Najlepsze filmy dostępne na platformie Apple TV+ oraz na iTunes

Najlepsze filmy Apple TV+

Coda (2021)

Amerykańska wersja francuskiego filmu. Ta produkcja podbiła festiwal w Sundance, a Apple zgarnął za nią Oscara dla Najlepszego filmu, co było ogromnym zaskoczeniem podczas ceremonii. To nie jedyna nagroda, którą Coda otrzymała tego wieczoru. Statuetki otrzymała też Siân Heder za Najlepszy scenariusz adaptowany oraz Troy Kotsur w kategorii Najlepszy aktor drugoplanowy. Kotsur, który gra Franka Rossiego, został pierwszym mężczyzną i drugą niesłyszącą osobą, która zdobył Oscara, po historycznym zwycięstwie jednej z głównych aktorek w 1987 roku w filmie „Dzieci gorszego boga”.

Główną bohaterką Cody jest Ruby, dziewczyna, która żyje w rodzinie niesłyszących, a sama jako jedyna nie jest pozbawiona tego zmysłu, dlatego pomaga najbliższym w tłumaczeniu. Gdy rodzinny interes jest zagrożony, musi wybrać między swoją miłością do muzyki a lękiem przed opuszczeniem domu.

Sekret wilczej gromady / Wolfwalkers (2020)

Nietuzinkowa animacja to pozycja obowiązkowa dla każdego. Ta obsypana wieloma nagrodami produkcja prosto z Irlandii była i jest zachwalana zarówno przez krytyków, jak i przez widzów.

Sekret wilczej gromady to absolutnie przepiękna i ponadczasowa opowieść o sile przyjaźni, która nie baczy na ograniczenia i różnice. Ta wzruszająca baśń zachwyca również pod względem wizualnym. To jak bajka narysowana ołówkiem i akwarelą na starej księdze. Piękna, oszałamiająca i magiczna opowieść, zawierająca w sobie dużo symboliki.

Animację ogląda się z wielką przyjemnością i jest to pozycja, która zachwyci zarówno dorosłych, jak i dla dzieci.

Łabędzi śpiew / Swan Song (2021)

Choć na pierwszy rzut oka codzienność głównego bohatera wydaje się być niezwykle podobna do naszej, już po kilku chwilach zauważymy, że Cameron Turner wraz z rodziną funkcjonuje w świecie zdominowanym przez wysoko rozwiniętą technologię. Gdy Cameron dowiaduje się, że jest śmiertelnie chory, lekarz prezentuje mu alternatywne podejście, które może ocalić mu życie, a jego rodzinie oszczędzić bólu.

Łabędzi śpiew to melancholijne i egzystencjalne, pięknie zrealizowane kino science fiction. To opowieść o miłości i jej granicach, ale także o stracie i sposobach na jej przepracowywanie. W filmie po raz kolejny doświadczymy bardzo efektownej kreacji Mahershala Ali.

Choć filmy science fiction wyrastają w ostatnich latach jak grzyby po deszczu, to wciąż mi mało takich, które poruszają trudną tematykę. Mój niezaspokojony apetyt na tego typu produkcje troszkę ograniczył Łabędzi śpiew (Swan Song) z Mahershalą Alim, Akwafiną i Naomie Harris. To dramat o śmiertelnie chorym Cameronie Turnerze (Ali), który otrzymuje od swojej lekarki propozycję nie do odrzucenia. Przed bohaterem trudna decyzja, która zaważy na życiu jego rodziny. To powolne kino, które przedstawia obraz tak samo niepokojącej, co intrygującej wizji przyszłości. Swan Song przypomina klimatem Ex Machinę i choć jej nie dorównuje oraz nie niesie emocjonalnego ładunku, jakiego życzyłbym sobie po filmie tego typu, to i tak w obliczu nijakich filmów science fiction produkcja Apple TV+ wyróżnia się pozytywnie.

