W modelowym roku 2025 telewizory określane mianem „QLED” u Samsunga zaczynają się od serii Q7F, pozycjonowanej pomiędzy niższą (nie-QLED-ową) serią U8000F a wyższą Q8F. Powstaje więc pytanie: co z następcą serii Q6xD z 2024 roku? Wygląda na to, że jej rolę przejęła… seria Q8F. Czy to udane telewizory? Tego dowiecie się z testu i recenzji modelu Samsung 55Q8F.
Seria Q8F obejmuje telewizory o przekątnych 43, 50, 55, 65, 75 oraz 85 cali, co czyni ją — obok serii QN92F — jedną z dwóch najbogatszych w modele serii w całej gamie Samsunga na 2025 rok.
Samsung QE55Q8FAAUXXH (dalej dla uproszczenia: 55Q8F) to telewizor LCD z ekranem o rozdzielczości 3840 × 2160 pikseli. W trakcie testu pracował pod kontrolą systemu Tizen oraz oprogramowania w wersji 1110.7. Zastosowano nową platformę sprzętową ROSEL (w modelu 55Q67D była to „NIKEL”).
| Informacje z tabliczki znamionowej: | |
|---|---|
| Model | QE55Q8FAAUXXH |
| Kraj produkcji | Made in Hungary |
| Wersja panelu | 01 |
Testowany egzemplarz telewizora został udostępniony przez producenta, za co dziękujemy.
Samsung 55Q8F to telewizor o smukłej, atrakcyjnej stylistyce. Ogólna jakość wykonania jest dobra i adekwatna do ceny.
W konstrukcji modelu 55Q8F można wyróżnić następujące cechy:
Podczas testu nóżki były zamocowane w ustawieniu wąskim.
W telewizorze zastosowano panel LCD typu VA. Główną zaletą matryc VA jest wysoki kontrast — wyższy niż w panelach IPS/ADS.
Termogram wykazał podświetlenie krawędziowe, dzięki czemu obudowa telewizora jest naprawdę smukła.
Odwzorowanie barw w Samsungu 55Q8F oceniam jako dostateczne, a po kalibracji — całkiem dobre. Telewizor spodoba się osobom, które lubią żywe i mocniej nasycone barwy, zwłaszcza żółtą i czerwoną.
W ocieplonym (z wyraźnym nadmiarem składowej czerwonej i lekkim niedoborem niebieskiej; ok. 5381 K) trybie Filmmaker średni błąd odwzorowania kilkudziesięciu próbek barw wyniósł 5,7, a więc powyżej progu postrzegalności (3,0).
Wynika to z:
Na szczęście po szybkiej, dwupunktowej kalibracji palety szarości błąd spada z 5,7 do 2,8 — ponad dwukrotnie!
Pod kątem kolory lekko bledną i ciemnieją, jednak — jak na matrycę VA — degradacja w poziomie jest stosunkowo niewielka; w pionie większa.
Biel w testowanym egzemplarzu 55Q8F była jednolita i pozbawiona winietowania.
Telewizor wyświetla paletę barw poszerzoną względem standardowej, co wynika z ekonomicznego podświetlenia Dual LED. Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło 86% — wynik akceptowalny, choć raczej skromny.
Średni błąd odwzorowania barw w trybie HDR (przy MaxCLL = 1000, MaxFALL = 400 cd/m²) wyniósł 4,6, co należy uznać za wynik dobry.
Dzięki panelowi VA telewizor sprawdzi się całkiem nieźle w domowym kinie, zwłaszcza w treściach SDR (w HDR także, choć już nie tak dobrze jak w SDR).
W trybie Filmmaker współczynnik kontrastu ANSI wyniósł 7464:1 — wynik znakomity. Poziom czerni wymagał jedynie niewielkiej korekty („Szczegóły cieni”: z 0 na 4 dla SDR i z 0 na 2 dla HDR). Moja standardowa scena testowa z filmu Zjawa (The Revenant, 2015, HDR10) wypadła dobrze.
Telewizor dobrze oddał szczegółowość tej sceny, choć w lewym dolnym rogu było widoczne lokalne przejaśnienie. Na specjalnej planszy testowej było widać, że miejscowych przejaśnień jest więcej (w sumie trzy), ale i tak mniej niż w ubiegłorocznym modelu 55Q67D.
Po zakupie warto sprawdzić, czy egzemplarz jest wolny od wskazanych mankamentów. Moim zdaniem warto — matryca jest niezłej klasy i, jak wspomniałem, ma bardzo wysoki kontrast natywny.
I jeszcze jedno: cieszy, że inżynierowie Samsunga zrezygnowali z globalnego ściemniania i wygaszania całego ekranu. Występuje jedynie wygaszanie ekranu, gdy sygnał zawiera czystą czerń. Dokuczliwego „pompowania” kontrastu — brak.
Jak na swoją półkę cenową, Samsung 55Q8F ma całkiem przyzwoite możliwości reprodukcji jasnych treści HDR. W trybie Filmmaker na planszy zajmującej 10% powierzchni ekranu maksymalna luminancja wyniosła 470 cd/m² pod koniec trzyminutowego pomiaru.
