Komfort użytkowania jak sinusoida
Reasumując, bogate możliwości personalizacji wyglądu interfejsu i dźwięków, zabezpieczenia biometryczne i wiele ciekawych autorskich narzędzi od Xiaomi przekładają się na duży komfort i frajdę z użytkowania smartfona.
Odczuwalna jest natomiast momentami powolna, jakby ospała praca systemu. Zwolennikom płatności zbliżeniowych będzie brakowało NFC, a zapracowanym osobom, które po rzuceniu jednego spojrzenia chciałyby wiedzieć, czy czeka na nie nowa wiadomość i czego dotyczy, zabraknie diody powiadomień oraz podświetlenia ekranu po przyjściu wiadomości.
Kwestię rozmiarów i wagi pozostawiam do prywatnej oceny, jednak szerokość POCO M3 zdecydowanie utrudnia, jeśli nie wręcz uniemożliwia, obsługę smartfona jedną ręką. Z drugiej strony zaletą konstrukcji smartfona jest plastikowa, matowa obudowa, dzięki której POCO M3 pewnie leży w dłoni i nie wyślizguje się. Ponadto taka tekstura nie jest podatna na kurz ani odciski palców.
Choć POCO M3 doczekało się już łatki króla budżetowców, ja – zgodnie z tytułem recenzji – obniżyłabym jego rangę, którą i tak w dużym stopniu zawdzięcza starszemu i nieco droższemu bratu. Książę będzie w tym wypadku trafnym tytułem, który wciąż podkreśla, że na tej półce cenowej jest to bardzo ciekawy model.
Pojawiło się także kilka niedociągnięć, które nie zaliczają się do minusów POCO M3, tylko błędów systemu. Standardowo dla smartfonów Xiaomi z nakładką MIUI w ustawieniach wciąż brakuje opcji tekstu w rozmiarze M. Obecnie po standardowo ustawionym rozmiarze S, dostępny jest rozmiar L, a różnica między nimi jest mocno odczuwalna. Pierwsza wielkość może być zbyt mała do wygodnego użytkowania sporego ekranu, natomiast druga jest już nazbyt spuchnięta i ciężko się do niej przyzwyczaić.
