Test wydajności Intel Core Ultra 9 285K, Ultra 7 265K i Ultra 5 245K. Równowaga mocy przywrócona

Na rewolucję w desktopowych procesorach Intela czekamy, czekamy i nie możemy się doczekać. Miały nią być jednostki Intel Meteor Lake-S, a potem Intel Arrow Lake-S. Pierwsze nigdy nie ujrzały światła dziennego, a drugie… właśnie zadebiutowały. I jest to największe odświeżenie w procesorach „niebieskich” od czasów Alder Lake-S, ale największe wcale nie musi oznaczać duże. Jak jest w rzeczywistości? Przekonaj się w teście wydajności Intel Core Ultra 9 285K, Core Ultra 7 265K i Core Ultra 5 245K.

Recenzja procesorów Intel Core Ultra 200S. Pogoń za (niskim) poborem mocy

13. i 14. generacja Intel Core to była istna pogoń za prędkością. Nie liczyło się nic więcej. Stosunek wydajności do poboru mocy sprawiał, że wielu potencjalnych konsumentów kierowało swój wzrok na konkurencję. Ryzeny 7000 i 9000 udowodniły, że może być i szybko, i energooszczędnie. Intel po latach wyciskania ostatnich soków z CPU na platformę LGA 1700 zaczyna nowy w rozdział w swojej historii.

Intel Arrow Lake-S to bowiem pożegnanie z procesorami Intel Core – to koniec Intel Core i9, i7, i5 i i3, a początek Intel Core Ultra 9, 7 i 5. Recenzowane CPU nie są więc 15. generacją Intel Core, lecz 1. generacją Intel Core Ultra (pierwszą na PC, ale drugą ogólnie – po Intel Meteor Lake i należących również do 2. gen. Lunar Lake). To także zmiana socketu na LGA 1851.

procesory intel core ultra


Sporo fundamentalnych zmian, ale czy przekładają się one na to, co dla większości użytkowników najważniejsze? Pierwsze, co rzuca się w oczy, to zmiana podejścia – koniec z bezmyślną pogonią za wydajnością kosztem poboru mocy, który bywał kosmicznie wysoki. Procesory Intel Core Ultra wprowadzają potrzebną w jednostkach „niebieskich” równowagę między nią a poborem energii i temperaturami. 

Ale czy na pewno? Zobacz, jak wypadają w testach pierwsze modele z serii Intel Arrow Lake-S, czyli Intel Core Ultra 9 285K, Intel Core Ultra 7 265K i Intel Core Ultra 5 245K.

Przeczytaj więcej o procesorach Intel Arrow Lake-S:

Porównanie specyfikacji Intel Core Ultra 200S vs Intel Core 14. generacji

Porównanie procesorów
Core Ultra 9 285K Core i9-14900K Core Ultra 7 265K Core i7-14700K Core Ultra 5 245K Core i5-14600K
Rdzenie
Wątki
24C
24T
24C
32T
20C
20T
20C
28T
14C
14T
14C
20T
Rdzenie P 8 8 8 8 6 6
Rdzenie E 16 16 12 12 8 8
Zegary bazowe
P-Core
3,7 GHz 3,2 GHz 3,9 GHz 3,4 GHz 4,2 GHz 3,5 GHz
Zegary Turbo
P-Core
5,7 GHz 6 GHz 5,5 GHz 5,6 GHz 5,2 GHz 5,3 GHz
Zegary bazowe
E-Core
3,2 GHz 2,5 GHz 3,9 GHz 2,5 GHz 3,6 GHz 2,6 GHz
Zegary Turbo
E-Core
4,6 GHz 4,4 GHz 4,6 GHz 4,3 GHz 4,6 GHz 4 GHz
Pamięć cache 40 MB L2, 36 MB L3 32 MB L2, 36 MB L3 30 MB L2, 36 MB L3 28 MB L2, 33 MB L3 24 MB L2, 24 MB L3 20 MB L2, 24 MB L3
TDP 125 W (PL2 250 W) 125 W (PL2 253 W) 125 W (PL2 250 W) 125 W (PL2 253 W) 125 W (PL2 159 W) 125 W (PL2 181 W)

Platforma testowa

Interaktywna Platforma Testowa

Test wydajności Intel Core Ultra 9 285K, 7 265K i 5 245K w grach. Dlaczego nie ma wyników?

