W ofercie Samsunga na rok 2023 bezpośrednio poniżej tzw. QLED-ów znajdziemy telewizory oznaczone jako „CU”. Model 50-calowy z serii CU8002 pozostawił po sobie mieszane odczucia, ale daliśmy tej serii kolejną szansę. Jak zatem wypadnie 43-calowy maluch? Odpowiedź czeka poniżej: oto test i recenzja telewizora Samsung 43CU8002.
Seria CU8002 jest jedną z najbogatszych w modele serii telewizorów marki Samsung. Jest przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców i obejmuje ekrany o przekątnych od 43 aż do 85 cali. Testowaliśmy już dla Was model 50CU8002, a teraz nadszedł czas na 43CU8002.
Samsung UE43CU8002KXXH (dalej dla uproszczenia zwany 43CU8002) jest telewizorem LCD z ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160 pikseli. W trakcie testu pracował pod kontrolą systemu Tizen oraz oprogramowania systemowego w wersji 1220.9.
| Informacje z tabliczki znamionowej: | |
|---|---|
| Model | UE43CU8002KXXH |
| Kraj produkcji | Made in Hungary |
| Wersja | 03 |
Tak jak testowany wcześniej model 50CU8002, również i 43CU8002 jest telewizorem o ładnej, smukłej i atrakcyjnej stylistyce. Ogólna jakość wykonania jest akceptowalna, a to dlatego, że jeden z elementów wykonano z materiałów o (mówiąc delikatnie) mocno kontrowersyjnej jakości (więcej o tym poniżej).
W konstrukcji Samsung 43CU8002 można wyróżnić następujące cechy:
Stylistyka telewizora bardzo mi się podoba i nie mam do niej żadnych zastrzeżeń, podobnie jak do jakości całego telewizora. Co ciekawe, w przeciwieństwie do modelu 50CU8002, który miał tylną ściankę z tworzywa o bardzo niejednolitej jakości, 43CU8002 był całkowicie wolny od tej wady.
Być może wyjaśnieniem jest inne miejsce produkcji. Otóż 43CU8002 powstał w fabryce na Węgrzech, podczas gdy felerny 50CU8002 na Słowacji. Węgry górą?
Nasze pomiary wykazały, że Samsung 43CU8002 odwzorowuje kolory na dobrym poziomie.
W lekko ocieplonym (tj. wykazującym niewielki niedobór [6131K] składowej niebieskiej) trybie filmmaker średni błąd odwzorowania kilkudziesięciu testowych próbek barw wyniósł 3,4, a więc nieco powyżej progu postrzegalności (3,0).
Tu możemy mówić o wyniku co najwyżej przeciętnym: 43CU8002 jest w stanie wyświetlać jedynie poszerzoną, a nie szeroką paletę barw. Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło 84%, co jest wynikiem raczej słabym.
Z kolei średni błąd odwzorowania barw w trybie HDR (przy MaxCLL=1000; MaxFALL=400 cd/m^2) wyniósł 5,4, co jest rezultatem raczej przeciętnym. Powodem jest zbyt mała luminancja i nasycenie barw.
Samsung 43CU8002 sprawdzi się w ciemnym pokoju, czyli w warunkach domowego kina: jego czerń i kontrast jest powyżej przeciętnej.
Współczynnik kontrastu ANSI wyniósł 4162:1, co jest więcej niż dobrym wynikiem. Niestety, w ustawieniach fabrycznych trybu filmmaker obraz cechuje niewłaściwie charakterystyka jasności: ściemniona w cieniach i rozjaśniona w światłach.
Mamy tu niemalże identyczną sytuację jak w 50CU8002: typowy zabieg mający „podrasować” obraz, aby wyglądał na bardziej kontrastowy. Moim zdaniem zabieg całkowicie zbędny, bowiem zastosowana matryca LCD ma dobry kontrast natywny i nie potrzebuje tego typu sztuczek.
Część przyczernionych detali można odzyskać, zmieniając domyślną wartość opcji „szczegóły cieni” z „0” na „3-4”. Niestety, na drugim końcu skali szarości sytuacja nie wygląda wesoło: 43CU8002 gubi detale w światłach, a zmiana poziomu bieli (opcja „kontrast”) nic nie daje: nie pomaga nawet skrajna redukcja do minimum.
Nasza standardowa scena testowa z filmu Zjawa (The Revenant, 2015, HDR 10) wypadła jeszcze dostatecznie: kluczowe elementy sceny były widoczne, ale drugo- i trzeciorzędne detale już nie.
Jak widać, 43CU8002 pokazuje tę samą scenę dużo lepiej w SDR niż w HDR. Co ciekawe, tak też jest w przypadku 90% telewizorów na rynku. Jedynie najlepsze telewizorowe tuzy pokazują tę scenę tak samo w HDR, jak i w SDR.
Niestety, jest też kolejny szkopuł: otóż na treściach SDR telewizor stosuje … niewyłączalne globalne przyciemnianie obrazu, czego nie robi na treściach HDR. No cóż, jak widać, inżynierowie tym razem nie mogli się powstrzymać od zastosowania tej irytującej sztuczki. „Dlaczego irytującej?” – zapytacie. Ponieważ jak ktoś ją zobaczy, to, mówiąc potocznie, później tego nie „odzobaczy”. Co prawda, globalne przyciemnianie można wyłączyć w menu serwisowym, ale jest to zadanie dla naprawdę odważnych śmiałków (potencjalne ryzyko: utrata gwarancji).