Bartosz Woldański

Redaktor portalu Geex

Bankier / The Banker (2020)

W 1954 błyskotliwy i logiczny Bernard Garrett (Anthony Mackie) i jego żona Eunice (Nia Long) przeprowadzają się z Willis w Teksasie do Los Angeles. Bernard ma nadzieję, że pieniądze, które zaoszczędził na dobrze prosperującym biznesie, wykorzysta na zakup nieruchomości. Znajduje budynek, od którego można by zacząć, ale jest dla niego za drogi. Eunice sugeruje mu współinwestora i przedstawia go swojemu staremu przyjacielowi Joe Morrisowi (Samuel L. Jackson), właścicielowi klubu w mieście.

Wszystko nie jest wcale proste, gdyż historia dzieje się w latach 50. XX wieku, kiedy w USA na każdym kroku napotykali na problemy spowodowane uprzedzenia rasowe. Przedsiębiorcy postanawiają obejść problem, wynajmując figuranta o białej skórze, który będzie udawał, że to on prowadzi firmę… Wspólnicy przyuczają prostego, białego chłopaka do roli biznesmena, a sami zaczęli udawać szofera czy woźnego.

Historia jest naprawdę niezwykła, a ogląda ją się z jeszcze większym zaciekawieniem, kiedy mamy świadomość tego, że wydarzyła się naprawdę.

Palmer (2021)

Po 12 latach w więzieniu były gwiazdor licealnej drużyny futbolowej, Eddie Palmer, powraca do domu, by zacząć życie od nowa. Wprowadza się do swojej babci, która mieszka w dość ubogiej części miasta. W jego sąsiedztwie żyje matka narkomanki, która praktycznie samotnie próbuje wychować siedmioletniego syna, Sama. W pewnym momencie sąsiadka znika, zostawiając chłopca zdanego na łaskę Eddiego. Palmer, który jako były skazaniec mierzy się z licznymi uprzedzeniami ze strony zaściankowych mieszkańców miasteczka, bierze pod swoje skrzydła Sama, który wymyka się spod wszelkich norm społecznych i różni się od swoich rówieśników.

Palmer to znakomity dramat opowiadający o relacji mężczyzny po przejściach z pewnym zagubionym chłopcem. Poruszono tu temat transpłciowości, a także trudności w przystosowaniu się do normalnego życia osób, które wychodzą z więzienia.

W roli powracającego do świata skazańca wystąpił Justin Timberlake, który świetnie radzi sobie na ekranie i gra jak nigdy wcześniej. A to wszystko w towarzystwie ośmioletniego Rydera Allena, który kradnie cały film.

Najlepsze filmy dostępne w iTunes

Lśnienie / The Shining (1980)

Lśnienie to jeden z najbardziej znanych filmów Stanleya Kubricka, a zarazem jeden z najpopularniejszych filmów grozy wszech czasów. 23 maja 1980 roku miała miejsce premiera tej kultowej ekranizacji książki Stephena Kinga. To jedna z produkcji, które nie stały się hitem, gdy wchodziły na ekrany, a teraz zaliczają się do klasyki kina.

Nawet jeśli jakimś cudem nie widzieliście jeszcze Lśnienia, to z pewnością przynajmniej słyszeliście o tym filmie, a na pewno kojarzycie chociaż jeden kadr, np. ten:

Jego historia jest bardzo ciekawa, bowiem nakręcenie tej kultowej sceny z okrzykiem Nicholsona „Here’s Johny” zajęło trzy dni, a podczas kręcenia, zużyto 60 drzwi. Na początku, wykorzystywane miały być drzwi, które łatwo byłoby zniszczyć. Gdy Stanley Kubrick dowiedział się, że Nicholson pracował kiedyś w straży pożarnej i dość bezproblemowo radzi sobie z lekkimi drzwiami, reżyser nakazał wykonanie mocniejszych. Scena zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie na najbardziej przerażającą scenę w historii.

Skazani na Shawshank / The Shawshank Redemption (1994)

Skazani na Shawshank jest wymieniany jako jeden z najlepszych dramatów w historii kina. Jest to adaptacja powieści Stephena Kinga, w której główny bohater zostaje skazany za dokonanie podwójnego morderstwa, mimo że utrzymuje, iż jest niewinny i został wrobiony.