W międzyczasie sprawdź wyniki w wybranych grach w wideorecenzji autorstwa Blackwhite’a:

Test wydajności Intel Core Ultra 9 285K, 7 265K i 5 245K w aplikacjach. Nowy Intel, stara wydajność?

Intel Core Ultra wprowadziły lekkie przetasowania w konfiguracji rdzeni, które w dodatku nie obsługują wielowątkowości (rezygnacja z Hyper-Threading), co z automatu zmniejsza liczbę wątków w procesorach z tej serii.

Co jeszcze nowego? Wydajnych P-Core jest tyle samo, ale pracują z nieco niższą częstotliwością taktowania w trybie turbo. Liczba rdzeni E, czyli energooszczędnych, pozostała nienaruszona, ale za to istotnie przyspieszyły ich zegary. To zmiana, która wpływa pozytywnie na pobór energii i temperatury. Te wszystkie modyfikacją mają też znaczenie w kontekście wydajności. 

Jak duże? Przekonaj się z testów w popularnych benchmarkach. Miej tylko na uwadze, że procesory testowane były przy odblokowanych limitach mocy na chłodzeniu AIO 360. 

Blender

W benchmarkach do renderowania scen, które są dobrym testem wydajności CPU, nowa generacja przyniosła poprawę, ale nie jest ona drastyczna. Topowy Intel Core Ultra 9 285K nie poradził sobie jednak w żadnym teście Blendera z flagowym AMD Ryzenem 9 9950X. W pozostałych przypadkach „niebiescy” zostawili „czerwonych” mocno w tyle, zwłaszcza Core Ultra 5 245K nie tylko przyćmił Ryzena 5 9600X, ale nawet pokonał Ryzena 7 9700X.

Blender
Blender
Geex Logo

Cinebench R23

W Cinebench – zarówno w teście pojedynczego rdzenia, jak i wielu rdzeni – jest progres, choć różnica na korzyść Intel Core Ultra jest stosunkowo skromna względem poprzedniej generacji i Zen 5.

Cinebench R23 (Single- i Multi-Core)
Cinebench R23 (Single- i Multi-Core)
Geex Logo

Corona

W benchmarku Corona nowe procesory radzą sobie nieco gorzej od 14. generacji, co może być wynikiem zmniejszonych taktowań P-Core i braku obsługi HT. Może być to też kwestia optymalizacji pod nowe CPU. Wciąż jednak wypadają lepiej od analogicznych modeli AMD Ryzen 9000.

Corona
Corona
Geex Logo

V-Ray

Wnioski są dość podobne jak w poprzednich testach – nowa generacja przyniosła lekką poprawę względem poprzedniej. Intel Core Ultra bez problemu pokonują więc odpowiednie Ryzeny 9000. Jedynie Ryzen 9 9950X pozostał niekwestionowanym liderem w teście V-Ray, ale różnica względem flagowego Intel Core Ultra 9 285K jest nadzwyczaj skromna.

Interaktywny Wykres V-Ray
V-Ray
Geex Logo

Pobór mocy Intel Core Ultra 9 285K, 7 265K i 5 245K. Wielkie zmiany!

Współczynniki TDP w nowej i starej generacji Intela są takie same, a PL2 – zbliżone. Wyróżnia się tylko w Core Ultra 5 (159 W zamiast 181 W). 

W znormalizowanych warunkach w typowym teście AIDA 64 różnica na korzyść nowej generacji jest bardzo duża. Intel Core i9-14900K wyciąga w nim około 260-270 W, natomiast jego odpowiednik, Intel Core Ultra 9 285K, tylko 170-180 W.  Podobnie sytuacja prezentuje się w porównaniu Intel Core Ultra 7 i Intel Core i7 (140 W vs 220-230 W, czyli niemal 100 W różnicy na korzyść reprezentanta Arrow Lake-S). 

Tym samym procesory Intel Core Ultra 200S przybliżają się do poziomu Ryzenów 9000 pod względem efektywności energetycznej. Za to duży plus dla „niebieskich” – to wielce pożądana od lat zmiana.

