Zmarł Lou Ottens – zawdzięczamy mu kasetę magnetofonową

W mijającym tygodniu dowiadujemy się o śmierci holenderskiego wynalazcy i inżyniera Lou Ottensa, który zakończył życie w pięknym wieku 94 lat. Choć jego nazwisko może wielu niewiele mówić, to na pewno korzystali z jego najsłynniejszego dzieła (lub przynajmniej o nim słyszeli). Mowa o kasecie magnetofonowej, czyli babci dzisiejszych platform streamingowych. Przypominamy postać człowieka, któremu zawdzięczamy wiele sympatycznych chwil z muzyką, a niektórzy z nas także z grami.

Od kiwania Niemców do Philipsa

Urodzony 21 czerwca 1926 roku, Lou Ottens już od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie technologią. Jeszcze jako nastolatek, podczas II wojny światowej, skonstruował radio do odbierania nadawanego przez BBC Radio Oranje – a dzięki zastosowaniu anteny kierunkowej udało mu się uniknąć zagłuszania audycji przez hitlerowców. Pełen talent Holendra miał się rozbłysnąć dopiero w późniejszych latach.

W 1952 roku rozpoczął pracę dla Philipsa, gdzie osiem lat później objął tapet kierownika działu rozwoju produktów Philips Hasselt. Pod jego przewodnictwem w 1961 roku powstał pierwszy przenośny magnetofon, który sprzedał się wówczas w ponad milionie egzemplarzy. 2 lata później Ottens i jego zespół poszli dalej.

Kaseta magnetofonowa przychodzi na świat

Zniechęcony niewygodnymi szpulami, postawił na coś bardziej przyjaznego użytkownikom. Coś o kompaktowych rozmiarach, pasujących do kieszeni kurtki i niewiele mniejszych od wymiarów paczki papierosów (jak głosił późniejszy slogan reklamowy). Tym czymś była właśnie kaseta magnetofonowa (MC – Musicassette – albo CC – Compact Cassette).

Lou Ottens i kaseta magnetofnowa
Źródło: Philips Company Archives via The New York Times

W 1963 roku Philips mógł ją zaprezentować podczas berlińskich targów IFA. Pomysł się przyjął, a szczególnie zainteresowali się nim Japończycy. To właśnie im – czy konkretnie Sony – zawdzięczamy pojawienie się na rynku kaset o standardowych rozmiarach. Było to kolejne dokonanie Ottensa, który zawarł z japońską firmą umowę na wykorzystanie patentu Philipsa. Po latach wynalazca przyznał, że jego największym żalem jest to, że to właśnie Sony, a nie Philips, stworzyło idealne urządzenie do odtwarzania kaset magnetofonowych – walkmana.

CD, Video 2000, czyli dalsze projekty pana Ottensa

W latach 70. Ottens (już jako dyrektor techniczny Philips Audio – wcześniej kierował Philips Hasselt) i jego ekipa pracowali nad kolejnym przełomowym nośnikiem – płytą kompaktową, czyli CD. I podobnie jak to było z kasetami – produkcja egzemplarzy liczona była w setkach miliardów. Sam Ottens podkreślał jednak, że wynalazki były wysiłkiem zespołowym. Nie napawał się też dumą i nie roztkliwiał nad projektami, z których – jak sam mówił – nie wiadomo, co mogło wyjść: musisz iść naprzód – praca się nigdy nie kończy.

W 1986 roku przeszedł jednak na emeryturę. Przedtem jednak, przez 5 lat (od 1979 do 1984 roku) kierował Philips Video. Pracował tam nad przygotowywanym we współpracy z Grundigiem Video 2000, które miało być konkurencją dla formatu VHS oraz Betamax, ale niestety nie odniosło takiego sukcesu, jak było to w przypadku kasety magnetofonowej czy CD.

Nawet na emeryturze pozostał aktywny w kwestiach związanych z technologią. Można go było także zobaczyć i posłuchać w wyreżyserowanym przez Zacka Taylora dokumencie z 2016 roku pod tytułem Cassette: A Documentary Mixtape, poświęconym – jak łatwo się domyślić – właśnie kasecie MC.

Dzięki, Lou

Lou Ottens zmarł 6 marca 2021 roku. I choć sam sceptycznie odnosił się do odrodzenia popularności kasety (twierdził, że nic nie przebije dźwięku CD, a ludzie wybierają gorszą jakość z przyczyn nostalgicznych), to jednak trudno ukryć, że dokonanie jego oraz współpracowników już trawle odcisnęło się na kulturze. Wielu osobom umożliwiło kontakt z muzyką, poznanie nowych zespołów, a w niektórych przypadkach pozwoliło także na wiele godzin z kultowymi grami. Cześć Twojej pamięci, Lou – dziękujemy!

Źródło: Jordi Huisman via Wikimedia

Źródła: DutchNews.nl, Netherland News Live, The New York Times, Wikipedia