Skazaniec trafia do owianego złą sławą więzienia Shawshank, gdzie musi zmierzyć się z nieznaną sobie wcześniej brutalnością i walczyć o to, by nie stracić resztek nadziei. W tym okrutnym świecie udaje mu się znaleźć przyjaciela.

Życie jest piękne / La vita è bella (1997)

Film, który porusza do głębi, łamie serce, a przy tym potrafi także rozśmieszyć. Historia zaczyna się, gdy Guido spotyka miłość swojego życia. Udaje mu się zdobyć serce wymarzonej kobiety, biorą ślub i rodzi im się syn.

Jednak ich szczęście nie trwa długo – zaczyna się II wojna światowa i Guido zostaje wraz z synkiem wysłany do obozu koncentracyjnego. Na miejscu robi wszystko, by ukryć przed dzieckiem prawdę o tym, co dzieje się wokół nich.

Życie jest piękne to film absolutnie wyjątkowy. To bajka Chaplinowska o sile wyobraźni, zestawiona z surową rzeczywistością Europy II wojny światowej. Film łączy satyrę, komedię, komentarz społeczny i surrealizm w wyjątkowo poruszającą opowieść o miłości. Koniecznie przygotujcie chusteczki, bo bez łez się nie obędzie.

Bękarty wojny / Inglourious Basterds (2009)

Inglorious Basterds jest często uważany za jedno z najlepszych dzieł Quentina Tarantino, a jego wyjątkowa fabuła jest tego głównym powodem. Jednak ogromny wpływ na tak dobry odbiór tego filmu mają także znakomicie obsadzeni aktorzy, dzięki czemu każda grana przez nich postać pozostaje na stałe w pamięci widza.

Uważa się nawet, że Bękarty wojny mają jedne z najlepiej stworzonych i zagranych postaci, jakie kiedykolwiek widziano w filmie Tarantino. Niektóre z nich nie są bystre, inne natomiast są niezwykle mądre, a ta mieszanka jest doskonałym odzwierciedleniem stylu Tarantino, a przy tym pokazuje niezwykłą dojrzałość reżysera.

Tarantino wie, jak makabryczna i brzydka może być wojna – a zwłaszcza Holokaust – ale zamiast pokazywać ją bezpośrednio, postanawia zanurzyć się w dynamice władzy, którą można zniszczyć poprzez performance.

Forrest Gump (1994)

Forrest Gump to ekranizacja powieści Winstona Grooma pod tym samym tytułem. Jest to wzruszająca historia Forresta Gumpa, najpierw chłopca, później mężczyzny, który mimo niskiego ilorazu inteligencji – badania wskazują, że poziom inteligencji Forresta wynosi zaledwie 75 – dąży do tego, by żyć tak samo jak wszyscy i zdobyć miłość ukochanej dziewczyny.

Forrest daje nam wszystkim naukę życia. Patrzy na świat inaczej. Postępuje zgodnie z zasadami wpojonymi mu przez mamę, starając się być po prostu dobrym człowiekiem. Nie analizuje wydarzeń, których był uczestnikiem. To czyni go wspaniałym, obiektywnym narratorem.

Obraz Roberta Zemeckisa nagrodzono sześcioma Oscarami.

Rocky (1976)

Klasyk nad klasykami. Film Johna Avildsena z 1976 roku, nie powstałby bez Sylwestra Stallone’a, który napisał scenariusz zainspirowany walką gwiazdora Muhamada Ali z nieznanym Chuckiem Wepnerem. Z pewnością już sam fakt, że Stallone był scenarzystą, jest dla niektórych zaskoczeniem, a film ma na koncie znacznie więcej ciekawostek.

Pierwsza z nich dotyczy samego scenariusza, bowiem Sylvester Stallone – który miał wtedy 106 dolarów w banku – potrzebował tylko około 84 godzin, notesu i długopisu, by napisać pierwszy szkic Rocky’ego.

Film miał bardzo ograniczony budżet, z tego powodu twórcy musieli bardzo pilnować wszystkich wydatków. Podobno najwięcej pieniędzy poszło na… makijaż. Z powodów finansowych musiano np. zmienić pierwotny zamysł, jakoby scena randki na łyżwach miała odbywać się na zatłoczonym lodowisku. Ponieważ kosztowałoby to sporo pieniędzy, żeby zatrudnić tylu statystów, Avildsen poprosił Stallone’a o zmianę sceny, tak aby para miała lodowisko tylko dla siebie.