Pomimo tej niepochlebnej dla 43CU8002 (i innych tanich ekranów) dygresji, nie możemy tracić z oczu jednej rzeczy. Powyższa scena, czy to w HDR, czy SDR, będzie na 43CU8002 i tak wyglądała o niebo lepiej niż u rywali wyposażonych w matryce niskokontrastowe (ADS/IPS).
W sumie, w swej obecnej wersji, nie mogę tego telewizora polecić do oglądania bardziej wymagających materiałów HDR. Kto wie, być może z czasem producent ogarnie sytuację w drodze aktualizacji oprogramowania.
Niska jasność maksymalna sprawia, że 43CU8002 nie nadaje się do krytycznego oglądu wymagających treści HDR. W trybie filmmaker na planszy zajmującej 10% powierzchni ekranu maksymalna luminancja wyniosła 325 cd/m^2 pod koniec trzyminutowego pomiaru.
Luminancja była stała i jednakowa niezależnie od rozmiaru planszy testowej, co oznacza, że producent nie zastosował sztuczek w rodzaju chwilowego przesterowywania diod LED. I dobrze.
Nowa opcja w menu o nazwie „mapowanie tonów HDR” (dalej MTHDR) jest nieskuteczna: na specjalistycznych planszach testowych HDR telewizor nie pokazał nawet połowy jasnych detali, które powinien był pokazać (zwłaszcza przy jasności MaxCLL równej 1000 i 2000 cd/m^2).
Włączenie MTHDR nieco rozjaśnia obraz, ale nie likwiduje widocznych i mocno irytujących przepaleń, które są jednymi z najgorszych, jakie kiedykolwiek widziałem. Krótko mówiąc, z oprogramowaniem w wersji 1220.9 telewizor w niewłaściwy sposób dokonuje konwersji tonalnej (ang. tone mapping) nie dostosowując sygnału wejściowego do swoich (jakże skromnych) ha-de-er-owych możliwości.
Jak na tani telewizor klasy 60 Hz, Samsung 43CU8002 wypadł pozytywnie pod względem ostrości obrazów ruchomych.
Na 1080 testowych pionowych linii (TVL) Samsung 43CU8002 pokazał 400 linii, a po włączeniu opcji WRLED („wyraźny ruch LED”) 800 linii, co jest dobrym wynikiem w tej klasie. Oczywiście trzeba pamiętać, że WRLED podwyższając ostrość ruchu, robi to kosztem spadku jasności, migotania, echa widocznego za poruszającym się obiektem, a nawet pewnego „rozkolorowania” – mam tu na myśli śladowe ilości green- i red-ghostingu (kolorowych smug). Chociaż to ostatnie zjawisko nie przeszkadzało mi specjalnie, wymagający gracze powinni to jednak wziąć pod uwagę.
Poniżej pozostałe spostrzeżenia i uwagi odnośnie reprodukcji obrazów ruchomych:
Układ upłynniania obrazów ruchomych działał skutecznie.
Z jednej strony Samsung oferuje akceptowalne i stosunkowo łagodne, choć z drugiej mocno odchudzone brzmienie. Do telewizji (czytaj: wiadomości) zupełnie wystarczy, ale do innych zastosowań raczej nie.
Producent podaje, że zastosowano głośniki o mocy 2×10 W. Nie widać ich z zewnątrz, bowiem umieszczono je pionowo w bardzo smukłej obudowie.
Multimedia Samsunga 43CU8002 oceniam pozytywnie, głównie ze względu na duży wybór aplikacji VoD i sprawnie działający odtwarzacz multimediów. Z drugiej telewizor nie jest demonem prędkości, w związku z czym wskazany jest raczej dla osób cierpliwych.
Aplikacji jest bardzo dużo, a wśród nich są również te najbardziej znane i popularne:
Obsługa plików wideo to mocny punkt testowanego telewizora. 43CU8002 odtworzył prawie wszystkie testowe pliki z USB (w tym avi, flv, mkv, mov, mp4, mts, tp i wmv).
| W Samsungu 43CU8002 znajdziecie: | |
|---|---|
| HDMI 1 | 2.0 |
| HDMI 2 | 2.0 eARC |
| HDMI 3 | 2.0 |
Pełną listę złączy podano w specyfikacji Samsung 43CU8002.
Funkcje dla graczy można określić mianem co najwyżej podstawowych. Do dyspozycji mamy:
Opóźnienie sygnału w grach jest bardzo niskie: na sygnale 1080p/60 zmierzyliśmy input lag równy zaledwie 10,2 ms.
Choć można mówić o dużym stopniu podobieństwa, Samsung 43CU8002 wypadł moim zdaniem nieco lepiej niż 50-calowy model z tej samej serii. Do jego najważniejszych zalet należą wysoki współczynnik kontrastu, niezła ostrość obrazów ruchomych oraz niewielkie opóźnienie sygnału. Z aspektów praktycznych warto docenić regulowany prześwit, bardzo smukłą obudowę oraz nowoczesnego pilota zdalnego sterowania. Do treści SDR – polecam.
W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.
Czy macie w planach testy telewizorów Sharp które ostatnio wpychają się na nasz rynek ? Np.ciekawy 144 hercowy 50HQ8EG.
Sharp 50HQ8EG brzmi intrygująco! Choć teraz nie mamy go w planach testów, zachęcamy do śledzenia naszych aktualizacji. Jeśli będziemy mieć możliwość, na pewno rozważymy przetestowanie nowości.