Na rynku laptopów dla graczy roi się od wydajnych konstrukcji z jednym ekranem. Urządzenia te oferują często możliwość podłączenia dwóch dodatkowych ekranów zewnętrznych. Co jednak w sytuacji kiedy chcielibyśmy mieć dwa ekrany… zintegrowane z laptopem? Otóż – ASUS ROG Zephyrus Duo 15 SE szanowni Państwo.
Wydawać by się mogło, że rynek laptopów do gier jest zabetonowany. Producenci tych urządzeń już od jakiegoś czasu przekładają tylko płyty główne wraz z nowymi generacjami kart i procesorów z obudowy do obudowy, okraszając je tylko większą ilością świecidełek.
Taki zabieg ma dać poczucie obcowania z nowym, zaprojektowanym od podstaw sprzętem. Mimo to osobiście nie widzę większych innowacji w świecie notebooków dla graczy od co najmniej kilku lat.
Jednak mniej więcej 3 lata temu marka ASUS, zaczęła przecierać nowy szlak. Do swojej oferty wprowadzili oni bowiem sporo urządzeń dysponujących hybrydowym touchpadem, który zamieniał się po wciśnięciu odpowiedniego przycisku w panel numeryczny, mogący przykładowo od razu służyć za kalkulator.
Jednocześnie w droższych konstrukcjach, przykładowo z rodziny ASUS Zenbook, pojawiały się pierwsze touchpady ze zintegrowanym ekranem dotykowym LCD. Niewielki wyświetlacz o przekątnej typowego smartfona, mógł służyć jako okienko podglądu przeglądarki, arkusza kalkulacyjnego, bądź czegokolwiek, o czym zapragnęliśmy.
Problem w tym, że niska rozdzielczość, w połączeniu z faktem jednoczesnej eliminacji touchpada, sprawiał, że realna funkcjonalność takiego gadżetu była znikoma.
ASUS Zephyrus Duo 15 SE, to zupełnie nowy pomysł na umieszczenie drugiego ekranu w laptopie. Producent nie bawi się tutaj w półśrodki – od razu wytacza najcięższe działa.
Mniejszy z ekranów, podnosi się w stronę oczu użytkownika, aby finalnie osiągnąć roboczy kąt pracy o odchyleniu 13°. Warto również nadmienić, że wyświetlacz ten jest dotykowy.
Digitalizer sprawnie odczytuje ruchy palca i dobrze interpretuje zadawane polecenia. Rozdzielczość oraz maksymalna luminacja tego panelu też stoi na dobrym poziomie.
Zazwyczaj do kwestii wydajności przechodzę w recenzjach później, po omówieniu aspektów konstrukcyjnych. Jednak tym razem pragnę już na samym początku zwrócić uwagę, że wydajność ASUSa Zephyrus Duo 15 SE, należy postrzegać przez pryzmat całości konstrukcji, a nie tylko przez zastosowane komponenty.
Warto przy okazji, zdefiniować grupę odbiorców dla tego urządzenia, aby uniknąć rozczarowania. Z pewnością laptopa za ponad 15 000 zł nie kupi osoba zainteresowana samym graniem. Entuzjasta? Gadżeciarz? Definitywnie tak.
Zephyrus, dedykowany jest najbardziej wymagającym użytkownikom, którzy nie tylko liczą na świetną wydajność, ale także wyjątkowe funkcje i ponadprzeciętną jakość wykonania.
Producent pozycjonuje ten sprzęt, jako narzędzie pomocne w pracy streamera (dwa ekrany), a także osób kreatywnych, które potrzebują korzystać z wydajnego komputera, ale chcą pozostać mobilne. Przy tym wszystkim konstrukcja notebooka ma przyczyniać się do jego multi-zadaniowości oraz bardzo wysokiej funkcjonalności.
I te cechy na pokładzie najnowszego dziecka ASUSa są obecne. Rzecz w tym, że zastosowanie bardzo wydajnych komponentów, jak choćby niezwykle wydajny AMD Ryzen™ 9 5900HX w smukłej i eleganckiej obudowie, musi zostać obarczone pewnymi reperkusjami.
Tym samym osoba zainteresowana zakupem Zephyrusa, powinna w pierwszej kolejności określić swój poziom wymagań dotyczący funkcjonalności laptopa. A dopiero na dalszym miejscu postawić ogólną wydajność urządzenia, która w grach jest ograniczona limitem mocy, narzuconym na zastosowane komponenty.