Poprawa względem poprzedniej generacji wynosi mniej więcej 40%, co pokrywa się w naszych testach z oficjalnymi materiałami Intela. Udało się to głównie przez zmiany w architekturze, nieco niższą litografię i obniżone zegary rdzeni P. Wciąż jednak do AMD trochę brakuje, więc lider pozostał na swoim miejscu.

Pobór energii z poniższego wykresu dotyczy braku jakiegokolwiek limitu w aplikacji Prime 95. Test ten symuluje maksymalne obciążenie, które nie jest osiągalne w normalnej pracy użytkowej czy podczas grania w gry. Nie należy więc sugerować się nim w ocenie efektywności energetycznej procesorów, a po prostu pokazuje, ile faktycznie są w stanie wyciągnąć poszczególne jednostki CPU przy zdjętych kajdanach.  

Pobór mocy
Pobór mocy
Geex Logo

Podsumowanie testu Intel Arrow Lake-S. Z (nie tak) dużej chmury mały deszcz?

Procesory Intel Core Ultra przyniosły pożądane i konieczne zmiany. Nie można w końcu uparcie dążyć wyłącznie do zwiększania wydajności, nie biorąc pod uwagę innych aspektów. Czy faktycznie udało się wyciągnąć właściwe wnioski? Intel Arrow Lake-S przywracają równowagę pomiędzy wydajnością a poborem mocy, choć AMD pozostaje pod tym względem ciągle bezkonkurencyjne.

Z drugiej jednak strony procesory Intel Core Ultra 200S przynoszą także rozczarowujące wyniki w aplikacjach. Różnica w osiągach jest zbyt niewielka, by się nimi zachwycać. Tak naprawdę wydajność niemal stanęła w miejscu, a czasem nawet mowa o regresie w stosunku do 14. generacji Intel Core.

To nadal wystarcza, by oferować konkurencyjną, jeśli nie lepszą wydajność od Ryzenów 9000, ale tylko w aplikacjach. W gamingu AMD ma swoje Ryzeny z 3D V-Cache, a te są zwykle wydajniejsze, a przecież przed nami premiera tej odmiany CPU z serii Ryzen 9000 (Ryzen 7 9800X3D ma zadebiutować dosłownie lada chwila).

intel core ultra 9

Może i Intel Arrow Lake-S to największe odświeżenie procesorów „niebieskich” ostatnich lat, ale co z tego, skoro pod wieloma względami to zbliżone CPU, ale po prostu z niższym poborem energii i temperaturami. To nie jest skok na miarę Intel Alder Lake-S. Oczekiwania były wyższe, choć i tak zmalały po wielokrotnych rewizjach planów Intela na przestrzeni ostatnich lat (np. zmiany w procesach technologicznych, skasowanie Intel Meteor Lake-S itd.).

Co więcej, żywot podstawki LGA 1851 nie ma być zbyt długi i za dwa lata ma wejść nowa – oby tylko obyło się bez harmonogramowych rewolucji, do jakich Intel nas ostatnimi laty przyzwyczaił.

Mimo to seria Intel Core Ultra 200S przynosi tak dużą poprawę w efektywności energetycznej, że jeśli przechodzisz ze starszych generacji procesorów, to może stać się atrakcyjnym wyborem (przynajmniej do aplikacji i zastosowań AI dzięki zintegrowanemu układowi NPU). A co z grami? W gamingu może mieć nie lada problemy, zwłaszcza w starciu z Ryzenami 9000X3D, ale nie dane nam było tego (jeszcze) przetestować… 

Recenzja powstała we współpracy z Jackiem Pelką, która odpowiada za przeprowadzenie testów procesorów.

Minusy

  • niewielki skok wydajności względem poprzedniej generacji
  • rozczarowujące osiągi w wybranych scenariuszach (czasem regres zamiast progresu)
  • trochę zbyt mało usprawnień w architekturach
  • niższe taktowania rdzeni P i mniejsza liczba wątków

Plusy

  • wyraźnie lepsza efektywność energetyczna (niższe temperatury i pobór mocy oraz mniejsze wymagania co do chłodzenia)
  • nadal wysoka wydajność w aplikacjach
  • rdzenie E o wyższym taktowaniu
  • ulepszony układ graficzny Intel Xe
  • zintegrowany układ NPU do obliczeń AI
  • obsługa szybszych pamięci RAM
  • premierowe ceny CPU niższe niż w 14. generacji

Ocena redakcji

7/10