Świetnie radzi sobie także automatyczny HDR, nawet pod światło. Detale w ciemnych partiach kadru szumią poniżej przewidywań, a balans bieli i ekspozycja nie wypłaszczają się tak, jak można się spodziewać przy uwiecznianiu mocno skontrastowanych planów. To chyba pierwszy raz, kiedy zobaczyłem tyle szczegółów na żywopłotach przy budynku Ossolineum (tym czerwonym).
W swoim teście świadomie pominąłem kwestię wyboru ogniskowych. To w zasadzie bajer, polegający na kadrowaniu ujęcia, bez faktycznego udziału optyki. Dlatego wszystkie zdjęcia wykonałem z domyślną ogniskową.
Zoom cyfrowy
Apple mocno podkreśla w przekazie marketingowym, że dzięki 48-megapikselowej matrycy można skorzystać z bezstratnego, dwukrotnego zoomu cyfrowego. Zdjęcia zapisywane są w 12-megapikselach, gdyż powstają w wyniku wykadrowania fotografii w pełnej rozdzielczości. Traktuję to jako miły, ułatwiający życie dodatek do pełnoprawnego teleobiektywu. Efekty jego pracy znajdziecie poniżej, w porównaniu z teleobiektywem 5x.
Zdjęcia z dwukrotnym zoomem faktycznie wyglądają, jakby pstrykał je 12-megapikselowy, dwukrotny teleobiektyw, choć oczywiście nie zmienia się perspektywa samego ujęcia. Detali jest sporo, ale wykadrowane fragmenty 24-megapikselowych fotek bez zoomu zapewnią porównywalny rezultat. Co jednak mnie zaskoczyło, to fakt, że ujęcia są zwykle nieco ciemniejsze, niż te z obiektywu głównego. Smartfon indywidualnie dopasowuje parametry oświetlenia przy wybraniu powiększenia, przez co wielokrotnie różnią się od tych bez zoomu.
Przyznam, że wolę ich kontrastowe wykończenie, nie(?)świadomie symulujące ciemniejszą przysłonę teleobiektywu. Jednak w rezultacie tracimy precyzyjnie ujednoliconą ekspozycję fotek ze wszystkich aparatów, z czego od lat słyną smartfony Apple.
Teleobiektyw
Dokonało się – teleobiektyw w iPhone’ach Pro nareszcie sięga dalej, bo ma aż 5-krotne powiększenie. Szkoda, że tylko w największym z modeli, ale Apple dogania nieco konkurencję pod tym względem. Pomimo dość ciemnej przysłony ƒ/2,8 zdjęcia są dobrze zbalansowane pod względem ekspozycji nawet w kontrastowych okolicznościach.
Zdjęcia z 5-krotnego teleobiektywu dużo częściej szumią, ale widać to głównie po mocnym powiększeniu zdjęć na większym ekranie i zwłaszcza w przypadku ujęć pod słońce. Dodam też, że tu i ówdzie zdarzą się drobne artefakty świadczące o programowym korygowaniu brakujących detali. Jednak dzięki skutecznej, optycznej stabilizacji i szybkiemu autofocusowi robienie zdjęć tym obiektywem to przyjemność.