Ale o tym w dalszej części recenzji…
Tak się składa, że największym wyróżnikiem recenzowanego modelu laptopa są dwa niezależne ekrany.
Pierwszy z nich – większy i o przekątnej 15,6″, to matowy panel IPS/EWV (Enchance Wide View), który odświeżany jest z prędkością 300 Hz. Jego czas reakcji według producenta wynosi 3 ms. Rozdzielczość natywna, to 1920 x 1080 pikseli.
Pokrycie barwowe stoi na dobrym poziomie. Kolory są intensywne, ale nie przejaskrawione. Balans bieli, ustawiony jest w okolicach 5500 K, co czyni obraz przyjemnym i sprzyja dłuższym posiedzeniom.
Szkoda, że jak na sprzęt klasy premium, nie udało się uniknąć zmory matryc IPS, czyli zjawiska backlight bleedingu.
W testowanym egzemplarzu jest on widoczny tylko przy całkowitym zaciemnieniu matrycy, w miejscach nad łączeniem zawiasu z klapą. Być może zatem powstał właśnie z uwagi na słabszy docisk ramki do matrycy, spowodowany pracą mechanizmu. W pozostałej części ekranu nie zaobserwowałem tego efektu.
Równomierność podświetlenia jest poprawna. W codziennej pracy nie powinna przeszkadzać, ale na białym tle widoczne są lekkie zaciemnienia wzdłuż krawędzi i w dolnej prawej ćwiartce ekranu.
Omawiając jakość matrycy ASUSa Zephyrus 15 SE, nie sposób uniknąć elementów, na które najbardziej będę zwracać uwagę zagorzali gracze. Mowa zatem o „Ghostingu” , czyli zjawisku smużenia. Na poniżam zdjęciu widać szybko przemieszczające się grafiki z programu UFO Test. Jak widać (albo raczej jak nie widać), smużenie praktycznie nie występuje.
Panel IPS świetnie radzi sobie z redukcją „powidoków” lub tak zwanych „ogonków”. Innymi słowy, za statkiem kosmicznym nie ciągnie się charakterystyczna szara smuga, a sam statek jest ostry (pomijając jakość zdjęcia), obraz nie nakłada się na siebie, nie duplikuje itd.
Na podstawie powyższego testu dość jasno widać, że deklarowany przez producenta czas reakcji matrycy na poziomie 3 ms jest bliski prawdy, choć nadal nie wiemy, pomiędzy jakim przejściem tonalnym był mierzony. Niemniej – z wyników testu jestem zadowolony.
Drugi ekran – mniejszy, umieszczony nad klawiaturą i zarazem pod głównym ekranem, to panel IPS o przekątnej 14,1″, przy czym rozdzielczość wynosi 1920 x 550 pikseli. Częstotliwość odświeżania to 60 Hz.
Ten wyświetlacz jest w pełni dotykowy, umożliwia także obsługę rysików. Jego bardzo przydatną funkcją jest automatyczne skalowanie okien. Przeciągając na przykład kartę przeglądarki z głównego pulpitu, dołączone oprogramowanie od razu skaluje i sugeruje jedną z kilku pozycji.
Jedynym problemem, jaki zauważyłem, to pasek szybkiego wyboru z lewej strony. Niestety, ale nie da się go łatwo i intuicyjnie przesunąć, zmniejszyć, czy ukryć. Dlatego na początku, dość długo walczyłem z faktem, aby nie zasłaniał mi dostępu do klawiszy „cofnij” w przeglądarce, lub do widoku ikon pod nim schowanych.
Co do jakości wykonania wyświetlacza, nie mam żadnych zastrzeżeń. Kolory są intensywne, rozdzielczość adekwatna do przekątnej, a dotyk działa zadowalająco. Gdybym mógł spełnić tylko jedno maleńkie marzenie, to chciałbym, aby dało się manewrować kątem nachylenia tego ekranu osobno – poza głównym mechanizmem, ale zdaję sobie sprawę, że to niemożliwe.
ASUS chwali się wykorzystaniem technologii Adaptive-Sync dla obu z ekranów. Funkcja ta ma zniwelować „rozrywanie” klatek. To zjawisko gracze najczęściej określają mianem „Tearingu” .
Ficzer ten przyczynia się także pozytywnie do odbioru tego, co dzieje się na ekranie, ponieważ redukuje wrażenie „Stutteringu” (efekt przycinania się obrazu).
