Lepiej niż dobrze. Test i recenzja soundbara LG SC9S

Efekty wahają się od dostatecznych do bardzo dobrych. Np. mewa ze sceny, gdy Sully uprawia jogging wypadła dobrze, ale nie odnotowałem zjawiska przemieszczania się tego efektu w przestrzeni. Z kolei hamujące chwilę później taxi wypadło dobrze, ale odniosłem wrażenie, że najlepsi rywale mają przewagę w rozciągnięciu sceny dźwiękowej w poziomie. Bardzo dobrze wypadła scena z łazienki, gdzie dźwięk płynącej z prysznica wody oraz atmosfera łazienki oddana została ponadprzeciętnie dobrze – lepiej niż u większości rywali. Z kolejna scena z „wędrującym” telewizorem została oddana znakomicie – dźwięk wydobywał się raz z centrum, raz z lewej a na końcu z prawej, czyli tak jak powinno być. W tej scenie SC9S mógłby być wzorem dla wielu innych soundbarów. 

Scena w samolocie na chwilę przed startem, gdy stewardessa przemawia do pasażerów, a jej głos słychać raz z samolotowych głośników podsufitowych, a raz bezpośrednio z jej ust, została oddana wybitnie dobrze: kontrast pomiędzy przetworzonym głosem z głośników i naturalnym głosem z ust stewardessy był znakomity i z zamkniętymi oczami mogłem odróżnić, skąd on pochodzi, czy z głośników, czy bezpośrednio z ust człowieka (serio, podczas testów w tej scenie niemal zawsze zamykam oczy, aby skoncentrować się na wyłapaniu różnicy). Krótko mówiąc, pod względem reprodukcji tej sceny SC9S jest w absolutnej czołówce.