Na koniec rzecz najważniejsza – filmowy bas. Tutaj nie mogę się B600 nachwalić – bas jest mocny i potężny, schodzi głęboko do ok. 45 Hz, wprawia w drżenie podłogę i pomimo słabo wytłumionej obudowy i wynikających od niej podbarwień, nie dudni i sprawia naprawdę dużo frajdy. Inaczej mówiąc, w moim pokoju (ok. 18 m²) bas zabrzmiał lepiej niż ten z Q600F i QS700F. Jakość i potęga niskich tonów to główna zaleta B600. Ba, ze względu na wysoką częstotliwość podziału (przypomnę, że charakterystyka częstotliwościowa samej belki opada już od 200 Hz), to właśnie na subwooferze B600 spoczywa obowiązek reprodukcji całego basu, bowiem belka schodząca do ok. 180 Hz nie jest mu tu w żaden sposób pomóc. Przyznam, że do tej pory w pamięci mam świetne efekty z początkowych sekwencji filmu Sully, gdy główny bohater śni senny koszmar, w którym jego samolot się rozbija. Nie spodziewałem się aż tak dobrego „wykopu” i „mięsa” z B600, ale jeśli porównamy już samą konstrukcję, wykonanie, wykończenie i materiały zastosowane w subie B600 do konkurencji, to nie ulega wątpliwości, że jest on jednak lepszy od np. suba z niedawno testowanego przeze mnie Q600F.
Podsumowując, lekko złagodzone wysokie tony, klarowne dialogi oraz potężny bas czynią z B600 dobry soundbar zarówno do muzyki, jak i do filmów. W tym drugim zastosowaniu, chociaż efekty przestrzenne są co najwyżej dostateczne, to duża skala dynamiki suba daje miłośnikom filmów akcji sporo frajdy. Inaczej mówiąc, jeżeli oglądasz dużo filmów akcji, w których co chwila coś eksploduje, to B600 zapewni ci solidne wrażenia całkiem niezłej klasy. Jeżeli zaś zależy ci na tym, aby atmosowe obiekty „fruwały” po twoim pokoju, to w tej kwestii możliwości B600 są dość skromne.