Jednak nie w każdej scenie udało się uniknąć statystów. I tak np. wielka walka nakręcona w Los Angeles Sports Arena potrzebowała widzów. Zatem producenci ogłosili, że każdy, kto pojawi się, aby zagrać publiczność, otrzyma darmowy obiad z kurczakiem.

Ciekawa historia dotyczy też plakaty stworzonego na tę walkę. Artysta, który go wykonał, namalował czerwone szorty z białymi paskami, zamiast białych z czerwonymi. Twórcy filmu mogli sobie pozwolić na naprawienie błędu, więc Stallone napisał scenę, w której po prostu zwraca w filmie na to uwagę.

Przyznajcie, że powyższe anegdoty sprawiają, że kolejny raz film będziecie oglądać z jeszcze większym zachwytem. A jeśli jesteście fanami Rockyego, to wiedzcie, że nie jesteście sami. Do grona wielbicieli tego filmu należeli również Charlie Chaplin oraz Elvis Presley.

Chaplin napisał nawet do Stallone, że Rocky przypomniał gwieździe kina niemego postać, którą grał. Stallone żałował później, że odrzucił zaproszenie Chaplina do odwiedzenia go w Szwajcarii. Podobnie zresztą było, kiedy odrzucił ofertę Elvisa, by oglądać z nim Rocky’ego w Memphis na kilka miesięcy przed śmiercią króla.

Nie trzeba interesować się sportem, a pokuszę się o stwierdzenie, że nie trzeba nawet lubić boksu, żeby świetnie bawić się z Rockym. Chociaż film swoją premierę miał w 1976 roku, wartości, jakie ze sobą niesie, są aktualne do dziś – nie ważne, czy wygrasz, liczy się to, ile z siebie dasz. Rocky to bokser-amator, który to właśnie poprzez ten niezwykle wymagający sport zarabia na życie. Pieniądze w podrzędnych klubach są, łagodnie mówiąc, marne. Pewnego dnia pojawia się jednak okazja, której nie można odrzucić. Rocky bierze to, co podrzucił mu los, a ciężką pracą pokazuje, że niemożliwe nie istnieje. Potwierdzając tym samym, że tylko od nas samych zależy to, jak daleko zajdziemy w życiu.

Robert Koncewicz

Redaktor portalu Geex

To nie jest kraj dla starych ludzi / No Country for Old Men (2007)

To nie jest kraj dla starych ludzi braci Coen to nie tylko znakomity, trzymający w napięciu thriller dla ludzi o mocnych nerwach. To także gorzka rozprawa ze słynnym „american dream”.

Akcja filmu rozgrywa się w Teksasie w 1980 roku. Scenariusz filmu został oparty na motywach książki autorstwa Cormacka McCarthy’ego pod tym samym tytułem. Produkcja ma na koncie między innymi osiem nominacji do Oscara. Finalnie otrzymał statuetkę w czterech kategoriach: Najlepszy film roku, Najlepszy aktor drugoplanowy, Najlepszy reżyser oraz Najlepszy scenariusz adaptowany.

Widzowie pokochali ten film szczególnie za znakomite kreacje aktorskie, które sprawiają, że film ten ogląda się tak znakomicie i że jest tak wiarygodny. Film jest miejscami zabawny w sposób bardzo gorzki, miejscami dramatyczny i przejmujący do głębi.

Ciekawostki

Gdy bracia Coen zaproponowali Javierowi Bardem rolę Chigurha, powiedział: „Nie potrafię kierować samochodem, źle mówię po angielsku i nienawidzę przemocy”. „Dlatego się do ciebie odezwaliśmy” odparli.

Kiedy Bardem zobaczył zdjęcie fryzury, jaką miał nosić w filmie, zareagował następującymi słowami: „O nie, przez dwa miesiące nikogo nie zaliczę!”.

Sprawdź ofertę telewizorów w sklepie x-kom oraz poznaj rankingi najlepszych modeli TV

Przeczytaj też: