkcji, ale lepszy rydz niż nic.
Ku mojemu zdziwieniu, zmniejszając Power Limit o praktycznie połowę oraz wyłączając opcje przedłużania czasu podtrzymywania zegarów w trybie boost, generowany przez wentylatory hałas nie zmniejszył się. Temperatury owszem, spadły. W testowanym przeze mnie Fortnite różnica wynosiła nawet 25°C mniej! Początkowo uznałem to za ogromny sukces, jednak szybko się okazało, że gry, które wymagały więcej mocy procesora, znacząco traciły na wydajności.
Polecam więc to rozwiązanie jedynie osobom, które chcą obniżyć temperatury pracy CPU, ale zarazem nie grają w tytuły wyciskające z niego ostatnie soki.
Najtrudniejsza część recenzji już za mną. Pozostało jeszcze zaprezentować wyniki wydajności, które przedstawiają się następująco.
Syntetyka pokazuje sporą rozbieżność względem tego co widać w grach. Dodatkowo testy wydajności, zarówno w aplikacjach jak i grach, różniły się od siebie względem czasu ich wykonywania. W związku z tym zdecydowałem się je uśrednić i zaprezentować w poniższej formie.
Dla kogo jest Dell Insirion 15 G3? W moim odczuciu przede wszystkim dla osób, które cenią sobie nie tylko wydajność czy wygląd, ale również wysoką funkcjonalność (duża liczba portów) oraz wyraźną i szybką matrycę.
Na model G3 przede wszystkim powinny zwrócić uwagę osoby, dla których priorytetem jest poważny biznesowy design, zamiast wszechobecnych, krzykliwych dodatków z RGB w nazwie.
Testowanego Dell’a polecam przede wszystkim osobom, które potrzebują też solidnego wsparcia po zakupowego. Warto nadmienić, że marka Dell oferuje świetne warunki gwarancji, jak również bardzo dobre oprogramowanie dbające o aktualizacje sterowników, jak i kontrolę nad zakresem pracy laptopa.
Panie Michale, czy zasilacz tego laptopa mocno się nagrzewa? Mierzył Pan może temperaturę? Zastanawia mnie możliwość użycia go jako podgrzewacza do kubka z kawą. Serdecznie dziękuję za odpowiedź.
Zasilacz osiąga temperatury bliskie 35-45 stopni Celsjusza. Nie wiem, czy to wystarczająco dużo do podgrzania kubka, ale z pewnością nie jednak kot połasi się na takie legowisko. Nie mniej proszę zachować ostrożność przy eksperymentach cieczy z elektrycznością.