Jakość wykonania obudowy Zephyrusa jest bardzo wysoka. Nie odnalazłem żadnych istotnych mankamentów zarówno po stronie doboru materiałów, jak i spasowania elementów.
Zawias klapy matrycy pracuje bardzo gładko. Laptopa otworzyć można jednym palcem. Przy tym klapa nie chwieje się, a wywieranie na nią nacisku i odkształcanie jej, nie powoduje zniekształceń obrazu na matrycy.
Z początku, przy pierwszy kontakcie z urządzeniem, obawiałem się nieco o jakość mechanizmu podnoszącego dodatkowy ekran. Że będzie on zbyt „miękki” lub mało solidny. W praktyce jednak całość pracuje bardzo precyzyjnie. Najdłużej zajęło mi przyzwyczajenie się, że zamykając klapę laptopa, nie wgniotę małego wyświetlacza w duży. Jednak bez obaw – jeśli obawiacie się o uszkodzenie większego ekranu mniejszym, to nic takiego się nie stanie.
Dość oczywistym ograniczeniem konstrukcyjnym, o którym jednak warto powiedzieć, jest maksymalny kąt odchylenia matrycy. W zupełności wystarcza on do komfortowej pracy, ale ma logicznie uzasadniony zakres pracy. Całość po otwarciu, tworzy bardzo spójną przestrzeń roboczą o wygodnych kątach widzenia.
Klapa matrycy została opatrzona eleganckim błyszczącym logo marki ROG (Republic of Gamers), stosownym napisem powielającym rozwinięcie akronimu ROG oraz jest wykończona matowym aluminium, przedzielonym na dwie asymetryczne części.
Wykończenie jest eleganckie, stonowane, a sama klapa zbiera odciski palców i zabrudzenia dość niechętnie. Czy jednak można ją zabrudzić? Owszem, ale jak szybko tłuste ślady mogą się pojawić, tak równie szybko można je usunąć, przecierając obudowę szmatką z mikrofibry.
W testowanym egzemplarzu, po kilkunastu dniach użytkowania zauważyłem maleńki odprysk, który powstał najpewniej w wyniku częstego przenoszenia laptopa. Osobom, którym mocno zależy na zachowaniu perfekcyjnego stanu urządzenia, zalecam nie odkładać zakupu solidnego etui lub torby na później.
Urządzenia wprowadzające są wykonane z dużą dbałością. Klawiatura ma przyjemny, miękki i satysfakcjonujący klik, zaś touchpad jest bardzo miły w dotyku, a rozdzielone fizyczne klawisze LPM i PPM pracują wyśmienicie.
Umieszczenie touchpada na skrajnej prawej krawędzi zostało podyktowane decyzjami projektowymi. Dla mnie korzystanie z niego jest dość uciążliwe, bo ręka „spada” z niego kiedy nie pracujemy na blacie biurka lub stołu.
Korzystanie z Zephyrusa na kolanach może być zatem kłopotliwe dla nowych użytkowników. Jako jednak, że jest to sprzęt raczej do statycznej pracy, to pewnie mało kto ostatecznie będzie korzystał z tejże płytki.
Do niej samej mam tylko jedno zastrzeżenie – czasem reaguje z opóźnieniem. Najpewniej da się ten aspekt dopracować w jej sterowniku, ale wyjmując komputer prosto z pudełka i nie kalibrując touchpada zgodnie z własnymi potrzebami, może okazać się, że będzie on mało precyzyjny dla użytkownika.
Touchpad posiada ciekawą funkcję w postaci opcji przełączenia go jednym przyciskiem w tryb kalkulatora/pada numerycznego. Rozwiązanie to docenią osoby korzystające często z Excela i tym podobnych programów.
Ilość portów i złącz, jest dość standardowa. I to niedobrze… w urządzeniu tej klasy spodziewałbym się jednak nieco więcej, szczególnie po stronie portów USB typu C. Fakt, mamy na pokładzie wszechstronnego Thunderbolta z funkcją Power Delivery i obsługą Displayport, co bardzo mnie cieszy, ale tylko 3 porty USB typu A w urządzeniu za te pieniądze, to co najmniej dziwna oszczędność. Tę ilość powinien rekompensować o kolejny port USB typu C.
Dodatkowo samo rozmieszczenie portów jest mało praktyczne. Raz musimy „grzebać” wtyczkami po lewej, raz po prawej, a jeszcze innym razem za komputerem. O ile nie przyczepiłbym się ogółem do umieszczenia portów za matrycą, to dlaczego padło akurat na umieszczenie gniazda ładowania na samym środku lewej krawędzi? Nie wiem… ale jest to najgorzej ulokowany port ze wszystkich. Wtyczka zasilania jest gruba i mało elastyczna, zatem kabel od zasilacza zawsze niezręcznie sterczy gdzieś z boku zabijając ergonomię prowadzenia przewodów.
Wzdłuż prawego boku laptopa umieszczone zostały następujące porty:
Wzdłuż lewego boku laptopa umieszczone zostały następujące porty:
Za matrycą laptopa umieszczone zostały następujące porty:
Przechodząc do części użytkowej ASUSa Zephyrus Duo należy nadmienić, że jego charakterystyczna budowa wymusiła specyficzne rozmieszenie klawiatury oraz touchpada.
Te elementy musiały zostać maksymalnie przesunięte w stronę dolnej krawędzi notebooka. Zabieg taki spowodował, że to, co zwykle nazwałbym „palmrestem” w tym wypadku jest umownym określeniem na obszar, gdzie po prostu znajduje się klawiatura i gładzik.
Aby jednak zrekompensować brak fizycznego podparcia pod nadgarstki, poprzez opcje ich położenia na obudowie, ASUS dołączył do opakowania stylową i funkcjonalną podkładkę.
Jest ona wykonana z jednolitego kawałka gumy o dość miękkiej charakterystyce. Element łatwo się wygina i sprężynuje, jednocześnie zapewniając stabilną podporę pod nadgarstkami.
Czy będzie ona jednak przydatna? Sporo zależy od użytkownika. Dla mnie, osoby z raczej średniej wielkości dłońmi, jest wygodna, tylko będąc mocno odsunięta od samego korpusu.
Dodatkowo bardzo szybko się brudzi i przyciąga do siebie wszelkie okruchy, czy kurz leżące pod nią i obok niej.
Aby dostać się do wnętrza laptopa, należy odkręcić 14 śrubek typu TORX z główką T5 oraz jedną typową śrubkę krzyżakową, która stanowi też element odbijający klapę od obudowy. Takie rozwiązanie pozwala na szybkie i bezproblemowe zdjęcie klapy, bez szarpania się z zatrzaskami. Klapa serwisowa nie posiada dodatkowych plomb – można zdejmować ją bez obawy o utratę gwarancji.
Na laminacie czerwonej płyty głównej, wypełniającej obudowę laptopa na całej szerokości, odnaleźć można:
Laptop posiada wlutowane na stałe 16 GB pamięci RAM. Dodatkowy slot zajęty jest przez fabrycznie zamontowaną kość Samsunga o pojemności dodatkowych 16 GB i prędkości 3200 MHz.
Oznacza to, że w razie chęci rozbudowy pamięci operacyjnej, oryginalną kość trzeba będzie wyjąć i zastąpić modułem o większej pojemności – maksymalnie 32 GB.
Litowo-jonowe ogniwo posiada pojemność 90 Wh. Komponent zajmuje przestrzeń pod klawiaturą, zmniejszając tym samym temperaturę „palmrestu”.
Żywotność ogniwa, jak na laptopa gamingowego jak zadowalająca. Wprawdzie korzystałem z opcji pracy bez kabla sporadycznie, ale chcąc ją wyczerpać w jednym cyklu, potrzebowałem spędzić ponad 2 h na przeglądaniu internetu i słuchaniu muzyki. Wynik uważam za zadowalający biorąc pod uwagę co drzemie wewnątrz laptopa, oraz że oba ekrany świeciły z maksymalnym poziomem luminacji.
W tym miejscu również warto nadmienić, że oba z głównych komponentów, posiadają specyficznie zaprojektowane stany energetyczne. Zostało to wymuszone ograniczeniami płynącymi z gabarytu komputera oraz ilością generowanego ciepła.
Technologia ROG Boost sprawia, że procesor graficzny może pracować z częstotliwością do 1645 MHz przy 115 W poboru mocy. Dodatkowe 15 W mocy jest dostępne za pośrednictwem funkcji Dynamic Boost – zapewniając wyższą amplitudę mocy niż w innych laptopach o smukłej konstrukcji.
Dodatkowo DB potrafi również przekierowywać moc z komponentu na komponent w taki sposób, aby „dopalić” ilością energii ten podzespół, który potrzebuje akurat więcej mocy.
W przypadku jednak procesora AMD Ryzen™ 9 5900HX pojawia się zauważalny hamulec wydajności. Aby ograniczyć przegrzewanie się tego układu, jak i całego systemu chłodzenia, producent – ASUS, zaprojektował zarządzanie mocą tego układu tak, iż w chwili gdy CPU + GPU są pod maksymalnym obciążeniem, to Ryzen 9 ma do dyspozycji tylko 50 W mocy.
W chwili zaś kiedy karta Nvidii jest nieaktywna, CPU może pobrać dodatkowe 40 W z gniazdka + rozpędzić się do dodatkowych 200 MHz względem jednoczesnej pracy z RTX’em.
Choć jest to rozwiązanie w pełni uzasadnione i które w pełni rozumiem, to ubolewam, że nie dało się zrobić tego inaczej. Kuriozum tej sytuacji jest bowiem takie, że korzystając z renderowania na CPU lub pracy przy wizualizacjach 3D, komputer wykorzysta swoją pełną moc. Jednak niestety, ale grając w gry, poziom wydajności obcinany przez stany energetyczne CPU drastycznie spada.
Taki stan rzeczy powoduje dość smutną konsekwencję – wydajność komputera w grach stoi na poziomie słabszych układów CPU z rodziny Intel Core i7/i9 10 generacji.
Dopiero korzystając z procesora, jako jednostki samodzielnej (przykładowo w renderingu CPU) sprawia, że układ rozwija w pełni skrzydła i każdym benchmarkiem, czy testem pokonuje konkurencyjne jednostki Intela.
Jak zatem prezentuje się chłodzenie Zephyrusa i czy jest wystarczające? ASUS upakował w obudowie dwa główne ciepłowody dla procesora oraz karty graficznej. Dodatkowo każdy z układów ma jeszcze po jednym mniejszym ciepłowodzie odprowadzającym ciepło do wylotów bocznych. Nie zabrakło także osobnego obiegu dla chłodzenia sekcji zasilania.
Całość tworzy bardzo rozbudowaną i przemyślaną konstrukcję. Nie mogę narzekać na wydajność pracy tego układu z dwóch powodów.
Po pierwsze ze względu na masę urządzenia. 2,49 kg jak na upchanie takiej ilości gadżetów w smukłej obudowie, to tyle, co nic.
Po drugie komponenty z najwyższej półki. Choćby stanąć na głowie – fizyki nie oszukamy. 8 rdzeni, 16 wątków AMD Ryzen™ 9 5900HX + potężny RTX 3080 z pamięcią 16384 MB GDDR6 muszą oddać swoje do atmosfery.
Osiągane temperatury i generowany przez ten duet hałas z pewnością nie wprawią w zachwyt purystów, ale są w pełni uzasadnione.
Podczas spoczynku, kiedy urządzenie pracuje na baterii, szelest pracy wentylatorów jest ciężki do wychwycenia. Urządzenie zachowuje się również podobnie na zasilaniu sieciowym, jednak poziom generowanego hałasu jest uzależniony od trybu pracy.
Podczas oszczędzania baterii lub w trybie oszczędnym jest cicho. Ilość generowanego ciepła również nie jest dokuczliwa.
Najczęściej jednak korzystałem z urządzenie w trybie zdefiniowanym jako Turbo, tak aby wykorzystać całą dostępną moc laptopa. I należy nadmienić, że system chłodzenia robi wiele, aby schłodzić tę bestię, ale nie jest to proste zadanie. Szczególnie że zaprojektowane tryby oraz sam Whisper Mode 2.0 (odświeżona technologia Nvidii, debiutująca w wersji drugiej wraz z mobilnymi układami RTX 3000) preferują wyższe temperatury niż głośniejszą pracę.
Ucieszą się zatem osoby pracujące w nocy lub z definicji preferujące ciszę, zmartwią zaś ci, którym przeszkadza nagrzana obudowa.
Natężenie hałasu (pomiar na pulpicie): 34,6 dB
(Pomiar wykonany na zasilaniu sieciowym w trybie wydajności Turbo, pulpit)
Podczas pracy na baterii, Zephyrus znacząco obcina zegary i obniża wydajność w grach do poziomu zablokowanych 30 fps. Jest wtedy również praktycznie niesłyszalny.