Jest to wynik o 116 cd/m² większy niż w modelu 55Q67D. Na szczęście luminancja była stabilna i taka sama dla plansz testowych o różnych rozmiarach. Oznacza to, że producent nie stosuje sztuczek w rodzaju chwilowego przesterowywania diod LED czy „dostrajania” jasności pod konkretne plansze.
W testowanym modelu warto zmienić opcję „Szczegóły cieni” na treściach HDR z „0” na „2”, co poprawi widoczność przyczerniowych detali w HDR10.
Pod względem ostrości obrazów ruchomych Samsung 55Q8F wypadł dobrze i uplasował się w czołówce 60-hercowych ekranów z matrycami VA — podobnie jak jego poprzednik (55Q67D).
Na 1080 testowych pionowych linii (TVL) Samsung 55Q8F pokazał 450 linii, a po włączeniu opcji WRLED („Wyraźny ruch LED”) aż 1080 linii, co w tej klasie jest wynikiem dobrym. Niestety, skutkiem ubocznym działania WRLED jest spadek jasności, migotanie obrazu oraz wyraźne „echo” za poruszającym się obiektem.
Pozostałe obserwacje:
W sumie reprodukcję ruchu w 60-hercowym 55Q8F oceniam pozytywnie. Pod względem ostrości obrazów ruchomych jest to jeden z czołowych telewizorów 60 Hz, plasujący się niebezpiecznie blisko najsłabszych modeli 120 Hz. Jeśli budżet nie pozwala na ekran 120 Hz, 55Q8F jest w czołówce segmentu 60 Hz.
Jakość brzmienia Samsunga 55Q8F oceniam jako akceptowalną do oglądania wiadomości i programów publicystycznych. Muzyki da się posłuchać, ale raczej tej bardzo mało wymagającej (zarówno dla sprzętu, jak i słuchacza).
Producent podaje łączną moc głośników 20 W. Smukła obudowa wymusiła pionowe ustawienie przetworników wewnątrz — z zewnątrz ich nie widać (jedynie otwory, w tym wylot basrefleksu).
Pomiary wykazały, że przy spadku −6 dB charakterystyka sięga ok. 100 Hz, co jest wynikiem słabym.
Bas jest podobny jak w 55Q67D: słaby, szczupły — w zasadzie jego zalążek. Przy głośniejszym odtwarzaniu wymagających treści zdarzają się zniekształcenia niskich tonów, zwłaszcza w trybie „Wzmocnienie”. Układy w torze fonii próbują za wszelką cenę im zapobiec, co skutkuje działaniem ogranicznika dynamiki.
Jeśli chodzi o predefiniowane tryby dźwięku, zaszła duża zmiana — jest ich o ok. 33% mniej. Do dyspozycji mamy dwa tryby: Standardowy i Wzmocnienie (zlikwidowano tryb „Dopasowujący się”). Na szczęście pozostawiono korektor — dostępny w trybie Standardowym.
Funkcje multimedialne Samsunga 55Q8F oceniam pozytywnie: aplikacji (także lokalnych) nie brakuje, a obsługa plików audio-wideo jest dobra. System Tizen 2025 został zaktualizowany i unowocześniony. Najważniejsze zmiany:
Wybór aplikacji jest co najmniej dobry, chociaż niektórych niestety zabrakło:
Poniższych aplikacji niestety nie znaleźliśmy:
Obsługa plików wideo stoi na dobrym poziomie. 55Q8F odtworzył te same pliki co 55Q67D, w tym: avi, flv, mkv, mov, mp4, mts, tp. Telewizor szybko czyta zawartość dysków USB i dobrze radzi sobie z dyskami sieciowymi (NAS).
| W Samsungu QE55Q8F znajdziecie: | |
|---|---|
| HDMI 1 | 2.0 |
| HDMI 2 | 2.0 |
| HDMI 3 | 2.0 eARC |
W porównaniu z poprzednikiem 55Q8F ma inną płytę główną, inny procesor i zmieniony układ gniazd: podczas gdy w 55Q67D mieliśmy dwa boczne HDMI i jedno z tyłu, w 55Q8F wszystkie trzy gniazda HDMI są ustawione w jednej linii.
Pełną informację o złączach znajdziesz w specyfikacji Samsunga 55Q8F.
Samsung 55Q8F oferuje następujące funkcje dla graczy:
Opóźnienie sygnału w grach jest bardzo niskie: dla sygnału 1080/60p zmierzyliśmy input lag 9,9 ms.
Konsola Xbox Series X podłączona do testowanego telewizora oceniła jego możliwości następująco:
55-calowy Samsung z serii Q8F to całkiem udany telewizor klasy podstawowej do oglądania wiadomości, programów publicystycznych i średnio wymagających multimediów. Jego główne zalety to wysoki kontrast natywny, niezła ostrość obrazów ruchomych (jak na ekran 60 Hz) oraz smukła obudowa. Jeśli traficie na egzemplarz z akceptowalnie równomiernym podświetleniem, 55Q8F mogę śmiało polecić.
W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.
Cena 3 499,00 zł za TV QLED 60 Hz – kogoś tu nieźle pogrzało.
Jakie jest prawdopodobienstwo ze model 75 cali bedzie mial tez taka matryce z wysokim kontrastem ? Przydalo by sie wiecej testow wiekszych tv 65 i 75.