Trwa moda na podcasty – na nagrywanie, słuchanie, ale też na tworzenie bezużytecznych zestawień z najlepszymi podcastami. Dlaczego bezużytecznych? Bo nie ma czegoś takiego, jak obiektywnie „najlepsze polskie podcasty”. Niemniej skoro już daliście się złapać na tę frazę, zapraszam Was do zapoznania się ze skrajnie subiektywnym zestawieniem kanałów podcastowych, które polecam jako słuchacz i twórca.
Nikt tak pięknie nie depcze moich wspomnień z dzieciństwa jak duet Bartek Przybyszewski i Mateusz Witkowski. W każdym z odcinków panowie z Podcasteksu dokonują ekshumacji jakiegoś kulturowo-popkulturowego trupa z lat 90. i 00, by opowiedzieć o nim z chirurgiczną precyzją i – co kluczowe – bez nostalgicznego znieczulenia, które tak często zaburza nam rzeczywisty obraz przeszłości.
Podcastex to przyjemna w smaku odtrutka na starcze biadolenie Millenialsów, zalewających media społecznościowe memami o tym, że „kiedyś było jakoś fajniej”. To otrzeźwiające spojrzenie na minione czasy dla tych, którzy je przeżyli, a zarazem barwne ich nakreślenie dla tych, którzy znają je jedynie z opowieści starszych roczników.
Wachlarz tematów jest tu naprawdę szeroki. Mamy kultowe polskie filmy i albumy muzyczne, fenomeny telewizyjne pokroju „Idź na całość” albo Zbigniewa Nowaka i „Rąk, które leczą” (spoiler alert: nie leczyły), ale też, na przykład, trylogię odcinków o społecznym pierdolcu, jaki opanował całą Polskę w związku z odchodzeniem i śmiercią Jana Pawła 2.
Wszystko to na fundamentach drobiazgowego researchu, obudowane specyficznym humorem oraz kulturowym kontekstem umożliwiającym lepsze zrozumienie specyfiki i mentalności lat 90. i 00 w naszym kraju.
Jestem absolutnym fanem Radia Naukowego. To podcast, który sprawia, że człowiek czuje się mądrzejszy, a jednocześnie nie wpędza nikogo w kompleksy. Chociaż podejmowane tematy często wydają się „nie do ogarnięcia”, Karolina Głowacka potrafi prowadzić rozmowy z gośćmi na tyle umiejętnie, że próg wejścia staje się możliwy do pokonania nawet przez laików i intelektualnych ignorantów mojego pokroju.
Sam dobór gości też ma niebagatelne znaczenie. Większość z nich, mimo poważnych tytułów naukowych przy nazwiskach, udowadnia, że nawet o naukach ścisłych da się opowiadać w sposób angażujący, inspirujący i zrozumiały.
Czyli coś dla tych, którzy chcą być na bieżąco z wydarzeniami ze świata. Twarzą podcastu (świadomie nie używam słowa „twórca”, bo zespół stojący za tworzeniem „Raportu” jest większy) jest Dariusz Rosiak, znany dziennikarz i reporter specjalizujący się w tematyce międzynarodowej.
Raport o Stanie Świata koncentruje się na analizie bieżących wydarzeń na świecie, geopolityce i sprawach międzynarodowych, aczkolwiek warto wspomnieć, że w ramach „Raportu” ukazują się różne „podserie”, m.in. Raport o Książkach, skupiony na literaturze i realizowany przez Agatę Kasprolewicz, czy Raport Na Dziś, poświęcony jednemu konkretnemu wydarzeniu.
Za co najbardziej cenię Raport o Stanie Świata? Za profesjonalizm, rzetelność, dobór ekspertów, obiektywizm przekazu, prezentowanie różnych punktów widzenia na dane zagadnienie oraz otwieranie oczu na tematy i regiony, o których mainstreamowe media albo milczą, albo mówią niewiele.
Podcast Ewy Madeyskiej – pisarki, dramatopisarki, nauczycielki twórczego pisania – to prawdziwa skarbnica wiedzy dla tych, którzy marzą o tworzeniu wciągającej fikcji literackiej. Macie w głowie zarys fabuły, wyrazistych bohaterów i ciekawy świat przedstawiony, ale w którymś momencie uderzyliście w ścianę pisarskiej blokady i nie wiecie, jak ruszyć dalej?
Twórcze Pisanie uzbroi Was w arsenał literackich narzędzi, które usprawnią Waszą pisarską pracę. Dzięki nim bohaterowie nabiorą prawdziwej głębi, fabuła stanie się spójna, intrygująca i wiarygodna, a narracja popłynie tak wartko i plastycznie, że czytelnikom trudno będzie oderwać się od lektury. Ten podcast to istna mapa skarbów dla każdego, kto chce wznieść swoje pisarstwo na wyższy poziom.
Ostatni odcinek Twórczego Pisania ukazał się w sierpniu 2023 roku (stan na 9 lipca 2024). I chociaż sam podcast w żaden sposób się nie zdezaktualizował, to jednak Ewa, jeśli czytasz ten tekst, potraktuj go, proszę, jako motywację do nagrania kolejnych odcinków.
Podcast nieziemsko zrealizowany zarówno od strony merytoryczno-narracyjnej, jak i czysto technicznej. Mówiąc wprost: tego się po prostu świetnie słucha. I trudno się dziwić, wszak Paweł Drozd, autor podcastu, ma za sobą niemal dwudziestoletnie doświadczenie w radiowej Trójce, gdzie pracował jako reporter, autor audycji, ale też wydawca. Brzmienie Świata z lotu Drozda wyrosło zresztą na fundamentach byłej już „trójkowej” audycji pt. „Świat z lotu Drozda”.
Czym jest Brzmienie Świata z lotu Drozda? W sumie to trudno powiedzieć, wszak podcast wymyka się sztywnemu podziałowi na istniejące obecnie kategorie. Parafrazując pewnego znanego mema – jest w nim kilka wilków. A raczej Drozdów. Jeden podróżniczy, drugi społeczno-kulturowy, trzeci popularnonaukowy, a cała ta wataha wydaje się nie mieć końca.
Dla mnie osobiście Brzmienie Świata z lotu Drozda to świetny sposób na to, aby otworzyć głowę na to, jak wygląda świat w całej swojej rozmaitości, ale w sposób inny, niż robi to Raport o Stanie Świata Dariusza Rosiaka. Tutaj polityki jest jak na lekarstwo, sam podcast natomiast, jakiego tematu by nie realizował i jakiego gościa nie angażował, skupia się przede wszystkim na ludziach – zarówno w kontekście jednostkowym, jak i społeczno-kulturowym.
Przypominam raz jeszcze, że powyższe zestawienie jest kwestią tylko i wyłącznie mojego gustu. I moich fanaberii. To jedyne kryteria, jakimi się posługiwałem przy tworzeniu osobistej listy „najlepszych” podcastów.
Na sam koniec zwracam się z pytaniem do Was: jakie są Wasze ulubione podcasty? Co polecilibyście innym osobom? Sekcja komentarzy jest do Waszej dyspozycji.
Przeczytajcie także:
Podcastex – zdecydowany numer 1. Absolutne mistrzostwo
Później „Samiec Beta” (choć nierówny), „Podkast Dezinformacjyjny” (tylko tu warto być na bieżąco, bo odcinki archiwalne mogą być mocno nieaktualne) i „Wahanie” Szumowskiego i Gizy