Natężenie hałasu (pomiar na pulpicie): 32,5 dB (laptop niemal niesłyszalny)
(Pomiar wykonany na zasilaniu z baterii w trybie domyślnym, pulpit)
Natężenie hałasu (pomiar w Apex Legends): 53,1 dB
Podczas testów, starałem się odwzorować w jak najlepszym stopniu to, jak będzie użytkowany laptop w rękach gracza.
Detale dopasowałem tak, aby uzyskać jak najlepsze wyniki pod kątem ilości fps w grach e-sportowych. Celowałem zazwyczaj w przedział +150 fps.
Dla gier silngleplayer przewidziałem profile detali uwzględniające tylko i wyłącznie najlepszą możliwą jakość oprawy wizualnej, ale z uwzględnieniem technologii DLSS (Deap Learning Super Sampling), o ile była dostępna.
Lokacje testowe są spójne dla wszystkich wykonywanych przeze mnie testów. Oznacza to, że przeglądając testy z moich recenzji, można porównać wydajność różnych urządzeń w tych samych scenariuszach testowych. Jedyną zmienną mogą być czasem detale graficzne, lecz zazwyczaj stosuję te same ustawienia.
AMD Ryzen™ 9 5900HX, to niezwykle wydajna jednostka 8-rdzeniowa i 16-wątkowa. Procesor może rozpędzić się maksymalnie do 4.60 GHz, jednak częściej (z uwagi na limity mocy) pracuje w przedziale do 3.50 GHz.
Bez wątpienia jego największym atutem jest wydajność wielordzeniowa, która pozwala na zaawansowany multitasking, streaming, itd. Jego moc szczególnie odczują osoby zainteresowane renderingiem, pracą związaną z obróbką treści audiowidualnych, a także wizualizacjami.
ASUS Zephyrus Duo 15 SE, to urządzenie nietuzinkowe. Wydać jednoznaczny werdykt w myśl uproszczenia do „dobry, czy niedobry” jest praktycznie niemożliwe. Przy zakupie sprzętu tej klasy należy rozpatrzyć zdecydowanie więcej aspektów niż tylko czystą wydajność. Jak wspomniałem na samym początku, potencjalny nabywca powinien cenę urządzenia oceniać w pierwszej kolejności przez pryzmat oferowanej funkcjonalności i wygody użytkowania, a dopiero później – z uwagi na wydajność.
Tym samym Zephyrus nie może otrzymać maksymalnej noty w tej recenzji. Nie wynika to jednak z jego wad, a kwestii ograniczenia grupy odbiorców do dość wąskiego grona entuzjastów. Produkt jednak oceniam jako bardzo dobry w swojej klasie.
Jeśli poszukujesz bardzo konkretnych rozwiązań, wysokiej wydajności, świetnego wykonania i sprzętu dopracowanego technicznie – ASUS Zephyrus Duo 15 SE jest dla Ciebie.
Fantastyczny ekran główny z odświeżaniem 300 Hz sprawdzi się podczas grania we wszelkie gry, a mniejszy o równie dobrych parametrach będzie wspierał go w multitaskingu.
Komponenty z najwyższej półki zapewnią wysoką wydajność na długi czas bez obawy o konieczność obcinania detali graficznych. Jeśli zajmujesz się pracą przy grafice, wideo lub innymi pracami kreatywnymi też nic nie powinno ograniczać Twojej kreatywności – mocy jest tu pod dostatkiem.
Super, że ktoś nie boi się rozkręcić laptopa i zrecenzować także jego wnętrze. Super recka, oby więcej takich! 😀
Dziękuję, staram się jak zawsze!
I jeszcze jedno pytanie. Jeżeli podepnę zewnętrzny monitor. To czy da się na nim grać w wymagające gry. To znaczy, która karta graficzna jest wówczas używana, a która odpowiada za obliczenia.
Do gier będzie używana karta RTX, więc spokojnie pograsz w najnowsze tytuły.
Mam osobiście od roku z tą różnicą że na ryżu 7 ale jest mega tak funkcjonalnie jak i wizualnie robi wrażenienie jeśli komuś nie szkoda kasy osobiście dałem za niego 16k to jest to sprzęt na lata polecam z czystym sumieniem dla mnie mega sprzęt pozdrawiam posiadaczy a zastanawiających się gorąco zachęć do zakupy warto naprawdę warto